Τέτοιες μέρες συνηθίζουμε να γυρίζουμε το κεφάλι πίσω και να κοιτάμε τι άφησε η χρονιά που φεύγει. Να ανασύρουμε στη μνήμη μας πρόσωπα και γεγονότα που σημάδεψαν τη χρονιά και να κάνουμε το ταμείο της.
Καθώς το 2018 έχει περάσει πια στην ιστορία, οφείλουμε να σταθούμε σε έναν αθλητή που μέσα σε αυτό το έτος αναδείχθηκε σε σύμβολο επιμονής. Που δεν τα παράτησε ποτέ και ανταμείφθηκε. Λένε πως δεν έχει σημασία να πέσεις, αλλά να σηκωθείς ξανά κι αν υπάρχει ένας άνθρωπος στο χώρο του αθλητισμού που μετουσίωσε αυτό σε πράξη, είναι ο Παναγιώτης Βασιλόπουλος.
Η ιστορία του είναι γνωστή. Μια καριέρα που μέχρι το 2011 έμοιαζε βγαλμένη από τα πιο τρελά όνειρα κάθε παιδιού, που ασχολείται με τον αθλητισμό, εξελίχθηκε σε εφιάλτη. Η δόξα, οι μεγάλες νίκες και οι τίτλοι που κέρδισε με τον Ολυμπιακό και την Εθνική ομάδα έδωσαν τη θέση τους στον πόνο, την απομόνωση και την αμφιβολία.
Το διαλυμένο γόνατο και η μέση του τον καθήλωσαν επί μία διετία και τον ανάγκασαν να παλέψει με τους προσωπικούς δαίμονές του. Με τόση κακοδαιμονία, με τόσο πόνο ο κάθε νοήμων άνθρωπος φτάνει στο σημείο να αναρωτιέται αν αξίζει πια τον κόπο. Αν έχει καμία αξία να συνεχίσει να προσπαθεί για να φτάσει... πού;
Πόσοι, άραγε, πίστευαν ότι μετά από αποχή δύο χρόνων, διάστημα στο οποίο οι εγχειρήσεις και οι θεραπείες είχαν γίνει πια μια καθημερινότητα, ο Παναγιώτης Βασιλόπουλος θα μπορούσε να επανέλθει. Μόνον ο ίδιος.
Και το 2018 ήταν μια χρονιά ορόσημο γι' αυτόν. Διότι σηματοδότησε την επιστροφή του στην κορυφή.
Ο Παναγιώτης δεν φοβήθηκε να ξεκινήσει από το μηδέν. Μόλις τελείωσε με τις θεραπείες, μόλις αισθάνθηκε ότι μπορεί να σταθεί και πάλι στα πόδια του, άρχισε από τα χαμηλά. Αυτός, ένας παίκτης που σήκωσε την κούπα της Ευρωλίγκας ως αρχηγός του Ολυμπιακού, δεν δίστασε να παίξει στην Κηφισιά και τον Κόροιβο. γιατί έτσι έπρεπε να κάνει ώστε να φτάσει ξανά στην κορυφή.
Και φέτος απόλαυσε τους καρπούς αυτής της σκληρής, αλλά μεθοδικής προσπάθειάς του.
Πήγε στην ΑΕΚ και πανηγύρισε μαζί της την κατάκτηση δύο τροπαίων. Μάλιστα, σηκώνοντας την κούπα του Basketball Champions League, έγινε ένας από τους ελάχιστους Έλληνες παίκτες που έχουν κερδίσει δύο διαφορετικούς ευρωπαϊκούς τίτλους.
Κλήθηκε ξανά στη μεγάλη του αγάπη, όπως ο ίδιος έχει χαρακτηρίσει την Εθνική ομάδα. Έγινε αρχηγός της, μαζί με τον Μπουρούση, και συνέβαλε αποφασιστικά ώστε να προκριθεί με άνεση στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της Κίνας.
Κι εδώ και λίγους μήνες οδηγεί το Περιστέρι σε μια ονειρεμένη σεζόν. Μόνη της στην τρίτη θέση της βαθμολογίας η ομάδα των δυτικών αθηναϊκών προαστίων έχει βαλθεί να τρελάνει κόσμο φέτος και ο Παναγιώτης με 11,1 πόντους, 4,8 ριμπάουντ και 2,3 ασίστ κάνει την καλύτερη σεζόν της καριέρας του.
Στα 34 χρόνια του και μετά από δύο τραυματισμούς, που για τους περισσότερους θα είχαν σημάνει το πρόωρο τέλος της καριέρας τους.
Ίσως λοιπόν από εδώ και πέρα δεν θα πρέπει να λέμε πως νικά ο επιμένων, αλλά... ο Βασιλόπουλος.
