Το περιζήτητο, βαρύτιμο, λαμπερό, δελεαστικό και ό,τι άλλο θέλετε πείτε το τρόπαιο της Ευρωλίγκας "πόζαρε" πίσω από τη μία μπασκετά του Σινάν Ερντέμ προς το τέλος της απογευματινής προπόνησης του Ολυμπιακού για τηλεοπτικούς λόγους.
Αρχισαν τα αστειάκια στους παίκτες, "πώς το βλέπεις;" "το... λιμπίζεσαι;" και άλλα τέτοια, κάποια στιγμή έκανε ο Παπαπέτρου να το... βουτήξει, αλλά υπήρξε... γενική κατακραυγή, με τον ίδιο τον Ιωάννη να το μετανιώνει σε δευτερόλεπτο. "Μια χαρά το παίρναμε τώρα στα αποδυτήρια, αλλά άστο, καλύτερα την Κυριακή με απονομή".
Ο Ολυμπιακός μόνο σαν... τον κλέφτη δεν ήρθε στην Πόλη. Ούτε μία, ούτε δύο εξάλλου στην πρωινή συνέντευξη Τύπου έγινε η υπενθύμιση ότι στις ομάδες που έχουν κατακτήσει την κούπα την τελευταία επταετία, μόνο μία το κατάφερε δύο φορές. Ο Ολυμπιακός...
"Πρέπει να ακολουθήσουμε το πλάνο, οι προπονητές θα το έχουν έτοιμο αλλά εμείς πρέπει να το εφαρμόσουμε και για να γίνει αυτό στην εντέλεια θέλει μεγάλη αυτοσυγκέντρωση", είπε ο αρχηγός. Του Βασίλη Σπανούλη δεν λες ότι γυάλιζε το μάτι, γιατί δεν... επέτρεπε μεγάλη επαφή με αυτό. Με αυτό το χαμηλωμένο βλέμμα της αυτοσυγκέντρωσης κυκλοφορούσε στο μεγαλύτερο μέρος της ημέρας, ποιός ξέρει τι... σκαρφίζεται πάλι το μυαλό του για να τον θυμούνται και για το φετινό.
Οι προπονητές πράγματι έχουν έτοιμο το πλάνο και δεν αιθεροβατούν. Ξέρουν τα ζόρια που κρύβει η ΤΣΣΚΑ, ξέρουν ότι αυτά είναι αντιμετωπίσιμα από μια ομάδα με τη συγκρότηση του Ολυμπιακού, ξέρουν και ποιός είναι ο μεγαλύτερος κίνδυνος. Να παίξουν πολλοί, πολύ καλά. Με απλά λόγια, ο Τεόντοσιτς και ο Ντε Κολό, πάντα βάζουν. Αν όμως βάλουν πολλά και ο Τζάκσον με τον Χίγκινς, τότε το πράγμα... ζορίζει. Θα μου πεις, στο χέρι τους είναι; Ενίοτε είναι, αλλά με την άμυνα του Ολυμπιακού, μάλλον όχι.
Για τον Ολυμπιακό η φράση "ήρθε για να το απολαύσει", μπορεί να είναι παρεξηγήσιμη ανάλογα με το ύφος που θα ειπωθεί. Διότι αυτό λέγεται και για ομάδες που ξέρουν ότι δεν έχουν τύχη, οπότε αν το πεις έτσι, μόνο άγρια βλέμματα θα εισπράξεις. Λέγεται όμως και για τους έχοντες αποκτήσει το δικαίωμα να κοιτάζουν όλους τους αντιπάλους τους με αινιγματικό χαμόγελο και να τους... αγχώνουν. Σαν τον Ολυμπιακό καλή ώρα, των δύο Ευρωλιγκών στα τελευταία επτά χρόνια...
