Το μάθημα που πήραμε την πρώτη μέρα του Ευρωμπάσκετ ήταν σαφές και όποιος δεν το προσέξει θα τιμωρηθεί στο κοντινό μέλλον.
Έχει καταντήσει άκρως κουραστικό το κλισέ: «Η πρεμιέρα κρύβει εκπλήξεις». Δεν παύει βέβαια να αποτελεί και μία πραγματικότητα κι αυτό αποδείχτηκε με τους χθεσινούς (31/8) αγώνες. Διότι όποιος δηλώσει ότι περίμενε «στραβοπάτημα» της Γαλλίας με τη Φινλανδία, μάλλον θα είναι ψεύτης. Ίσως η ήττα των Λιθουανών δεν ήταν τόσο απρόσμενη, αφού η Γεωργία του Ηλία Ζούρου μας έδειξε τα... δόντια της μόλις πριν λίγες ημέρες, στο τουρνουά Ακρόπολις.
Φυσικά θα ήταν αστείο να πανηγυρίσουμε μία νίκη της Ελλάδας κόντρα στην Ισλανδία. Αυτό δεν αναιρεί το γεγονός όμως ότι είναι σημαντικό να μπαίνεις καλά σε μία διοργάνωση (και τρία σοβαρά δεκάλεπτα σε σχέση μ' ένα κακό, δεν το λες άσχημα) και να παίρνεις αυτό που θες. Να νικάς. Σε αυτά τα μικρά -σε χρονική διάρκεια- τουρνουά υπάρχουν δύο βασικοί κανόνες. Κερδίσεις ή χάνεις πρέπει αμέσως μετά να αφήσεις πίσω σου το παιχνίδι και να γυρίσεις τον διακόπτη για το επόμενο.
Ο δεύτερος είναι ότι μέσα από -μικρές- επιτυχίες φτιάχνεται το μομέντουμ. Και ομάδα που μπαίνει σε ρυθμό σε τέτοιες διοργανώσεις ανεξάρτητα από τη δυναμική της γίνεται αμέσως επικίνδυνη για να φτάσει μακριά. Κι αυτή η Εθνική έχει τις δυνατότητες να γίνει άκρως επικίνδυνη για όλους.
Το μάθημα πάντως ήταν ένα και ξεκάθαρο. Όποια ομάδα δεν μπαίνει πνευματικά έτοιμη στο παρκέ, θα την «πατήσει». Σίγουρα δεν είναι όλα τα σύνολα στο ίδιο επίπεδο, αλλά οι Γάλλοι την έπαθαν και μάλιστα εκεί που δεν το περίμεναν. Οι Λιθουανοί αν και στο πρώτο ημίχρονο έδειξαν έτοιμοι να «καθαρίσουν» τελικά ηττήθηκαν. Δεν υπάρχει λοιπόν κανένα εύκολο παιχνίδι. Εύκολο το κάνει η κάθε ομάδα που στο γήπεδο επιβεβαιώνει την ανωτερότητά της. Διότι οι εποχές που υπήρχαν ομάδες «σάκοι του μποξ» έχουν περάσει και μάλιστα ανεπιστρεπτί...
