Γνωστό και άπειρες φορές αποδεδειγμένο είναι πως ό,τι πληρώνεις, παίρνεις. Κι άμα δεν έχεις να πληρώσεις, πάει καλά. Τζογάρεις κι αν βγει, βγήκε. Αν έχεις όμως και τα σκορπάς χωρίς λόγο, ή... με λόγο, τότε κακό του κεφαλιού σου.
Ο Πανιώνιος το πάλευε το.. .τσακμάκι βδομάδες τώρα. Εβγαινε η σπίθα, δεν φούντωνε η φλόγα. Μέχρι που βρήκε την ΑΕΚ στην σωστή στιγμή και έβαλε μπουρλότα. Η ΑΕΚ, για να ανοίξουμε την παρένεθεση, έχει τσακωθεί με την αγωνιστική αξιοπιστία. Οχι ότι της έχει πάει άσχημα μέχρι τώρα, αφού το καλό της πρόσωπο το έχει δείξει σε ημιτελικό και τελικό κυπέλλου, το έδειξε και κάτι κρίσιμα λεπτά στην Ευρώπη και μετράει μια κούπα και ένα φλερτάκι με φάιναλ φορ. Στα άσχημά της όμως, δεν βλέπεται.
Στην Νέα Σμύρνη, καλή ώρα για τον Πανιώνιο, ο οποίος βέβαια για να επιστρέψουμε στα αρχικά, αν ήταν όπως πριν ένα μήνα δύσκολα θα κέρδιζε έστω και αυτή την ΑΕΚ, με τα πέντε - δέκα λεπτά που έπαιξε. Μόνο που πλέον άλλαξε ο Πανιώνιος, ρίχνοντας στο τραπέζι τα σωστά λεφτά.
Στο σύγχρονο μπάσκετ ομάδα χωρίς ξεκάθαρο ηγέτη, να την κουβαλήσει, δεν στέκεται. Πόσω μάλλον μία που στήθηκε μέσα από ένα σωρό προβλήματα και που εκ των πραγμάτων θα πάλευε στα χαμηλά. Εδιωνχε ξενους, έπαιρνε ξένους, μηδέν εις το πηλίκο. Ενας αξιοπρεπής ελληνικός κορμός δεν φτάνει χωρίς τον βαρβάτο ξένο. Δεν πάει καιρός που είχε αλλάξει η Κύμη το ριζικό της με μια κίνηση. Στον Πανιώνιο συνέχιζαν να... αρνούνται.
Τι φλας τράβηξε ο γιατρός, ο ίδιος το ξέρει. Ο Θεός τον φώτισε πάντως. Τράπεζα είναι ο άνθρωπος, ευρώ δεν χρωστάει. Εδινε, ξανάδινε, προκοπή δεν έβλεπε. Τώρα, δεν του πρότειναν σωστούς παίκτες, δεν ήθελε να πάρει, δικό τους θέμα. Αλλά η πρώτη ήταν ελεύθερη και δεν σταματούσε. Μέχρι που ήρθε ο Τάιρον ο μεγαλοπρεπής, βρέθηκε κανονικός ηγέτης, πήρε από το χεράκι τον Πανιώνιο και βγάλανε όλοι τα κομπιουτεράκια.
Αμα περάσει από την Χαλκίδα ο Πανιώνιος, ψάξτε για άλλον να κάνει παρέα στα Τρίκαλα. Θα 'ναι ο Κόροιβος, που αγκομαχάει αλλά ξέρει τουλάχιστον ότι πάντα ήταν σε κίνδυνο, θα 'ναι ο Αρης που δεν το 'χει πάρει και πολύ σωστά νιώθοντας σε διάρκεια ανώτερος απ' ότι είναι και μπολιάζοντας το εσωτερικό του με το αίσθημα του αδικημένου; Θα δείξει...
Ο οποίος Αρης, είναι άλλο ένα παράδειγμα των παραπάνω, για τον ηγέτη, έστω και σε μικρότερη κλίμακα. Ο Γυμναστικός γενικά είχε παίξει καλύτερα από τους χαμηλούς, έδειχνε με περισσότερες λύσεις, αλλά όσο να 'ναι, ο Μπαρτ μπήκε, πήρε τη μπάλα στα χεράκια του, εφτά νίκες και πάμε γι' άλλα. Τα οποία άλλα υπάρχει η αίσθηση ότι
Τα περί αδικίας, έχουν ξεφύγει πάντως. Κι αν η μία ανάγνωση είναι ότι αυτή αποτελεί το εύκολο άλλοθι, υπάρχει και η άλλη, που λέει... βοήθα Παναγιά με τους διαιτητές που έχουμε.
