Μια νίκη σε ευρωπαϊκή πρεμιέρα, όχι της σεζόν αλλά της ιστορίας του, είναι ξεχωριστό κατόρθωμα για κάθε σύλλογο. Η συμμετοχή από μόνη της ήταν ιστορική στιγμή για τον Προμηθέα, το αποτέλεσμα της έβαλε και το πιο φανταχτερό περιτύλιγμα. Μόνο που στον Προμηθέα χωρίς να αδιαφορούν στο ελάχιστο για τα... λούσα, τις φαντεζί φάσεις και συνολικά το φαντεζί μπάσκετ που απολαμβάνεις να βλέπεις, δείχνουν ότι η ουσία είναι πάνω απ' όλα. Και το δείχνουν με πολλούς τρόπους, σε κάθε ευκαιρία.
Ξένισε αρκετούς η παρουσία του Γερομιχαλού στην αρχική πεντάδα, μαζί με Γκίκα, Σαλούστρο, Λίποβι και Ελις. Δεν ξένισε η εξήγηση του Μάκη Γιατρά όσους ξέρουν και τον ίδιο και το περιβάλλον που εργάζεται. «Ηθελα να τιμήσω τα παιδιά που έφεραν την ομάδα μέχρι εδώ και αυτούς ακόμα που δεν είναι φέτος μαζί μας», είπε ο κόουτς. Ακόμα και μετά το τζάμπολ να έκανε αλλαγές, μόνο που υπήρξε αυτή η σκέψη και η εφαμρογή της δείχνει πράγματα για την ομάδα και την νοοτροπία της. Είναι μεγάλο πράγμα ο σεβασμός και στον Προμηθέα τον έχουν σε πρώτη προτεραιότητα.
Ξένισε άλλους η φοβερή και τρομερή παρουσία του Γκίκα. Οχι από μόνη της, αφού ο Νίκος τα έχει βάλει στην ημερήσια διάταξη αυτά τα παιχνίδια από πέρυσι. Σε συνδυασμό με την μικρότερη του πεντάλεπτου συμμετοχή όμως στον αγώνα πρωταθλήματος στην Ρόδο, λογικά μπορούσε κάποιος να αναρωτηθεί αν είναι ντεφορμέ, αν πήγε λίγο πιο πίσω στο ροτέισιον, ακόμα και αν δυσφόρησε, όλα στο πρόγραμμα είναι.
Τόσο η αγωνιστική του παρουσία όσο και τα λόγια που είπε μετά, έδειξαν κι άλλα πράγματα για τον φετινό Προμηθέα. Οτι ο Μάκης Γιατράς κατάφερε από νωρίς να κάνει κατανοητό σε όλους ότι σε μια τόσο φορτωμένη χρονιά μόνο απαραίτητοι υπάρχουν στην ομάδα. Και επειδή ακριβώς είναι άπαντες απαραίτητοι, πρέπει άπαντες και να παίζουν, αλλά και να κάνουν τα κουμάντα τους όποτε υπάρχει ευκαιρία ανάπαυσης. Μοιάζουν απλά αυτά, αλλά μόνο τέτοια δεν είναι. Κι αν τα καταφέρεις, έχεις κάνει άλματα προόδου.
Υπάρχουν βέβαια και οι πλέον σημαντικές συνθήκες που επιτρέπουν να μπαίνουν στην συζήτηση οι δύο προηγούμενες επισημάνσεις. Η μία, είναι η συνθήκη εμπιστοσύνης της διοίκησης προς όσους έχουν επιλεγεί να υπηρετήσουν το μοντέλο. Ο Γιατράς ξέρει ότι δεν έχει μια θηλιά στον λαιμό. Ξέρει ότι όταν (ξανα)πήρε την ομάδα, όσα σχεδίασαν για το μέλλον τα εννοοούσαν όλοι όσοι κάθισαν στο τραπέζι. Φυσικά και παίζει ρόλο η εικόνα και το αποτέλεσμα, τα οποία αμφότερα είναι εξαιρετικά κατά κοινή ομολογία στην θητεία του, αλλά ήταν πολύ βασικό ότι γνώριζε την πίστωση που είχε για να φτιάξει αυτό που οραματιζόταν.
Φυσικά και όσο καλές ιδέες και να έχουν οι προπονητές, όσο μεγάλο όραμα και να έχουν οι διοικήσεις, τα... εκτελεστικά όργανα κάνουν την δουλειά. Οι παίκτες. Και εκεί ο Προμηθέας, δικαιούται να καμαρώνει για το ρόστερ του. Πλήρωσε καλά, αλλά ό,τι πληρώνεις παίρνεις. Εχει πέντε διεθνείς Ελληνες μόνο για το επίπεδο ανδρών μιλώντας, ξένους που χωρίς υπερβολή είναι επιπέδου Ευρωλίγκας, έχει μέχρι και ξένο για... συμπλήρωμα, έχει απίστευτη πληρότητα. Ολοι αυτοί, βγάζουν στο παρκέ μια λαμπερή εικόνα. Η προοπτική του δείχνει πολύ καλή. Κανείς δεν ξέρει πού θα τον έχει βγάλει το τέλος της χρονιάς. Αν θα παραμείνει στην πρώτη τετράδα της Ελλάδας που είναι και ο βασικός του στόχος, αφού ξέρουν ότι η καθιέρωση είναι το πιο σημαντικό, αν θα περάσει στην επόμενη φάση του τσάμπιονς λιγκ ή αν... θα το κατακτήσει.
Αυτό που είναι βέβαιο όμως, είναι ότι αυτό που βγάζει στο παρκέ και κερδίζει μόνο εγκωμιαστικά σχόλια, είναι ο καθρέφτης μιας καθαρής εικόνας των πολλών σημαντικών λεπτομερειών που συνθέτουν την συνολική λειτουργεία του συλλόγου.
