Με την ψυχή του και την καρδιά του βρίσκεται στο Καρπενήσι ο Γιάννης Μπουρούσης, συμμετέχοντας στην προετοιμασία της Εθνικής Ελλάδας Ανδρών εν όψει του Ευρωμπάσκετ 2017.
Ο Καρδιτσιώτης σέντερ δεν θα μπορούσε να απουσιάσει από το καλοκαιρινό «ραντεβού» με το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα, από τη στιγμή που κλήθηκε από τον ομοσπονδιακό τεχνικό Κώστα Μίσσα. Ως αρχηγός πλέον, μια και είναι ο παλαιότερος όλων, μίλησε στην επίσημη ιστοσελίδα της Ελληνικής Ομοσπονδίας Καλαθοσφαίρισης για την πολυετή πορεία του στη «γαλανόλευκη» η οποία ως ομάδα έχει συνέχεια, παίκτες με όρεξη και ποιότητα και καλό κλίμα. Αναλυτικά όλα όσα είπε…
-Από το καλοκαίρι του 2005, παραμονές του «χρυσού» Ευρωμπάσκετ όταν πρωτοκλήθηκες στην ομάδα μέχρι σήμερα στην Ανδρών, είναι μια ολόκληρη αθλητική ζωή.
«Είναι πολύ, αλλά είναι και ευχάριστο. Μην λέμε τα κλισέ για τον κόσμο, για τιμή και υπερηφάνεια, νομίζω αυτά φαίνονται από τις πράξεις, πως τα νιώθει ο καθένας. Νιώθω καλά, ότι έχω να δώσω, από την ώρα που με κάλεσαν δεν γινόταν να μην είμαι εδώ. Και δεν το έκανα συμβατικά, με την ψυχή μου και την καρδιά μου είμαι εδώ να δουλέψουμε όλοι μαζί και να πάμε να εκπροσωπήσουμε το ελληνικό μπάσκετ».
-Εκ των πραγμάτων πλέον είναι ένα σημείο αναφοράς, όχι μόνο για την αθλητική σου αξία αλλά και ως ο παλιότερος, ο αρχηγός, ο... πάτερ φαμίλιας.
«Ναι, έχω ζήσει περισσότερα πράγματα από τους συμπαίκτες μου με αυτή την ομάδα, αλλά εδώ μαζευτήκαμε για να κάνουμε μια κοινή δουλειά και όχι για να μετράμε τις συμμετοχές μας. Δεν έχω πρόβλημα να βγω μπροστά για τα καθήκοντα του αρχηγού, ποτέ δεν είχα πρόβλημα να βγαίνω μπροστά. Ούτε όμως και νιώθω ένα ξεχωριστό βάρος. Ξέρω να πω δυο πρακτικά πράγματα στα νεότερα παιδιά, νιώθω ότι μπορώ με τον τρόπο μου να βοηθήσω στην προσαρμογή κάποιων, έχω μια εμπειρία που μπορεί να χρησιμεύσει στην καθημερινότητα, αλλά αυτό είναι όλο. Στο παρκέ τον ίδιο ιδρώτα πρέπει να βγάλω με όλους, να μη σου πω και περισσότερο».
-Ως ο τελευταίος της παλιάς φουρνιάς, πώς βιώνεις τη μετάβαση γενιάς της Εθνικής Ανδρών;
«Κατ' αρχάς είναι και ο Γιώργος ο Πρίντεζης μαζί, με μικρές διαφορές, αλλά πλέον και η επόμενη γενιά από εμάς δεν είναι πρωτόβγαλτα παιδιά, έχουν μεγάλες παραστάσεις και από τις ομάδες τους και φυσικά από την Εθνική. Σταδιακά μπαίνουν και πιο νέοι παίκτες, αλλά αυτά είναι νόμος στη ζωή γενικά, προχωράμε, κάποιοι μεγαλώνουν, κάποιοι έρχονται από πίσω. Δόξα τω Θεώ, βγάζει παίκτες το ελληνικό μπάσκετ ακόμα, είδαμε πριν λίγες μέρες και την ομάδα των Νέων στην Κρήτη και μπράβο τους για όσα πέτυχαν. Έχουμε συνέχεια, υπάρχει όρεξη, υπάρχει ποιότητα, δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας».
-Μετά από τόσα χρόνια και τόσες διοργανώσεις και μετά από τόση παραφιλολογία για τι είναι επιτυχία, πώς θα έρθει και άλλα τέτοια, μπαίνοντας σε κάθε προετοιμασία σκέφτεσαι στόχους ή, σκέφτεσαι να γίνει σωστή δουλειά και ό,τι έρθει;
«Τι θέλεις τώρα, να καθόμαστε να λέμε τα ίδια; Ε, ας τα πούμε. Ο καθένας έχει τη γνώμη του, έχει και δικαίωμα να τη λέει, απλά να θυμάσαι ότι έξω από το χορό, πολλά τραγούδια λένε. Δηλαδή τι ερχόμαστε εδώ να τρέχουμε καλοκαιριάτικα; Για πλάκα; Το αγαπάμε, το νιώθουμε και εννοείται ότι είμαστε εγωιστές και θέλουμε το καλύτερο δυνατόν. Ο αθλητισμός δεν γίνεται... κατά παραγγελία. Θέλει δουλειά, θέλει κόπο, θέλει τρόπο, θέλει και τύχη. Έχω την ευλογία να έχω ζήσει μεγάλες χαρές και μετάλλια με τις Εθνικές ομάδες. Έχω περάσει και πίκρες, αλλά ήμουν ήσυχος με τη συνείδησή μου ότι προσπάθησα. Αυτό είναι το πρώτο που θέλω και φέτος, να κάνουμε καλή δουλειά, να βγάλουμε όσα μπορούμε, να το παλέψουμε όπως μπορούμε. Ναι, εννοείται ότι θέλω και την ανταμοιβή, αν όλα γίνουν σωστά. Αλλά να καθόμαστε από τώρα να αγχωνόμαστε και κυρίως να καθόμαστε να σκεφτόμαστε το τι θα πει ο καθένας, θα ήταν ανόητο ειδικά για μένα που έχω ζήσει πολλά. Καλά να είμαστε λοιπόν, να δουλέψουμε σωστά και να κρατήσουμε το καλό κλίμα που έχουμε από την πρώτη μέρα και θα δούμε. Μόνο να ξέρουν όλοι ότι όσοι είμαστε εδώ, το κάνουμε με την ψυχή μας και το κάνουμε για να τελειώσουμε με χαρά».
