Ναι ο Ολυμπιακός θα είναι στον τελικό και θα ήταν (όπως πολύ σωστά επισήμανε 0 κόουτς της χρονιάς - ότι και αν γίνει στο πρωτάθλημα - Μάκης Γιατράς) ακόμα και αν έχανε από τον Προμηθέα Πάτρας. Το ζητούμενο όμως για τους Ερυθρόλευκους δεν είναι αυτό. Είναι το αν θα μπορέσουν να σταθούν αντάξιοι των προσδοκιών των φίλων τους σε μια σειρά τελικών με έναν σαφέστατα καλύτερο Παναθηναϊκό, ο οποίος θα έχει και το πλεονέκτημα της έδρας.
Αλήθεια με το χέρι στην καρδιά, ποιος φίλος του Ολυμπιακού σε περίπτωση μπρέικ στον πρώτο τελικό, θα πιστέψει ότι η ομάδα του θα κατακτήσει τον τίτλο και πως ο Παναθηναϊκός δεν θα πάρει ένα (ακόμα) παιχνίδι στο ΣΕΦ, όπως έκανε εφέτος σε Ελλάδα και Ευρώπη ; Σε εποχές μάλιστα που οι δύο ομάδες δεν είχαν τόσο μεγάλη αγωνιστική διαφορά.
Ειναι αλήθεια ότι ο ίδιος ο Ολυμπιακός - ιδιαίτερα εφέτος το τελευταίο δίμηνο - έχει δημιουργήσει αυτό το αίσθημα ανασφάλειας, όχι μόνο στους οπαδούς του, αλλά και στους ίδιους τους παίκτες και τον προπονητή.
"Δεν μπορώ να το εξηγήσω, ειλικρινά δεν ξέρω γιατί παίξαμε έτσι" τόνισε ο άνθρωπος της τελευταίας στιγμής ο Κώστας Παπανικολάου που δεν στάθηκε καθόλου στο κρίσιμο νικητήριο τρίποντο που πέτυχε, αλλά κυρίως στη νέα (μετά τον αγώνα με την Κύμη) μετάλλαξη της ομάδας προς το χειρότερο όσο προχωρούσε ο αγώνας.
Αν υπήρξε εφησυχασμός, τότε ο Γιάννης Σφαιρόπουλος δεν εμπνέει πλέον στο ελάχιστο τους παίκτες του και δεν μπορεί να τους πείσει για το παραμικρό, καθώς τρεις μέρες "φώναζε" και παράλληλα αποθέωνε την ομάδα του Προμηθέα για την εφετινή εκπληκτική πορεία.
Οι 15 πόντοι των Πατρινών σε ένα τρίλεπτο στο ξεκίνημα του τρίτου δεκαλέπτου θα προκαλούσαν έκπληξη αν κάποιος δεν γνώριζε τον Προμηθέα, ή δεν είχε προηγηθεί το παιχνίδι με την Κύμη. Οι Ερυθρόλευκοι πλέον δεν παρουσιάζονται "άδειοι" σε ένα ολόκληρο παιχνίδι όπως γινόταν αρκετά το τελευταίο δίμηνο και βάλε (Στη Βιτόρια ή με την Μπαρτσελόνα εντός για παράδειγμα) αλλά θυμίζουν δόκτων τζέκιλ και κύριο χάιντ στα παιχνίδια του με τραγική - προς το χειρότερο - μετάλλαξη όσο προχωράει το παιχνίδι.
Ξαναλέμε ότι ο Γιάννης Σφαιρόπουλος χρεώνεται το μεγαλύτερο κομμάτι ευθύνης για την απογοητευτική χρονιά μέχρι τώρα (που εκτός συνταρακτικού απροόπτου θα τελειώσει ακόμα χειρότερα...). Ομως έχει παίξει αρκετά τον ρόλο του κυματοθραύστη για όλους και για όλα. Είπαμε το δικό του κομμάτι θα το επωμιστεί και ενδεχομένως (σωστά) θα το πληρώσει, όμως εδώ πρέπει και οι παίκτες να αναλάβουν τις ευθύνες τους.
Για τους ξένους τα έχουμε ξαναπεί, αλλά εδώ πρέπει και οι Ελληνες να βγουν μπροστά και να μην κρύβονται πίσω από το (εύκολο) θύμα που είναι συνήθως ο προπονητής. Είναι δεδομένο πάντως ότι από τον τρόπο που έχασαν το κύπελλο από την ΑΕΚ αλλά και την πρόκριση στο φάιναλ φορ του Βελιγραδίου από τη Ζαλγκίρις έχει θιχτεί ο αθλητικός εγωισμός τους, αλλά αυτό δεν αρκεί για να διεκδικήσουν και να πάρουν τον τίτλο από τον Παναθηναϊκό.
