Ο Κόμπι Μπράιαντ, όπως αναμενόταν, είναι και επίσημα μέλος της "τάξης" του 2020 που θα εισαχθεί στο Hall of Fame του ΝΒΑ τον προσεχή Σεπτέμβριο. Μία ύψιστη τιμή, την οποία δυστυχώς δεν είναι εδώ για να χαρεί όπως πρέπει.
Σαν ένας μεγάλος καλλιτέχνης που αναγνωρίζεται μετά το θάνατό του θα μπορούσε να πει κανείς, αλλά στην περίπτωση του Κόμπι, τα πράγματα είναι αλλιώς, αφού η αξία του έχει αναγνωριστεί εδώ και πολλά χρόνια από όλους, ανεξαρτήτως αθλήματος ή ιδιότητας.
Απλά ο αδόκητος χαμός του, σε πτώση ελικοπτέρου μαζί με άλλα 7 άτομα συμπεριλαμβανομένης της 13χρονης κόρης του Τζίτζι, τον περασμένο Ιανουάριο θα του στερήσει άλλο ένα standing ovation. Από αυτούς που τον θαύμαζαν, αλλά κυρίως που τον πίστεψαν στην αρχή της καριέρας του.
Μην ακολουθώντας την πεπατημένη, το Βasketa.gr θα αφήσει στην... άκρη τα γνωστά σε όλους ρεκόρ, τα 5 δαχτυλίδια ΝΒΑ, τα δύο βραβεία MVP σε τελικούς και τα δύο χρυσά Ολυμπιακά μετάλλια, ανάμεσα σε άλλες τόσες αμέτρητες διακρίσεις, και θα εξιστορήσει στις παρακάτω γραμμές εκείνο το ξεκίνημα... Όταν ο Κόμπι ήταν ακόμα ένα θρασύς 18χρονος πιτσιρικάς που ξεκίνησε το δρόμο προς την κορυφή του κόσμου... σκοντάφτοντας.
Remembering Kobe Bryant pic.twitter.com/wac0NNZ7NP
— NBA (@NBA) January 28, 2020
Ήταν το "σωτήριο" -για το μπάσκετ- έτος 1996 όταν ο Μπράιαντ επιλέχθηκε από τους Λος Άντζελες Λέικερς στο νούμερο 13 του draft στο ΝΒΑ, παίρνοντας το εισιτήριο για το κορυφαίο πρωτάθλημα του πλανήτη κατευθείαν από το Λύκειο Λόουερ Μέριον, όπου φοιτούσε, και έγινε ο πρώτος γκαρντ στην ιστορία της λίγκας που... προσπερνάει το κολέγιο.
Η επιλογή του ήταν από μόνη της μία περιπέτεια, με τους Χόρνετς να τον κάνουν draft, έχοντας συμφωνήσει με τους Λέικερς για ανταλλαγή του με τον Βλάντε Ντίβατς αμέσως μετά και τελικά ύστερα από διάφορα εμπόδια, ο Κόμπι φόρεσε τη "μωβ-χρυσαφένια" φανέλα που έμελλε να μη βγάλει ποτέ στη ζωή του.
Οι γονείς του, Τζόι Μπράιαντ και Παμέλα Κοξ, υπέγραψαν το συμβόλαιο του γιου τους, ο οποίος ήταν ακόμα ανήλικος (17 ετών) και το ταξίδι ξεκίνησε...
Η πρώτη σεζόν κύλησε με τον "Black Mamba" να έχει 15,5 λεπτά μέσο όρο συμμετοχής ανά ματς, αλλά να κάνει αισθητή την παρουσία του κερδίζοντας τον διαγωνισμό καρφωμάτων στο All Star Game του Κλίβελαντ.
https://www.youtube.com/watch?v=pKTLxG0wGfg&ab_channel=ESPN
Οι Λέικερς προκρίθηκαν στα play offs και έφτασαν στα ημιτελικά της Δύσης, όπου τους περίμεναν οι πανίσχυροι Γιούτα Τζαζ των Τζον Στόκτον και Καρλ Μαλόουν. Στις 12 Μαΐου 1997, με τη σειρά να εξελίσσεται "εφιαλτικά", οι "λιμνάνθρωποι" ήταν πίσω με 3-1 στις νίκες και πάλευαν να μείνουν "ζωντανοί" στο 5ο ματς στη Γιούτα.
Το σκορ ήταν 89-89 και απέμεναν ελάχιστα δευτερόλεπτα. Ο Ρόμπερτ Χόρι είχε αποβληθεί μετά από "μανούρα" με τον Τζεφ Χόρνατσεκ, ο Σακίλ Ο' Νιλ είχε αποβληθεί με 6 φάουλ, ενώ λόγω τραυματισμού απουσίαζε ο Μπάιρον Σκοτ.
