Ο Νίκος Μίχαλος είναι πιο διψασμένος από ποτέ και μιλάει στο Basketa.gr για την επιλογή του Εθνικού, το έντονο μεταγραφικό του καλοκαίρι, την προσωπική του υπόσχεση, τη σχέση του με τον Πειραιά, που επηρέασε την απόφασή του και το κεφάλαιο του Πανιωνίου.
Το κίνητρο δεν έλειψε ποτέ από τον Νίκο Μίχαλο. Τουλάχιστον, αυτόν τον Νίκο Μίχαλο που θαυμάζουμε τα τελευταία τρία χρόνια και… θαυμάζει ο ίδιος, όπως άλλωστε έχει παραδεχθεί στο παρελθόν. Η «δίψα» του, για να παίζει μπάσκετ, να πετυχαίνει και να αποδεικνύει πράγματα, πρωτίστως στον εαυτό του και ύστερα σε οποιονδήποτε άλλο, τον οδηγεί στο να παίζει επαγγελματικά στα 41 του χρόνια, με την… μπογιά του να περνά ακόμη, αφού και πέρυσι είχε αποδείξει πως μπορούσε άνετα να σταθεί στο επίπεδο της Basket League.
Τη «δίψα» του αυτή την καταλαβαίνεις και από τον τρόπο που σου μιλάει, με τη σιγουριά ότι θα τα καταφέρει. Κι ας δημιουργήθηκε μόλις τις τελευταίες αυτές μέρες ο Εθνικός, για να προλάβει το σημερινό (6/10) πρώτο παιχνίδι της Α2, με αντίπαλο τον Ιπποκράτη Κω. Την προηγούμενη ημέρα, άλλωστε, πέντε παίκτες ανακοινώθηκαν… μαζεμένοι. Ο Νίκος, όμως, το πιστεύει και καταλαβαίνεις από τον τρόπο του, ότι όχι απλά δέχθηκε να πάει στον Εθνικό, αλλά πάνω από όλα… θέλει σαν μανιακός να πετύχει την πολύ μεγάλη πρόκληση που έχει μπροστά της η ομάδα, υπό τις οδηγίες του Θεόδωρου Παλαιοχωρίτη.
Έπρεπε να περάσει, βέβαια, ένα ολόκληρο καλοκαίρι και συνολικά 9.5 περίπου μήνες, από τότε που απομακρύνθηκε υπό φοβερές συνθήκες, που ο ίδιος περιέγραψε, στον Πανιώνιο, για να βρει ομάδα. Και τη βρήκε, παρότι παραδέχθηκε πως πέρασε από το μυαλό του να σταματήσει. «Δε σκόπευα ιδιαίτερα να σταματήσω, για να σου πω την αλήθεια, απλά σκόπευα να βρω μια ομάδα μέσα στο Σεπτέμβριο. Δεν ήθελα να το κάνω μέχρι τα τέλη Αυγούστου και ζήτησα από τον μάνατζέρ μου να το κοιτάξουμε ακόμη πιο εντατικά, μετά το τέλος της πρώτης αγωνιστικής του Κυπέλλου», αναφέρει ο ίδιος στο Basketa.gr, για να αποκαλύψει ένα μεγάλο σήριαλ που ακολούθησε, ως εξής: «Όσο περνούσε, όμως, ο καιρός και συνήθιζα στη ρουτίνα που υπήρχε με τις υπόλοιπες επαγγελματικές μου υποχρεώσεις, έλεγα στον εαυτό μου “λες μήπως να σταματήσω;”, βλέποντας πως δεν υπήρχε μεγάλη κινητικότητα. Κάπου εκεί, όμως, στις αρχές Σεπτεμβρίου έρχονται μαζεμένες προτάσεις από Ψυχικό, Παπάγου, Πρωτέα και μία ομάδα της Α1, όπου μπορούσα να χωρέσω στο ρόστερ, αλλά κόλλησε για άλλους λόγους η υπόθεση. Μετά, λοιπόν, όπως ήμουν χαλαρός μετά από αυτές τις προτάσεις, έρχεται μια ασύλληπτη πρόταση από τον Ερμή Σχηματαρίου. Αλήθεια έπαθα… σοκ με αυτή την πρόταση, μου παρείχαν τα πάντα, από χρήματα, μέχρι αγωνιστικές συνθήκες, μετακίνηση με αμάξι και άλλες ανέσεις. Κάπου εκεί, σκέφτηκα να παίξω σε χαμηλότερη κατηγορία, αλλά έρχεται και ο Εθνικός με περίπου ίδια πρόταση κι έναν άνθρωπου που αποτέλεσε εγγύηση, μαζί με το γεγονός ότι είναι ομάδα του Πειραιά, που παίζει στην Α2 και θα είχε στο ρόστερ της τον Πρόδρομο Νικολαΐδη. Αν συνυπολογίσεις και το ότι υπήρχε η εγωιστική μου πλευρά, που έλεγε να αποδείξω στον εαυτό μου, ότι μπορώ να παίξω… για πλάκα στην Α2, τότε μπορείς να καταλάβεις τους λόγους, που δέχθηκα τελικά την πρόταση του Εθνικού. Επί του αγωνιστικού θέματος, μάλιστα, θα ήθελα σε 3-4 μήνες να αναλύσω μερικά πράγματα για το πώς παίζω. Με θεωρώ μια… case study περίπτωση. Ο Εθνικός, λοιπόν, έκανε μια καλή πρόταση και είμαι χαρούμενος. Μπορεί να λείπουν μερικά πράγματα στο κομμάτι της οργάνωσης, αλλά είδα κάποτε και πού είχε οδηγήσει η απόλυτη οργάνωση, με αποτέλεσμα να είμαι τέσσερις μήνες απλήρωτος. Ήταν και κάτι που συζητούσα με μερικούς άλλους μπασκετμπολίστες τις προάλλες. Προτιμώ να είναι λίγο πιο ανοργάνωτη μια κατάσταση και να πληρώνομαι κάθε μήνα, παρά να είναι απόλυτα οργανωμένη και να μου χρωστάνε».
