Το Basketa.gr θυμάται το σπουδαίο αθλητή και όχι μόνο, Μπιλ Ράσελ, και του απονέμει τους τίτλους τιμής που του αξίζουν, ως μια κορυφαία προσωπικότητα.
Αρκετοί έχουν παρελάσει από το «μαγικό κόσμο» του ΝΒΑ, κερδίζοντας μερικές φορές τέτοια αγάπη από τον κόσμο, που αποκαλούνται κορυφαίοι όλων των εποχών. Ο Μάικλ Τζόρνταν, ο αδικοχαμένος Κόμπι Μπράιαντ, ο ΛεΜπρόν Τζέιμς και αρκετοί ακόμη. Ένας από αυτούς, όμως, έχει σοβαρούς λόγους να θεωρείται εκ των κορυφαίων, αν όχι ο κορυφαίος.
Ο Μπιλ Ράσελ, άλλωστε, είναι ο παίκτης που θα έπρεπε να έχει στο ένα χέρι… έξι δάχτυλα, για να χωράνε όλα τα δαχτυλίδια στα δύο χέρια του. Ο «μύθος» των Μπόστον Σέλτικς μετρά 11, έχοντας «εξοντώσει» κάθε μεγάλο του αντίπαλο εκείνη την εποχή κι έχοντας γράψει «χρυσή» ιστορία, όντας παράλληλα μια ξεχωριστή προσωπικότητα. Αρκεί να θυμηθούμε, ότι χρειάστηκαν 44 χρόνια, για να αποδεχθεί τον τίτλο του Hall of Famer.
Ο ίδιος, άλλωστε, δεν πέρασε εύκολα χρόνια στη Βοστόνη. Την πόλη δεν την αγάπησε ποτέ, λόγω της συμπεριφοράς των ντόπιων έναντι των μαύρων, με το θέμα αυτό να απασχολεί διαχρονικά τη Μασαχουσέτη και να στέλνει αρνητική φήμη σε ολόκληρη την χώρα των Ηνωμένων Πολιτειών. Για αυτό, άλλωστε, ήταν ξεχωριστός. Σε μια πόλη με τέτοια ιδιαιτερότητα, όντας ο ίδιος μαύρος, έγινε σύμβολο, καθιερώθηκε και πήρε και 11 δαχτυλίδια.
https://www.youtube.com/watch?v=HtLkvYhXgoE&t=17s
Οι λίγοι που έφτασε στα 11 δαχτυλίδια
Αρκετοί είναι οι λόγοι, που μπορεί να απαριθμήσει κανείς, για το γεγονός ότι έφτασε σε αυτό το τρομακτικό επίτευγμα. Για να δώσουμε του… στραβού το δίκιο στις νεότερες γενιές, βέβαια, ο ανταγωνισμός δεν ήταν τόσο μεγάλος εκείνη την εποχή στο ΝΒΑ. Δεν ήταν τόσο πολλοί, όσο σήμερα, οι διεκδικητές τίτλου, δηλαδή, κάτι που του έκανε λίγο πιο εύκολο το έργο, σε μια εποχή που αποτέλεσε «μάχη Δεινοσαύρων» με τον Ουίλτ Τσάμπερλεϊν.
Μια μεγάλη διαφορά του Μπιλ Ράσελ με τους υπόλοιπους, όμως, ήταν πως δεν αποτελούσε τον σούπερ σταρ της ομάδας του απλά και τίποτα παραπάνω. Ήταν ο ηγέτης, αυτός που δούλευε για την ομάδα, που έδινε το πρόσταγμα και οι υπόλοιποι ακολουθούσαν ευλαβικά, με τη συνεργασία με τον Ρεντ Άουερμπαχ αρχικά να είναι ιδανική, ενώ και όταν έγινε προπονητής οι Σέλτικς συνέχισαν να πετυχαίνουν.
Σύμφωνα με μαρτυρίες, μάλιστα, στην πρώτη του χρονιά ο Ράσελ έκανε… εμετό πριν από κάθε παιχνίδι από το άγχος, δείγμα της ταπεινότητάς του. Αυτό του βγήκε και στο στυλ παιχνιδιού του, όπου έκανε μεστά, πλην ισορροπημένα παιχνίδια στις δύο πλευρές του παρκέ, κάτι που είχε θετική αντανάκλαση σε κάθε περίπτωση για τους «Κέλτες». Ο ίδιος έφτασε στα 22.5 ριμπάουντ ανά αγώνα κατά μέσο όρο στην καριέρα του, αριθμός όχι μακριά από αυτόν του Τσάμπερλεϊν, αλλά τον Ράσελ δεν τον ένοιαζε να βάζει… 100 πόντους στον αγώνα. Είχε την ευστροφία να χαρίζει το ταλέντο του στην ομάδα και αυτή να απολαμβάνει τους «καρπούς».
