O Πρέντραγκ Σάριτς είναι από τους πλέον γνωστούς δημοσιογράφους μπάσκετ στην Σερβία, αλλά και έξω από τα σύνορα της χώρας. Με τεράστια εμπειρία, ουκ ολίγες διοργανώσεις σε εθνικό και συλλογικό επίπεδο στο βιογραφικό του. Έχει ζήσει από πρώτο χέρι και το ελληνικό μπάσκετ, εκτός από το σέρβικο, το οποίο κατέχει όσο λίγοι. Τα όσα «διηγείται» άλλωστε για τα οικονομικά προβλήματα των «μεγάλων» της Σερβίας δεν μας φαίνονται και τόσο ξένα είναι η αλήθεια. Απλά έρχονται ακόμη πιο έντονα στην επιφάνεια, καθώς η Ευρωλίγκα αποφάσισε να δώσει το επόμενο Final Four στο Βελιγράδι, με αποτέλεσμα οι προβολείς να πέφτουν ακόμη πιο έντονοι πάνω σε μία από τις πλέον μπασκετικές πόλεις της Ευρώπης! Ο λόγος του ανήκει:
«Τι είναι παρόμοιo για τις περισσότερες ομάδες στο ελληνικό, σέρβικο, κροατικό, σλοβένικο και ιταλικό μπάσκετ; Ο τρόπος που σκέφτονται σε ότι αφορά το οικονομικό. Ας πάρουμε πρώτα τον παίκτη και μετά θα δούμε πως θα τον πληρώσουμε. Με αυτόν τον τρόπο σκέψης σταδιακά και ανεξάρτητα από τον προϋπολογισμό που μπορεί να έχει γίνει, τα χρέη αρχίζουν να μαζεύονται, να αυξάνονται και τελικά να γίνονται δυσβάσταχτα.
Αν ο Ερυθρός Αστέρας ή η Παρτιζάν θέλουν να αγωνιστούν στο υψηλότερο επίπεδο στην Ευρωλίγκα ή και Eurocup, το βασικό είναι να νικήσουν τους βασικούς τους αντιπάλους εντός συνόρων: Την Τσεντεβίτα ή την Μπουντούτσνοστ. Μετά θα πάρουν παίκτες που θα κάνουν τη διαφορά απέναντι στον βασικό αντίπαλο (την Παρτιζάν ή τον Ερυθρό Αστέρα αντίστοιχα). Χρειάζεσαι δύο εκατομμύρια ευρώ μόνο για να στήσεις μια τέτοια ομάδα. Και μετά αρχίζεις να υπολογίζεις το κόστος των «μικρών» ομάδων των συλλόγων, των ταξιδιών και άλλα πολλά.
Στη Σερβία υπάρχουν δύο τρόποι για να βρεις τα χρήματα που χρειάζεσαι.
Ο πρώτος, ο καλύτερος για μένα, είναι να «φτιάξεις» παίκτες και να πάρεις τη σχετική ρήτρα, όταν πάνε να παίξουν στο εξωτερικό. Θυμηθείτε περιπτώσεις όπως του Κρστιτς (ΝΒΑ), του Βούγιανιτς (Φορτιτούντο Μπολόνια), του Πέκοβιτς (Παναθηναϊκός), του Βελίτσκοβιτς (Ρεάλ Μαδρίτης), του Μπογκντάνοβιτς (Φενέρμπαχτσε) από την Παρτιζάν ή του Κάλινιτς (Φενέρμπαχτσε), του Μίτσιτς (Μπάγερν Μονάχου)... Σε αυτή την περίπτωση μπορείς να πάρεις από 500.000 ως 1 εκατομμύριο ευρώ και έχεις ήδη το μισό μπάντζετ της ομάδας έτοιμο!
Το πρόβλημα αρχίζει την πρώτη χρονιά που δεν θα έχει ένα μεγάλο αστέρι που θα μπορεί να βγει στην αγορά. Τότε θα βρεθείς στη δύσκολη θέση να πάρεις μια απόφαση: Να είσαι ρεαλιστής και να πεις θα μειώσω το budget, κάτι που πιθανότατα θα στοιχίσει αυτή τη θέση στην Ευρωλίγκα ή να χρησιμοποιήσεις τον.... μεσογειακό κανόνα «ας πάρουμε τους παίκτες και μετά θα σκεφτούμε έναν τρόπο να τον πληρώσουμε». Αυτή η δεύτερη επιλογή είναι η αρχή του τέλους για κάθε ομάδα.
Και όταν δεν έχει αυτή την επιλογή για να βγάλεις χρήματα, μέσω των παικτών, έχεις μια δεύτερη λύση: Να παρακαλέσεις κρατικές εταιρείες να γίνουν χορηγοί. Οι ιδιωτικές εταιρείες δεν ενδιαφέρονται να ξοδέψουν χρήματα στον αθλητισμό για πολλούς λόγους και οι λίγες κρατικές, δεν έχουν χρήματα για να καλύψουν όλες τις ομάδες στο ποδόσφαιρο, το μπάσκετ, το χάντμπολ, το βόλεϊ, το πόλο ή τον στίβο και ταυτόχρονα και τις Εθνικές Ομάδες. Πρέπει να ξέρετε πως ο κόσμος περιμένει από τις ίδιες αυτές εταιρείες να κάνουν δωρεές σε νοσοκομεία, εκπαιδευτικά προγράμματα, εκδηλώσεις πολιτισμού...
