Τι κακό και αυτό με τις παρατάσεις των επόμενων αντιπάλων της εθνικής μας να πέφτουν πριν τα ρεπό.
Θα είχαμε παίξει και Γαλλία και Φινλανδία την επόμενη μέρα της παράτασής τους….
Κάνουμε και λίγο πλάκα για να ξεφύγουμε από την εικόνα της εθνικής μας ομάδας, που δεν τη λες και την καλύτερη. Οι ειδικοί μάλιστα λένε ότι όταν χάνεις με τέτοιο τρόπο ένα «δικό» σου παιχνίδι, κάνοντας…χαρακίρι είναι δύσκολο να συνέλθεις.
Πάλι καλά που δεν ήταν νοκ άουτ, όπως αυτό που είχαμε γυρίσει εμείς στους Σλοβένους από το -17 στο Ευρωμπάσκετ της Ισπανίας το 2007 και ακόμα το φυσάνε…
Και όμως αυτή η ήττα από τη Σλοβενία που σε διαφορά πόντων είναι σχεδόν ίδια με αυτή από τη Γαλλία, έχει εντελώς διαφορετική ανάγνωση και εδώ μπορούμε – αν συνεχίσουμε έτσι – να επιβεβαιώσουμε την παροιμία: «Από αγκάθι βγαίνει ρόδο».
Η εικόνα του πάγκου (ιδιαίτερα) αλλά και των παικτών που βρίσκονταν στο παρκέ, ήταν κάτι παραπάνω από ενθαρρυντική με βάση – ξαναλέμε – τα δεδομένα με τα οποία έχει ξεκινήσει εφέτος την προσπάθειά της αυτή η εθνική ομάδα, με τα προβλήματα που υπήρξαν, τα λάθη που έγιναν και χίλια δυο άλλα τα οποία δεν είναι της παρούσης.
Και σωστά ο ομοσπονδιακός τεχνικός Κώστας Μίσσας είπε ότι δεν έχει νόημα να πούμε κάτι τώρα, θα τα πούμε όλα αναλυτικά μετά το φινάλε αυτής της προσπάθειας.
Το οποίο επιμένουμε να πιστεύουμε πως δεν θα είναι την Τετάρτη το βράδυ εδώ στο Ελσίνκι και στην «Χάρβαλντ Αρίνα» η οποία έχει φτιαχτεί βασικά για να φιλοξενεί αγώνες χόκει επί πάγου !
Το φάντασμα του Ελσίνκι είναι ευκαιρία να ξορκιστεί μια και καλή εφέτος, μετά τον αποκλεισμό μας το 1952 στην ίδια πόλη από το κυρίως τουρνουα των Ολυμπιακών Αγώνων αλλά και του 1985 όταν χάσαμε εδώ σε τσάλεντζ ράουντ το μοναδικό Ευρωμπάσκετ (της Γερμανίας) στη σύγχρονη ιστορία μας από το 1979 μέχρι και σήμερα !
Τρίτος αποκλεισμός στην ίδια πόλη θα μας πέσει βαρύς και ασήκωτος, αλλά Θου, Κύριε, φυλακήν τω στόματί μου, εδώ μιλάμε για δύο νίκες.
Αν και μετά την χιτσκοκική (στη δεύτερη παράταση και με ανατροπή σε κανονική διάρκεια και στο πρώτο έξτρα πεντάλεπτο) νίκη των Φινλανδών επί των Πολωνών, μας αρκεί νίκη την τελευταία αγωνιστική κόντρα στην Πολωνία για να σφραγίσουμε το διαβατήριό μας για την Κωνσταντινούπολη.
Βέβαια ακόμα παίζουν όλες οι θέσεις πρόκρισης εκτός από την 1η για την εθνική μας που μπορεί να έρθει από 2η έως 4η, αλλά ακόμα δεν έχει εξασφαλίσει βέβαια ότι θα αποφύγει την 5η θέση !
Αν η συμμετοχή του πάγκου τόσο αγωνιστικά (με Παπαγιάννη κυρίως αλλά και με Αγραβάνη και Μπόγρη έστω για 2-3 λεπτά) όσο και υποστηρικτικά (όλοι οι παίκτες που δεν παίζουν μια γροθιά με αυτούς που είναι μέσα) είναι το ίδιο έντονη στους επόμενους δύο αγώνες μας, δεν τίθεται καν θέμα πρόκρισης, θα είμαστε σίγουρα στην Πόλη.
Αρκεί να μην αποδειχθεί αναλαμπή αυτό που είδαμε χθες το βράδυ κόντρα στη Σλοβενία και ήταν φανερά σημάδια ανάκαμψης μιας ομάδας που κακά τα ψέματα είναι σαν να τελείωσε τώρα την προετοιμασία στην μετά (Γιάννη) Αντετοκούνμπο εποχή.
Αν μη τι άλλο τουλάχιστον να μην ακούγεται από τα μεγάφωνα του γηπέδου στο Ελσίνκι το άσμα του Κώστα Αργυρού, "Ξημερώματα, δίνεις δικαιώματα" και να πηγαίνει αυτόματα το μυαλό μας στην εθνική που μέχρι τώρα έχει δώσει ουκ ολίγα.
