Να βαρεθούμε δεν πρόκειται ποτέ με το μπάσκετ. Και δεν είναι απαραίτητο να σκάνε βόμβες αποτελεσμάτων για να συζητιέται μια αγωνιστική, αφού δόξα τω Θεώ, υπάρχουν κι ένα σωρό άλλα θέματα για να ασχολούμαστε.
Από της Θεσσαλίας τα τραγικά, μέχρι της Ρόδου τα κωμικοτραγικά, μαζί και κάποια ευτράπελα σε ενδιάμεσους σταθμούς. Και με τον πρώτο τίτλο της χρονιάς να κρίνεται στην Κρήτη σε ένα παιχνίδι - στοίχημα για πολλούς.
Τα της Θεσσαλίας φυσικά, δεσπόζουν. Και απλά επιβεβαιώνουν ότι το... επαγγελματικό πρωτάθλημα μπάσκετ, είναι διαχρονικά ένα ξέφραγο αμπέλι.
Το ότι ασχολούνται μαζί του σοβαροί επιχειρηματίες είναι η παρηγοριά και το αισιόδοξο, αλλά δυστυχώς όχι το απόλυτο. Το ότι φέτος από πολύ νωρίς δυο ομάδες έχουν φτάσει στα πρόθυρα του κανονιού μαζί με κάτι άλλες ανησυχίες που ακούγονται σχετικά με τις χορηγίες του επόμeνου χρόνου είναι τα σκοτεινά σημεία.
Είναι άξιο απορία το τι σόι έλεγχος υπάρχει, αν υπάρχει. Στην Λάρισα η κατάσταση στις πληρωμές είναι χειρότερη από τα Τρίκαλα. Και λένε γι' αυτόν τον άνθρωπο τον Δασταβρίδη ότι δεν είναι κακοπροαίρετος, αλλά ότι έπεσε τελείως έξω στους υπολογισμούς και τις συμμαχίες του. Ξανά η απορία. Μια τόσο μπερδεμένη ιστορία, εξαγοράς θέσης, συνεταιρισμού και λοπών διαδικασιών, ελέγχθηκε ως προς τις εγγυήσεις που υπήρχαν ότι το πλάνο είναι βιώσιμο; Οχι λέει η λογική. Τσαπατσουλιά έγινε, όπως σε πολλά. Να αρχίσει το πρωτάθλημα με 14 και έχει ο Θεός. Ε, φέτος δεν είχε.
Στα Τρίκαλα, πάλι, άλλη ιστορία. Τα παράτησε λέει το αφεντικό και την έκανε. Ωραία, δικαίωμά του. Υπογραφές, εγγυητικές, λεφτά για να δεσμευτούν σε κάθε περίπτωση αποχώρησης δεν υπάρχουν; Απορίες που κανείς δεν θα απαντήσει. Ποτέ. Οπως δεν απαντήθηκαν και στο παρελθόν αμέτρητα παρόμοια. Ο ΕΣΑΚΕ τα ρίχνει στην ΕΕΑ, όχι άδικα αφού αυτή η επιτροπή έχει γράψει... ιστορία, αλλά ο ΕΣΑΚΕ τα λούζεται. Και όσο κι αν η παρούσα διοίκηση προσπάθησε να ευαγγελιστεί το νέο και το παρά τω Γαλατσόπουλο παρεάκι να τον προβάλλει για την ικανότητά του να δίνει λύσεις και την μεθοδικότητά του, μηδέν εις το πηλίκο. Μια τρύπα στο νερό και μάλλον μεγαλύτερη από των προκατόχων του, οι οποίοι προφανώς από τύχη και όχι από κανα σχέδιο της προκοπής, απέφυγαν να τους... σκάσει στα χέρια τέτοια ιστορία.