Χρειάζεται μια υπέρβαση, αλλά όχι μεμονωμένα ή για 1-2 παιχνίδια. Η ομάδα "αρρώστησε" σοβαρά μέσα στη σεζόν και αυτό δεν έχει να κάνει με τον τραυματισμό και την απώλεια βασικών παικτών, αλλά με τη νοοτροπία που "χάλασε" σε ανησυχητικό βαθμό.
Ο Ολυμπιακός μετά τη νίκη στο ΟΑΚΑ επί του Παναθηναϊκού για την Ευρωλίγκα (όπου ουσιαστικά εξασφάλισε και το πλεονέκτημα έδρας) κάνει ένα βήμα μπρος και δύο πίσω και λίγα λέμε ! Η επαφή προπονητή και παικτών δεν είναι η πρέπουσα και δεν φέρνει αποτέλεσμα, όσο και αν - σαφώς - η μόνιμη απώλεια βασικών παικτών (Τιλί-Αγραβάνη) ή το ντεφορμάρισμα άλλων που προέρχονται από τραυματισμό (Πρίντεζης - παρά τη βελτίωση στο ματς με τον Προμηθέα - και Μιλουτίνοφ είναι ακόμα σκιά του καλού τους εαυτού)
Με μια match up άμυνα ζώνης που παίζει συχνά ο Προμηθέας, ο Ολυμπιακός πνίγηκε σε μια κουταλιά νερό, καθώς ποτέ δεν είχε - εφέτος - σταθερά καλή στατιστική έξω από τα 6.75 ενώ τα χαμένα λέι άπ (δεν ήταν ένα και δύο) και ελεύθερα σουτ είναι αποτέλεσμα της κακής ψυχολογίας που έχει αποκτήσει η ομάδα του Πειραιά. Αρα δικαίως "πνιγηκε" στη ζώνη.
Στα δε σούτ, σε πολλά από αυτά, οι παίκτες του Γιάννη Σφαιρόπουλου θυμίζουν στρατιώτες στον πόλεμο που βλέπουν τη μπάλα σαν απασφαλισμένη...χειροβομβίδακαι θέλουν να την πετάξουν για να μη σκάσει στα χέρια τους. Ούτε δεύτερη πάσα, ούτε δεύτερη σκέψη, τίποτε ;
Οι επιθέσεις του Προμηθέα στο δεύτερο ιδιαίτερα ημίχρονο θύμιζαν ολ σταρ γκέιμ. Ουσιαστικά 3ο πόντους από αιφνιδιασμό, αλλά και 41 ριμπάουντ και 21 ασίστ είχαν οι παίκτες του Μάκη Γιατρά, που πως να μην κλαίνε για την τρομερή ευκαιρία που έχασαν για τη μεγαλύτερη νίκη στην ιστορία τους, που δεν αποκλείεται να ήταν ευεργετική και για τον Ολυμπιακό, μήπως και ξυπνήσει !
Γιατί το καμπανάκι, απλά από τέτοιες εμφανίσεις, φαίνεται πως είναι στη...σίγαση. Η άμυνα του Ολυμπιακού που ήταν σημείο αναφοράς σε όλη την Ευρώπη θυμίζει σχεδόν αφύλαχτη διάβαση και αυτό ξεκινάει πολλές φορές από την κακή (και μονότονη) επιθετική λειτουργία όπου δίνει την ευκαιρία για αιφνιδιασμό στον αντίπαλο.
Αδικούμε τον Προμηθέα λέγοντας για κακές αντιδράσεις του Ολυμπιακού, αλλά άλλο το ένα και άλλο το άλλο. Ο Προμηθέας είναι ένα σύγχρονο θαύμα του ελληνικού μπάσκετ που όμως έχει βάσεις και - συνεπώς - εξήγηση, δεν είναι μια κούφια φωτοβολίδα και αξίζουν συγχαρητήρια σε όλους τους συντελεστές της, από τον πρόεδρο, μέχρι τον φροντιστή και το γυμναστή.
Υ.Γ. Εάν επαναληφθεί η τελευταία φάση του αγώνα στους τελικούς (με αμυνόμενο πάλι τον Ολυμπιακό) το φάουλ θα δοθεί. Η πρώτη εικόνα δείχνει επαφή, αλλά είπαμε οι διαιτητές σφυρίζουν κατά το δοκούν και με βάση πάντα τους αντιπάλους, γι' αυτό και το επίπεδό τους είναι πολύ χαμηλό. Απλά εδώ είναι δύσκολο να φέρει κανείς ξένους διαιτητές, όπως έκανε η ΕΠΟ...
Photo Credit: Eurokinissi
