Πριν από 3.5 περίπου μήνες, οι έννοιες «Παναθηναϊκός» και «απογοήτευση» ήταν, επί της ουσίας, ταυτόσημες. Δεν είναι και η πρώτη φορά, που συνέβαινε αυτό τα τελευταία 7 χρόνια, στην προσπάθεια του συλλόγου να βρει μία διαφορετική ταυτότητα, η οποία θα μπορούσε να συνυπάρξει αρμονικά με τις στιγμές δόξας που βίωσε ειδικά μέχρι το 2011, όταν σήκωσε την έκτη του ευρωπαϊκή κούπα.
Και η απογοήτευση δεν είχε σχέση με τη βαθμολογική εικόνα της ομάδας, ούτε καν τις κακές της εμφανίσεις, που μετά τη «συντριβή» στη Μαδρίτη από τη Ρεάλ έφεραν το διαζύγιο με τον Τσάβι Πασκουάλ. Είχε σχέση με τη ραθυμία, που έβλεπες να υπάρχει στο σύνολο του οργανισμού και όχι μόνο σε όσα συνέβαιναν στο παρκέ. Σαν να αποδέχονται τη μοίρα τους για την αποτυχία. Νοοτροπία, που δεν ταιριάζει στον «Εξάστερο» και δοξασμένο Παναθηναϊκό.
Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος, λοιπόν, δικαιολογημένα έψαξε το «ηλεκτροσόκ», όχι απλά τελειώνοντας τη συνεργασία με τον Καταλανό τεχνικό, αλλά φέρνοντας μάλιστα στην Ελλάδα ένα «μύθο» της προπονητικής. Θεωρητικά, η πρόσληψη του Ρικ Πιτίνο φαινόταν ως μια κατάσταση, από την οποία θα μπορούσε να προκύψει ένα κέρδος σε αμφότερες τις πλευρές. Από τη μία το «ηλεκτροσόκ» που λέγαμε, από την άλλη ο Αμερικανός είχε την ευκαιρία να ακουστεί ξανά το όνομά του προπονητικά, μετά το σκάνδαλο του Λούιβιλ και την απομάκρυνσή του.
Κι όμως, η κίνηση αυτή έφερε κάτι πολύ μεγαλύτερο. Στο πρώτο κιόλας ματς με την ΤΣΣΚΑ του Ιτούδη, ο Πιτίνο εξηγώντας... τα απλά στους παίκτες του και βάζοντας τη «σφραγίδα» του, έκανε ένα ολόκληρο ΟΑΚΑ να «ζεσταθεί», να φωνάξει, να σπρώξει την ομάδα. Μαζί οι παίκτες έδειξαν να ξεπερνούν την ραθυμία που λέγαμε νωρίτερα. Έβγαλαν νεύρο και, γενικά, υπήρξε μια ζωντάνια στο Κλειστό, που είχαν πολύ καιρό να δουν στο «τριφύλλι». Αυτό από μόνο του, ήταν ένα σημάδι, με τον Πιτίνο να καταφέρνει μόλις στο ντεμπούτο του να εμπνεύσει όλη την ομάδα και να «καταπιεί» την «Αρκούδα».
Λογικό ήταν να πει κανείς, ότι η απόδοση στο συγκεκριμένο αγώνα ήταν προϊόν των όσων φέρνει η αλλαγή προπονητή. Βραχυπρόθεσμα αυτό επιβεβαιώθηκε κατά κάποιο τρόπο, αφού ήρθαν κάκιστες εμφανίσεις σαν αυτές με την Φενέρ και τη Μακάμπι. Σε βάθος χρόνου, ωστόσο, αποδείχθηκε πως η ανάγνωση αυτού του αγώνα δεν ήταν τόσο απλή. Ο πολύπειρος τεχνικός, που δείχνει τη λατρεία του για το μπάσκετ όπου σταθεί κι όπου βρεθεί, εγκατέστησε ξανά τελικά στο ΟΑΚΑ αυτή τη ζωντάνια που αναφέραμε. Αυτή την αύρα, που έφερνε σιγουριά στους φίλους του Παναθηναϊκού. Αποτέλεσμα; Να αγωνίζεται με τρόπο, που είχαν συνηθίσει στους «πράσινους». Να παίζει στη Μόσχα και να θυμίζει την εποχή, που ο Παναθηναϊκός ήταν το φαβορί και όχι η ΤΣΣΚΑ μέσα στο ίδιο της το γήπεδο. Άσχετα αν έμπαινε ή όχι εκείνο το τρίποντο του Καλάθη, εκείνη η αίσθηση δεν άλλαζε. Και ήταν η πρώτη φορά που την ένιωθαν, μετά από τόσα χρόνια.