https://www.youtube.com/watch?v=QiweWb9c5z0
Όπως καταλαβαίνετε, με 22.5 ριμπάουντ θα επρόκειτο και για έναν καλό αμυντικό. Δεν είχε το ύψος των 2.16 μέτρων του μεγάλου του ανταγωνιστή, αλλά σε αντίθεση τόσο με αυτόν όσο και με άλλους αντιπάλους, είχε την ικανότητα να κάνει καλύτερη, με την παρουσία του, την άμυνα όλης της ομάδας. Δεν είναι τυχαίο, ότι εκείνα τα χρόνια οι Σέλτικς θεωρούνταν μέσα στις καλύτερες αμυντικές ομάδες, μεταξύ άλλων, ενώ κάπου εκεί βγήκε η φράση πως «η άμυνα κερδίζει πρωταθλήματα». Και ο Ράσελ κέρδισε 11…
https://www.youtube.com/watch?v=j2AlFrOj5Mc
Αυτή η αφοσίωσή του, λοιπόν, όπως ακριβώς αναλύθηκε, ήταν που έφερε για τους Σέλτικς του Μπιλ Ράσελ 12 τελικούς στις 13 σεζόν, όπου αγωνίστηκε, με 11 κατακτήσεις. Μόνο μία απώλεια, δηλαδή, σε 12 απόπειρες. Θα πει κανείς, ότι δεν είναι το 100% του τέλειου Μάικλ Τζόρνταν, αλλά και πάλι είναι τρομερά εντυπωσιακό, αυτό που είχε καταφέρει ο Ράσελ.
https://www.youtube.com/watch?v=nZ400FZnlds
Για αυτό ήταν και κορυφαίος
Ας περάσουμε και στην άλλη διάσταση του Μπιλ Ράσελ. Αυτήν, όπου απέδειξε πως και οι αθλητές πρέπει να έχουν λόγο για όλα. Αυτήν, που του έδειξε να απορρίψει τις τιμές από το Naismith Hall of Fame, αλλά και από τον ίδιο το σύλλογο, με τον οποίο πανηγύρισε όλα αυτά τα πρωταθλήματα.
Τα χρόνια, που πολλοί σιγούσαν, εκείνος μιλούσε. Έδειχνε τις αδικίες, που γίνονταν εναντίον των ομοχρώμων του, δε δεχόταν την καταπίεση από την πόλη της Βοστόνης, δεν κρυβόταν ποτέ πίσω από το δάχτυλό του.
Για αυτό και, όταν του ζητήθηκε να πάρει θέση στο Hall of Fame. «Δε θέλω να το συζητήσω για τους δικούς μου, προσωπικούς λόγους. Δε θέλω να είμαι μέρος σε όλο αυτό και το ξέρουν, έτσι ένιωθα για πολλά χρόνια», είχε πει το 1975, όταν είπε το βροντερό «όχι», για να γίνει μέλος του Hall of Fame, κάτι που τελικά δέχθηκε το 1999.
https://www.youtube.com/watch?v=5qd-g9Mpx88
Ίσως κι εκείνος τότε να αντιδρούσε ακραία. Το σίγουρο, όμως, είναι πως η αδικία τον «έπνιγε» με όσα ζούσε, στην πόλη όπου διάλεξε να ζήσει και αυτό δεν μπορούσε να μείνει μέσα του. Εδώ δε δέχθηκε να παραστεί ο κόσμος το 1973 στην τελετή απόσυρσης της φανέλας του από τους Μπόστον Σέλτικς.
https://www.youtube.com/watch?v=FmnSetydFbQ
Με τα χρόνια, όμως, φαίνεται πως οι «πληγές» επουλώθηκαν και όλα έγιναν, όπως έπρεπε. Έγιναν, βέβαια, με το δικό του τρόπο, τόσο η (με κόσμο πια) τελετή της απόσυρσης της φανέλας του στο θρυλικό «Garden» όσο και η κατ’οίκον τελετή, όπου πήρε το δαχτυλίδι από τον Αλόνζο Μούρνινγκ, για να γίνει επισήμως Hall of Famer.
Με τη στάση του, βέβαια, κατάφερε πολύ περισσότερα πράγματα. Από αυτόν πήραν θάρρος αθλητές, όπως ο Καρίμ Αμπντούλ Τζαμπάρ, για να εκφράσουν τα «πιστεύω» τους, παίκτες όπως ο ΛεΜπρόν αργότερα, για να επικρίνει ανοικτά τον ίδιο τον πρόεδρο της χώρας του, ή και προσωπικότητες σαν τον Κέβιν Γκαρνέτ, που ήταν σε θέση να περιγράφουν το τι ζούσαν στις γειτονιές, όπου μεγάλωσαν, για να συνηθίσουν το οποιοδήποτε κρούσμα διάκρισης εναντίον τους. Εν τέλει, μια ολόκληρη γενιά αθλητών του σήμερα, για να αγνοούν την παράδοση της επίσκεψης στο Λευκό Οίκο, μετά την κατάκτηση ενός πρωταθλήματος.
Κάποιος έπρεπε να ανοίξει το δρόμο. Μπορεί ο πρώτος μαύρος στην ιστορία του ΝΒΑ να ήταν ο Τσακ Κούπερ το 1950, αλλά ο Μπιλ Ράσελ λίγο αργότερα θα έφερνε την πραγματική αλλαγή στο πώς βλέπαμε το μπάσκετ και τους αθλητές, εν γένει. Για αυτό και ήταν κορυφαίος…
https://www.youtube.com/watch?v=lc5wizzVVC8&t=17s