Ο Μίχαλος μίλησε για εγωισμό. Τι είναι αυτό που τον έχει οδηγήσει σε αυτή τη σκέψη, στα 41 του χρόνια; «Η αλήθεια είναι, ότι δεν έκλεισα όπως ήθελα την χρονιά μου στην Α1. Στενοχωρήθηκα πάρα πολύ, όταν έγιναν όσα έγιναν, ειδικά όταν έβλεπα πως αγωνιστικά με πίστευε η υπόλοιπη ομάδα. Είναι κατά κάποιο τρόπο, όπως όταν χωρίζεις από έναν άνθρωπο που του έχεις δώσει τα πάντα. Βλέπεις, ότι θα προχωρήσει στο επόμενο βήμα χωρίς εσένα και νιώθεις κάποια αδικία. Για αυτό το λόγο, έχω δώσει και μία υπόσχεση. Αυτή είναι, να είμαι απόλυτος επαγγελματίας και σωστός στις υποχρεώσεις μου, σαν να παίζω στην Α1. Δεν υπήρχε λόγος, άλλωστε, να έχω μια αγωνιστική καθημερινότητα, σαν αυτή που είχα στα 33 μου, για παράδειγμα», είπε. Δεν έκρυψε και την αγάπη του, που άλλωστε είχε εκφράσει και μέσω social media, για την πρόκληση της ομάδας της… τελευταίας στιγμής, που καλείται να διαβεί ένα Γολγοθά επιβίωσης, ισχυριζόμενος πως «μου αρέσει αυτό που κάνουμε. Έχουμε φέρει και αρκετούς πιτσιρικάδες, που θα έχουν το δικό τους άγχος επειδή φτιαχτήκαμε σχεδόν με την αφετηρία της νέας σεζόν. Μου άρεσε, λοιπόν, η πρόκληση και σκεφτόμουν, ότι πριν από δύο χρόνια έπαιρνα πρωτάθλημα. Είναι ωραίο, λοιπόν, να ζορίζεσαι καμιά φορά, όχι μόνο στο παρκέ, αλλά και γενικότερα στη ζωή σου».
Στην ομάδα, όπου θα αγωνίζεται, εκτός από μερικούς παίκτες που έχουν φάει… με το κουτάλι τα παρκέ και θα κληθούν σε μια προχωρημένη - για πολλούς - αγωνιστική ηλικία, να σώσουν την παρτίδα για τον Εθνικό, υπάρχουν και ουκ ολίγοι μικροί σε ηλικία, όπως ανέφερε και ο ίδιος, με τον κόουτς Παλαιοχωρίτη να εμπιστεύεται το ταλέντο τους, ώστε να φτιάξει το κατάλληλο «κράμα». Ο πολύπειρος γκαρντ το βλέπει θετικά, τονίζοντας ότι «πρέπει να σου πω, ότι όταν ήμουν μικρός δε μου άρεσε ποτέ να με δασκαλεύουν οι μεγαλύτεροι, ή να μου λένε πόσο διαφορετική ήταν η δική τους εποχή. Δε θα επιχειρήσω να κάνω το ίδιο, λοιπόν, με τους μικρούς που υπάρχουν τώρα στον Εθνικό. Αυτό που θα προσπαθήσω, είναι να τους δώσω να καταλάβουν, ότι το μπάσκετ έχει αλλάξει πάρα πολύ ως άθλημα. Έννοιες, όπως το spacing, το drive, το close out, είναι από αυτές που πρέπει να μαθαίνουν από τα πρωταθλήματα ακαδημιών της ΕΣΚΑ. Επειδή, λοιπόν, ορισμένοι έχουν τρομερό ταλέντο, αν τις μάθουν θα κάνουμε φοβερά πράγματα. Θα μου πει κανείς, βέβαια, ότι δεν είναι δουλειά μου να τους μάθω αυτές τις έννοιες, αλλά θα βοηθάω με το δικό μου τρόπο. Τελειώνω, άλλωστε, και μια σχολή προπονητικής σύντομα (γέλια)».