Με όλα αυτά, οι κοκορομαχίες της Ρόδου, μάλλον με νότα δροσιάς ισοδυναμούν. Από την μία γελάς ακούγοντας ότι μπορεί το Βενετόκλειο να έγινε... κόλαση. Ούτε κόσμο μαζεύει, ούτε όσοι πάνε έχουν δώσει δικαιώματα. Από την άλλη, ο ίδιος ο Λυκογιάννης το... ψιλοπαραδέχτηκε και έδειξε και να το χαίρεται. Από την παράλλη, οι Κοροιβαίοι τα έχωσαν, εξαιρώντας όμως...όλον τον Κολοσσό. Πλην Λυκογιάννη. Στο δια ταύτα, μάλλον με προσωπική βεντετούλα έχουμε να κάνουμε. Οπερα δεν ήταν το γήπεδο, όπως όπερα δεν είναι και της Αμαλιάδας, όποτε... χρειάζεται. Αλλά εντάξει ρε παιδιά, γήπεδο είναι, μην τρωγόμαστε με τα ρούχα μας. Δείτε λίγο παραέξω τι γίνεται και πάλι καλά να λέτε.
Εκεί που δεν ξέρουμε με τι ακριβώς έχουμε να κάνουμε, είναι στο Αλεξάνδρειο, με Αρη και Λαύριο. Πολύ διαρροή έπεσε από τους φιλοξενούμενους για ζούγκλες και αλητείες. Στον ψίθυρο όμως. Τίποτα επίσημο όμως. Ο Σερέλης, σοβαρός ως συνήθως, μίλησε για το ματς και παραδέχτηκε αυτό που είδαν όλοι, την κυριαρχία του Αρη στο πρώτο ημίχρονο όταν και κρίθηκαν τα περισσότερα. Οι φωτογραφίες έδειξαν μερικά.... ενσταντανέ πίσω από τον πάγκο του Λαυρίου. Βγάλε άκρη.
Κατά πώς φαίνεται, ο κόσμος το 'χει πάρει πάνω του στον Αρη. Και με τα κουπόνια να μαζευτεί κανα φράγκο και με την έδρα για να μην ξαναγίνουν χουνέρια τύπου Κόροιβου και βρεθεί στον γκρεμό η ομάδα. Η οποία ξύπνησε μετά από καιρό και έπαιξε και μπάσκετ, μάλλον καθαρίζοντας την μπουγάδα και στρέφοντας το ενδιαφέρον στα του Λάσκαρη.
Για τον τελικό του κυπέλλου, το ένα μέρος του αφηγήματος είναι γνωστό. Οποιος το χάσει θα το κάνει... κυπελλάκι για να καταπιεί τον πόνο του, ο νικητής θα καμαρώνει έναν τίτλο στην τροπαιοθήκη του και καλά θα κάνει.
Το άλλο μέρος του αφηγήματος, έχει ξεχωριστό ενδιαφέρον. Οι διάφοροι παπαγαλίζοντες τα περί φάιναλ φορ με άγνοια, ή συνειδητή παράβλεψη των αρνήσεων πόλεων και αστυνομικών διευθύνσεων να τα δεχτούν, εκφράζουν τις φαντασιώσεις τους χωρίς να μπαίνουν ποτέ στην ουσία του θέματος. Και δείχνουν εμφανώς να ανησυχούν με την προοπτική του να πετύχει το φετινό εγχείρημα, που κάποιοι έχουν δώσει όλο τους το είναι γι' αυτό.
Θα είναι μεγάλο κέρδος για πολλούς και πρώτα απ' όλα για το μπάσκετ ένας τελικός με φωνές χαρά και χειροκρότημα από νέα παιδιά. Θα είναι κερδισμένο στοίχημα. Θα είναι μια μεγάλη δικαίωση όσων το τόλμησαν, το σχεδίασαν και δουλεύουν καιρό νυχθημερόν για να το πετύχουν. Θα είναι ακόμα μεγαλύτερη η χαρά να μην δώσουν αφορμή σε όσους περιμένουν στην γωνία για να ξαναβγάλουν τη χολή τους.