Σαν απόδειξη, ρωτήστε 10 φίλους του Παναθηναϊκού, αν θεωρούν πως η ομάδα μπορεί να κάνει το «μπρέικ» στη Μαδρίτη και να πάρει τη σειρά με τη Ρεάλ στο ΟΑΚΑ. Σε σύγκριση με πέρυσι, που η ομάδα μάλιστα είχε πλεονέκτημα έδρας, η διαφορά θα είναι συντριπτική. Μπορεί να τα καταφέρει, μπορεί και όχι. Μιλάμε, άλλωστε, για την εστεμμένη «Βασίλισσα» της Ευρώπης. Το σπουδαίο στην υπόθεση αυτή, όμως, είναι πως για πρώτη φορά μετά από τόσο καιρό, υπάρχει πραγματικά η αίσθηση, ότι το «διπλό» θα γίνει. Μαζί και η υπέρβαση, που θα φέρει την ομάδα στο Final Four. Κι ας λέει η ψυχρή πραγματικότητα, ότι οι πιθανότητες είναι εναντίον της ελληνικής ομάδας.
Μια κίνηση τον περασμένο Δεκέμβρη, λοιπόν, έφερε ξανά όλη αυτή την αυτοπεποίθηση. Την αυτοπεποίθηση ενός «Εξάστερου» Παναθηναϊκού, που και στην έδρα του πρωταθλητή Ευρώπης νιώθει φαβορί. Μήπως και το 2011 δεν έπαιζε με την πρωταθλήτρια Μπαρτσελόνα του Τσάβι Πασκουάλ με μειονέκτημα έδρας, ενώ διοργάνωνε το Final Four στο σπίτι της; Ναι, οι διαφορές δυναμικότητας δεν είναι ίδιες, για να μη γελιόμαστε, αλλά υπάρχει, όπως αναφέραμε, αυτή η πεποίθηση για την επιτυχία, που τόσα χρόνια έλειπε. Και ο Ρικ Πιτίνο έβαλε φαρδιά-πλατιά την υπογραφή του, για να βλέπει ξανά ο Παναθηναϊκός τον αντίπαλό του και να νιώθει σίγουρος, ότι τον έχει.
Ενέπνευσε ολόκληρο το σύλλογο και, μόνο για αυτό, αξίζει να του δοθεί η ευκαιρία να παρουσιάσει τη δική του ομάδα, όποιο κι αν είναι το αποτέλεσμα. Εφόσον κι αυτός, μαζί με την κυρία Πιτίνο, τον επιθυμούν βεβαίως...
Υ. Γ. Στις δηλώσεις του, ο Τζέιμς Γκιστ έκανε λόγο και για την προσφορά του Τσάβι Πασκουάλ, λέγοντας πως «δημιούργησε μια πολύ καλή ομάδα». Νωρίτερα στη σεζόν, όταν όλα πήγαιναν... στραβά και ανάποδα, ο Νίκος Παππάς είχε αναφέρει, ότι «δεν φταίει μόνο ο Πασκουάλ, μάλλον φταίμε κι εμείς». Μια μικρή μόνο αναφορά, για να μην αποδομείται τόσο εύκολα ένας άνθρωπος, που, άσχετα με την απογοητευτική εικόνα του πρώτου μισού, για την οποία φέρει ευθύνη, πρόσφερε πολλά στον Παναθηναϊκό. Και όχι μόνο σε αγωνιστικό επίπεδο.