Ο Νίκος Μίχαλος, πάντως, δεν έκρυψε ποτέ, ότι καθοριστικό ρόλο για την απόφασή του, έπαιξε η τοποθεσία του Πειραιά. Εκεί άρχισε, άλλωστε, τον μπασκετικό του κύκλο, με τον Ολυμπιακό και αυτή είναι, εκτός των άλλων, η δική του καταγωγή. «Μου αρέσει πολύ ο Πειραιάς. Μεγάλωσα σε αυτόν και ο πατέρας μου ήταν Πειραιώτης. Δε θα πω, βέβαια, ότι είμαι Εθνικός, αν και είχα πάει ακόμη και σε αγώνες του, όταν ακόμη έπαιζε στο Καραϊσκάκη. Μου αρέσει, ωστόσο, ο Πειραιάς και δε θα σου κρύψω, ότι η χειρότερη χρονιά μου ήταν στα Βόρεια προάστια και το Μαρούσι. Δεν έχει σχέση με την ομάδα, αλλά με την καταγωγή μου και το πόσο αγαπώ τα Νότια προάστια και τον Πειραιά», θα ανέφερε και θα ήταν αινιγματικός, ως προς το αν κλείσει τον κύκλο του: «Αυτή τη στιγμή δεν μπορώ να απαντήσω σε αυτή την ερώτηση. Θα ξέρω στις 5 Μαΐου, όταν και τελειώνει το πρωτάθλημα. Θα δω πώς θα είμαι τότε, αλλά αυτό που με νοιάζει είναι να βγάλω μάτια μαζί με την ομάδα. Αν κάτι ισχύει, είναι πως σε αυτή την ομάδα δεν έχω έρθει για να περάσω την ώρα μου».
Στην αποκάλυψη περί Ερμή Σχηματαρίου, πάντως, έδειχνε αρκετά έκπληκτος ακόμη, από εκείνη την αντιμετώπιση που έλαβε. Δεν ήταν, όμως, έτοιμος για Γ’ Εθνική, ακόμη κι αν αρκετοί σπουδαίοι αθλητές, όπως ο Γιάννης Γκαγκαλούδης, θα αγωνίζονται την προσεχή σεζόν σε αυτήν. «Την πρώτη μέρα, για να σου πω την αλήθεια, γελούσα. Στη συνέχεια, μου έλεγαν μέχρι και ότι θα κατέβαινε και ο δήμαρχος να με πείσει, ενώ σε οτιδήποτε ζητούσε, μου έλεγαν “ναι” χωρίς δισταγμό. Μόνο από τη συμπεριφορά τους, δηλαδή, έπαθα σοκ. Καταλαβαίνω, βέβαια, τι σημαίνει για τέτοιες ομάδες να επενδύουν σε αθλητές σαν εμένα, αλλά ήθελα πολύ έντονα να παίξω στην Α2 και είδα, ότι μπορούσα, μιας και δεν έχω πάθει τίποτα όλο αυτό τον καιρό που έκανα μόνος προπονήσεις», σχολίασε.
Δε θα μπορούσαμε, φυσικά, στο τέλος να μην τον ρωτήσουμε για το κεφάλαιο του Πανιωνίου. Τι σκέφτεται, όμως, περίπου 9.5 μήνες μετά την 26η Δεκεμβρίου 2017, όταν και είχε απομακρυνθεί από την ομάδα; Τι του έχει αφήσει εκείνη η ημέρα, τόσο καιρό αργότερα; «Αυτή τη στιγμή που μιλάμε, δε μου έχει αφήσει κάτι εκείνο που είχε συμβεί. Αυτό που θυμάμαι, ήταν οι πρώτοι δύο μήνες που ήταν οι πιο δύσκολοι της ζωής μου. Τώρα, βέβαια, είμαι… κουλ με αυτό κι εύχομαι απλά να πάει καλά η ομάδα. Εύχομαι, πραγματικά η ομάδα να γίνει Πανιώνιος κι επειδή ξέρω τους οπαδούς αυτής της ομάδας, όταν αυτή η ομάδα γίνει Πανιώνιος θα το καταλάβουμε», θα απαντούσε με νόημα.