Ο Ντελ Χάρις στο τελευταίο τάιμ-άουτ σχεδιάζει το σύστημα και ψάχνει τον άνθρωπο που θα κρίνει τον αγώνα, τότε ο Κόμπι Μπράιαντ του λέει με την εμπειρία και το θράσος που ΔΕΝ δικαιολογούσαν τα 18 του χρόνια, "Δώσε μου τη μπάλα και θα σκοράρω". Το fade away σουτ που επιχειρεί στη λήξη όμως, μπροστά στον Τζεφ Χόρνατσεκ, είναι τραγικά άστοχο, με την μπάλα να μη βρίσκει καν στη στεφάνη...
https://www.youtube.com/watch?v=ZSe80qSgXVA&feature=youtu.be&ab_channel=DavoBirminghamNBA
Το ματς οδηγείται στην παράταση, με τον Κόμπι να παίρνει το πρώτο σουτ... airball και αυτό. Ο Ντελ Χάρις συνεχίζει να τον κρατάει στο ματς, με τον "θρυλικό" Τζέρι Γουέστ να δηλώνει χρόνια αργότερα πως: "Οι δημοσιογράφοι επέκριναν απίστευτα τον Ντελ Χάρις για την επιλογή του να εμπιστευτεί τον Κόμπι εκείνο το βράδυ, αλλά εγώ προσωπικά του έβγαλα το... καπέλο. Είδε αυτό που είδαμε και οι υπόλοιποι, η αποφασιστικότητα στο βλέμμα του Μπράιαντ, μετά από κάθε άστοχο σουτ, τη στιγμή που κανείς από τους υπόλοιπους δεν έπαιρνε την ευθύνη κάποιας προσπάθειας, ήταν αρκετή για να καταλάβεις ότι θα πετύχει μεγάλα πράγματα. Για εμένα είναι ίσως η σημαντικότερη στιγμή της καριέρας του εκείνο το βράδυ."
Πίσω στο παιχνίδι όμως το σκορ έχει γίνει 96-93 και απομένουν 43,2'', ο Κόμπι σουτάρει για τρεις και το κακό... τριτώνει, airball ξανά. Οι Λέικερς βγάζουν την άμυνα και με 3,4'' στο ρολόι ο μετέπειτα "θρύλος" του Λος Άντζελες, βγάζει από τα... ρούχα του ακόμα και τον πιο καλοπροαίρετο οπαδό της ομάδας, αφού παίρνει ξανά την ευθύνη, εκτελώντας για τρεις και κάνει... ΣΚΟΡ 4 στα airball, "σφραγίζοντας" τη μοίρα των Λέικερς, που έμειναν εκτός play-offs.
Αμέσως μετά το ματς παίκτες των Τζαζ πάντως έδωσαν τα εύσημα στον "μικρό" που δεν φοβήθηκε, ενώ ο Χόρνατσεκ δήλωσε χρόνια αργότερα πως: "Ένιωσα περίεργα που ήρθε αμέσως μετά το ματς και μου ζήτησε συμβουλές για το πως να προσαρμοστεί πάνω σε άμυνες, όπως αυτή της τελευταίας φάσης της κανονικής διάρκειας του ματς".
"Ήταν η στιγμή που έπρεπε να δείξω ότι αντέχω" θυμήθηκε ο αδικοχαμένος Κόμπι χρόνια αργότερα, "Ήμουν ένα παιδί 18 ετών που έκανε τα πρώτα του βήματα και έπρεπε να αντιμετωπίσει την αμφισβήτηση, τη δημόσια κριτική και την ψυχολογική πίεση.Ήταν δύσκολο και επώδυνο, δεν ήθελα όμως και να μου χαριστεί τίποτα" προσέθεσε.
Αυτό επεσήμανε για τον Μπράιαντ και ο γκαρντ της ομάδας της Γιούτα, Γκόρντον Χέιγουορντ, αντίπαλος του "Black Mamba" στο τελευταίο του παιχνίδι στο ΝΒΑ, που κατά σημαδιακό τρόπο ήταν απέναντι στους Τζαζ,
Στις 13 Απριλίου 2016, με ελάχιστα δευτερόλεπτα για τη λήξη του ματς, ο Κόμπι στάθηκε στη γραμμή των βολών, με στόχο το 2/2 που θα τον έστελνε στους 60 πόντους ολοκληρώνοντας μία "μαγική" τελευταία παράσταση στο Staples Center, αφού θα ξεπερνούσε κατά πολύ τους 50 πόντους που του είχε ζητήσει ως δώρο ο Σακίλ Ο'Νιλ λίγες ημέρες νωρίτερα, κάνοντας τον να γελάσει και να του πει πως δεν το... βλέπει δυνατόν.
https://www.youtube.com/watch?v=d25EM7iTPgE&t=31s&ab_channel=ESPN
Η πρώτη ήταν εύστοχη, αλλά στη δεύτερη ο Χέιγουορντ φαίνεται έτοιμος να πατήσει μέσα στο "ζωγραφιστό" ώστε να υποπέσει επίτηδες σε παράβαση και να δώσει μία δεύτερη ευκαιρία στον Κόμπι σε περίπτωση που αστοχήσει.