Οι μάχες έχουν φουντώσει στα περισσότερα επίπεδα, πέφτουν κορμιά στα παρκέ και οι κατά συντριπτική πλειοψηφία μέτριοι, έχουν χάσει τ' αυγά και τα καλάθια. Και για ν' αποφύγουμε τις παρεξηγήσεις, δεν είναι αυτό καμια σπόντα για το αν παίζουν ή δεν παίζουν, που παίζουν πλέον, οι Ευρωλιγκαίοι. Με την συνολικά κακή φουρνιά, για να το πούμε κομψά, έχει να κάνει. Μόνο να δεις ποιοι πλασάρονται για καλύτεροι και λήγει η κουβέντα. Μέχρι και αυτοί που τους πίστευαν και στους στήριζαν μέχρι πρόσφατα έχουν βγει και τους κράζουν. Να που καμια φορά, και κόρακας κοράκου μάτι βγάζει...
Μ' αυτά που έφτιαξε ο Πανιώνιος, το μεθαυριανό Αρης - ΠΑΟΚ ίσως να 'χουμε και χρόνια να δούμε τόσο κρίσιμο. Αν και κοιτάζοντάς το ρεαλιστικά, ο Αρης πρέπει να βάλει τα χέρια του και να βγάλει τα μάτια του με το πρόγραμμα που έχει. Οσο κακός κι αν είναι, που είναι σε διάρκεια, έχει ματς να μην αγχωθεί. Αρκεί να τα βάλουν κάτω, να συμφωνήσουν ποιοί είναι, πού βρίσκονται και κυρίως ότι δεν χρειάζεται να γεμίζουν τα μυαλά τους με συνωμοσιολογίες.
Οχι ότι θα λείψουν αυτές βέβαια και όχι μόνο σε ένα μέτωπο όσο πλησιάζουμε στο φινάλε. Οταν βλέπεις και την Non paper αντιμετώπιση του ΕΣΑΚΕ στο σοβαρό θέμα με την καταγγελία του Αμερικανού για χειραγώγηση αγώνα, να είναι η υποβάθμιση... του σάιτ και του παίκτη, τότε καταλαβαίνεις πολλά. Η χαρά των παρολιτζήδων θα γίνουμε όσο ανάβουν τα αίματα. Και τα... σιγουράκια θα δίνουν και θα παίρνουν στα πάντα αγαπημένα στην χώρα μας καφενεία.
Και στα σαλόνια, επί της ουσίας μια παραμονή παίζεται, αφού στις λοιπές θέσεις έχοντας και τα πλέι οφ, πάντα υπάρχει και η άλλη ευκαιρία. Στην Α2, που δεν τα λες και αλώνια με την πρωταθληματάρα που γίνεται, έχουν βγει μαχαίρια, κομπιούτερ και ό,τι άλλο θες. Μόνο το Περιστέρι και η Λάρισα τα βλέπουν άνετοι, ο καθένας για τους λόγους τους. Ολοι οι άλλοι, στα χαρακώματα.
Ο Ηρακλής σταθερά και παραδοσιακά με το κατεστημένο που τον κυνηγάει. Αυτοί κι αν είναι μπολιασμένοι με την αδικία. Και δίκιο να έχουνε καμια φορά, κανείς δεν θα τους πιστέψει πια, ένα πρωτάθλημα στη γκρίνια.
Ο Χολαργός πάλι, για τον Μαγκλογιάννη μουρμούριζε πριν το ματς στο Σαλπέα, με τον Σώμο τα έβαλε μετά. Δεν χρειάζεται ρε παιδιά, μια χαρά είναι η ομάδα, φαβορί μεγάλο για να ανέβει, και οι ήττες στο πρόγραμμα είναι.
Στην τελική από τον Εθνικό έχασες. 8-1 τους έχει ο Συμεωνίδης εκεί. Ο οποίος στην αρχή της σεζόν δεν ήταν σε πάγκο, δεν έκανε. Και τώρα ο Εθνικός πληρώνει 3 στο στοίχημα να μπει στα πλέι οφ ενώ δύο βδομάδες πριν πλήρωνε 50.