Η Παρτιζάν είναι ήδη κάποια χρόνια εκτός παιχνιδιού. Μετά τον Μπογκντάνοβιτς δεν είχε κάποιον μεγάλο παίκτη να δώσει και αυτό δημιούργησε μεγάλα οικονομικά προβλήματα. Η άφιξη του Πέκοβιτς στη θέση του Ντανίλοβιτς στη θέση του προέδρου δεν έφερε κάποια βελτίωση στο οικονομικό κομμάτι και θα χρειαστούν κάποια χρόνια δουλειάς με τους «μικρούς» για να φτάσει η ομάδα ξανά στα επίπεδα που ήταν το 2009 ή το 2010.
Ο Ερυθρός Αστέρας είναι σε πολύ καλύτερη θέση αυτή τη στιγμή σε σχέση πάντα με την Παρτιζάν. Πούλησαν τον Μίτροβιτς και περιμένουν ο Γιόβιτς, ο Γκούντουριτς, ο Ντάνγκουμπιτς, ο Σίμανιτς.... Αλλά τώρα θα πρέπει να βρουν μια λύση γαι την ομάδα που θα παρουσιάσουν στην επόμενη Ευρωλίγκα, πληρώνοντας ταυτόχρονα χρήματα που οφείλουν σε παίκτες τα τελευταία δύο χρόνια. Αν δεν τα καταφέρουν θα έρθουν κι άλλες αποφάσεις από το ΒΑΤ όπως αυτές του Μέκελ. Και την ίδια στιγμή μετά από μια πραγματικά καλή χρονιά, οι φίλαθλοι περιμένουν να δουν μια ομάδα που θα είναι ανταγωνιστική και η οποία θα πρέπει να προσπαθήσει να κάνει ένα θαύμα και να βρεθεί στο Final Four του Βελιγραδίου. Ναι, δεν είναι ρεαλιστικό, αλλά βρείτε μου εσείς έναν φίλαθλο που δεν το ονειρεύεται!
Το μέλλον του Ερυθρού Αστέρα δεν είναι ξεκάθαρο. Το βασικό είναι να υπάρχει συνέχεια στο σύστημα που έχει η ίδια η ομάδα δημιουργήσει τα τελευταία τέσσερα χρόνια. Και γι’ αυτό ο κόουτς Ράντονιτς, ο Γιόβιτς και ο Σιμόνοβιτς θα πρέπει να μείνουν...
Μια νέα ομάδα θα χρειαστεί χρόνο. Και οι φίλαθλοι (όπως και αυτοί του Παναθηναϊκού ή του Ολυμπιακού) δεν θα δώσουν αυτή την πολυτέλεια σε κανέναν. Ακόμη κι αν οι αντίπαλοι είναι δισεκατομμυριούχοι όπως η ΤΣΣΚΑ, η Φενέρ, η Μακάμπι ή η Ρεάλ...»
“There are two roads for Red Star”
«What is similar for most Greek, Serbian, Croatian, Slovenian and Italian basketball clubs? Same way of financial thinking. Let’s take player first and then we will think how to pay him. In this way of thinking at the point when budgets stop to increase start beginning of enormous debts.
If Red Star or Partizan want to compete at the highest level - Euroleague or Eurocup basic thing is to make team that will beat main opponents – Cedevita and Buducnost. Then to buy player who will make difference against biggest local rival Partizan (Red Star). You need at least two million euros just for team. And then you need to calculate costs for young selections, travel costs, ect.
In Serbia there are two ways to get money you need.
The first, better one, is to make players and take fee when they go abroad. Remember Krstic (NBA), Vujanic (Fortitudo), Pekovic (Panathinaikos), Velickovic (Real), Bogdanovic (Fenerbahce) from Partizan side and Red Star players Kalinic (Fenerbahce), Micic (Bayern) … In this case you get from 500.000 up to million and you have half of normal budget. Problem starts in first year when you don’t have big star on market. Then you are in position for big decision – to be realistic make cheaper team and probably not take Euroleague spot or to use MEDITERANIAN RULE “player first and than we will think how to pay him” that is beginning of the end.
And when you are not able to make money you have second solution - to beg state companies to be sponsors. Private one has no interest to spent money in sport for a lot of reasons and there is not possibility that few state companies have money for all teams from football, basketball, handball, volleyball, vaterpolo or athletic and in the same time all National teams. You have to know that people expect that this telecommunication, electricity, incurance companies and one bank also donate money for hospitals, education programs, culture…
Partizan is few years out of the game. After Bogdanovic they didn’t have big player and that make huge financial problems. Coming of Pekovic instead Danilovic didn’t make economical improvement and they will need few more years with youngsters to becοme club as this was in 2009.
Red Star is in much better position than Partizan. They sold Mitrovic, and in the line they have Jovic, Guduric, Dangubic, Simanic… But now they have to find a solution to make a team for next Euroleague and in the same time to pay debts to players from past two years. If they don’t success there will be much more BAT decisions than this one from Mekel. And in the same time after great season fans are expecting a team that will be competitive and try to make miracle and be a part of F4 in Belgrade. Yes, that is not realistic, but find one fan that is not dreaming.
Future of Red Star is now not clear. The main thing is to make continuity of the system they made in past four year. And for this coach Radonjic, point guard Jovic and captain Simonovic has to stay…
New team will need time. And fans (like in Olympiacos or Panathinaikos) will not give that luxury to anyone. Even if rivals are billionaires like CSKA, Fener, Maccabi, Real…»