Η ιστορία αυτή δημοσιεύτηκε από το ΝΒΑ λίγες ημέρες μετά το θάνατο του Κόμπι, για να την διαψεύσει όμως ο ίδιος ο Χείγουορντ λέγοντας χαρακτηριστικά: "Δεν ισχύει αυτή η ιστορία. Δεν θα χαριζόμουν σε κανέναν πόσο μάλλον στον Κόμπι που δεν θα ήθελε ποτέ να του χαριστεί κάτι".
https://www.youtube.com/watch?v=ZjYrNhrjfzg&ab_channel=ChrisDaCrisis
Η ανάμνηση πάντως εκείνης της αποτυχίας του 97' διαμόρφωσε σύμφωνα με τα λεγόμενα του Μπάιρον Σκοτ, τον "Black Mamba" σαν παίκτη και προσωπικότητα, καθώς "έχτισε" πάνω σε αυτήν. Το βράδυ της επιστροφής από τη Γιούτα πήγε αμέσως στο προπονητικό κέντρο των Λέικερς και άρχισε να σουτάρει μέχρι να βγει ο... Ήλιος, κατά δική του δήλωση.
"Ήταν ατρόμητος και έγινε ακόμα περισσότερο" έχει δηλώσει περί αυτού ο μετέπειτα προπονητής του στους Λέικερς, ενώ στάθηκε στο γεγονός ότι παρ' ότι δεν ανέφερε εκείνη την ημέρα ποτέ, τη θυμόταν και είχε μάθει να μεταδίδει το σωστό μήνυμα στις επόμενες γενιές.
Όπως το Δεκέμβριο του 2015 όταν ο ρούκι γκαρντ των Λέικερς, Ράσελ Ντ' Άντζελο, μετά από ένα κρεσέντο 23 πόντων, αστοχούσε στο τελευταίο κρίσιμο σουτ στην παράταση και οι Τίμπεργουλβς έπαιρναν τη νίκη με 123-122.
Ο Ντ' Άντζελο θυμάται τον Κόμπι να τον αγκαλιάζει και να του λέει "Έβαλες πολλά και ένιωσες ωραία, έχασες ένα και νιώθεις χάλια. Μου συμβαίνει σε όλη μου την καριέρα αυτό το πράγμα. Να θυμάσαι ήταν το πρώτο σου άστοχο σουτ και δεν θα είναι τελευταίο σου. Μάθε να ζεις με αυτό και όλα θα πάνε καλά. Mετά από χρόνια θα θυμάσαι χαμογελώντας αυτή τη στιγμή ως το σημείο που ξεκίνησαν όλα".
Αυτός ήταν ο Κόμπι Μπράιαντ, ένας από τους ανθρώπους που κατάφερε να βάλει το όνομά του στο Hall of Fame, όχι μόνο του ΝΒΑ, αλλά και της ιστορίας των σπορ παγκοσμίως. Ξεκίνησε την καριέρα του με ένα airball και την τέλειωσε με μία ταπεινή βολή, αλλά στο ενδιάμεσο έδωσε αμέτρητες στιγμές για να θυμάται κανείς, αφού όπως έχει πει "Αν φοβάσαι πολύ ότι θα αποτύχεις στο τέλος θα αποτύχεις" και αυτός δεν φοβήθηκε ποτέ.
https://www.youtube.com/watch?v=1fjhIWJSxfw&ab_channel=NBA
Μερικά μόνο από τα "θρυλικά" κατορθώματα του Κόμπι Μπράιαντ
3ος σκόρερ στην ιστορία του ΝΒΑ με 33.643 πόντους (25 μ.ο ανά ματς), ενώ προσέθεσε ακόμα 7.047 (5,2 μ.ο) ριμπάουντ και 6.306 ασίστ (4,7 μ.ο)
5 πρωταθλήματα NBA (2000, 2001, 2002, 2009, 2010)
2 Βραβεία MVP τελικών NBA (2009, 2010)
1 Βραβείο MVP της σεζόν στο ΝΒΑ (2008)
18 συμμετοχές σε NBA All-Star Game (1998, 2000–2016)
4 Βραβεία NBA All-Star Game MVP (2002, 2007, 2009, 2011)
11 φορές στην καλύτερη πεντάδα της σεζόν του ΝΒΑ (2002–2004, 2006–2013)
2 Βραβεία πρώτου σκόρερ στο NBA (2006, 2007)
1 φορά νικητής του διαγωνισμού καρφωμάτων στο All-Star Game (1997)
2 φορές στην δεύτερη καλύτερη πεντάδα του NBΑ (2000, 2001)
2 φορές στην τρίτη καλύτερη πεντάδα του ΝΒΑ (1999, 2005)
9 φορές στην στην πεντάδα των καλύτερων αμυντικών του NBA (2000, 2003, 2004, 2006–2011)
3 φορές στην δεύτερη πεντάδα των καλύτερων αμυντικών του NBA (2001, 2002, 2012)
1 φορά στην δεύτερη καλύτερη ρούκι πεντάδα στο ΝΒΑ (1997)
2 Χρυσά Ολυμπιακά μετάλλια με την εθνική ομάδα των ΗΠΑ (2008, 2012)
1 Παναμερικανικό Πρωτάθλημα (2007)
Απόσυρση από τους Λος Άντζελες Λέικερς των αριθμών 8 και 24 που φορούσε όσο έπαιξε στην ομάδα
