Ο Ντέιβιντ Μπλατ είχε αρκετά να πει και φρόντισε να κάνει ξεχωριστή μία ακόμη συνέντευξη Τύπου. Μετά τον αγώνα με τον Άρη, ο τεχνικός των "ερυθρόλευκων" τόνισε πως νιώθει τυχερός που κοουτσάρει έναν παίκτη όπως ο Σπανούλης, μίλησε για την ιστορία του ελληνικού μπάσκετ και τη συμβολή του Άρη, του Ολυμπιακού, αλλά και του Παναθηναϊκού και είχε μια ξεχωριστή αναφορά για τον Νίκο Γκάλη. Εννοείται πως δεν "ξέχασε" να αναφερθεί στο παιχνίδι και στα όσα λίγο νωρίτερα είχαν γίνει στο παρκέ. Όλα αυτά, αφού είχε και λίγο από... Χόλιγουντ!
"Πρώτα από όλα θέλω να ευχαριστήσω την ομάδα του Άρη για το θερμό καλωσόρισμα που έδωσαν σε εμένα και τον Σάσα Βεζένκοφ. Ήταν μια κίνηση επιπέδου και πολύ ευγενική. Έχετε δει την ταινία «επιστροφή στο μέλλον;». Λοιπόν, είμαι πίσω! Απλά επέστρεψα με την σπουδαία ομάδα που εργάζομαι τώρα, τον Ολυμπιακό".
Για τον αγώνα, τόνισε: «Το παιχνίδι είχε δύο όψεις… Στο πρώτο μέρος παίξαμε εξαιρετικά καλά και στις δύο πλευρές του γηπέδου. Στο δεύτερο δεν παίξαμε καλά σε καμία πλευρά του γηπέδου. Βέβαια θα πρέπει να δώσουμε συγχαρητήρια στον Άρη για αυτό. Λίγο πολύ ελέγξαμε το παιχνίδι από την αρχή ως το τέλος και είναι καλό το ότι φεύγουμε από αυτή τη δύσκολη έδρα με τη νίκη. Κατά την γνώμη μου ο Άρης είναι μια ομάδα που παρότι δεν είχε μέχρι τώρα τα καλύτερα δυνατά αποτελέσματα, είναι δεδομένο πως όσο περνά ο καιρός θα γίνεται όλο και πιο δυνατός. Θεωρώ πως αυτό που έγινε στο δεύτερο μέρος ήταν ότι έπεσε ο ρυθμός μας, σταματήσαμε να παίζουμε με ταχύτητα και ένταση και ο Άρης έκανε το παιχνίδι του. Το λέω χρόνια… Αν παίζεις σε ένα παιχνίδι που θα πάει στους 65-70 πόντους, θα είναι ένα κλειστό παιχνίδι. Είναι σπάνιο να μην γίνει έτσι, όταν τα νούμερα είναι τέτοια».
Σε ερώτηση αν ένιωσε ιδιαίτερα όταν πάτησε και επέστρεψε στο συγκεκριμένο γήπεδο, είπε: «Για εμένα εδώ υπήρχε πάντα ένα αίσθημα ιστορίας λόγω του Νίκου Γκάλη φυσικά. Και επιπλέον ο Άρης μαζί με τον Ολυμπιακό και τον Παναθηναϊκό έχουν κάνει πολλά για να αποκτήσει σπουδαία μπασκετική φήμη και ιστορία η Ελλάδα. Πάντα σκέφτομαι τον Νικ (Γκάλη) όταν έρχομαι εδώ, γιατί έπαιξα εναντίον του στο κολλέγιο. Έχουμε υπάρξει αντίπαλοι. Ο Νικ ήταν σπουδαίος παίκτης στο κολλέγιο, αλλά όταν ήρθε στην Ευρώπη έγινε ένας από τους πιο γνωστούς παίκτες στην Ευρώπη όλων των εποχών. Νιώθω τυχερός που αν και δεν έχω να παίξω εναντίον ενός τόσο μεγάλου παίκτη, έχω την ευκαιρία να κοουτσάρω έναν σπουδαίο παίκτη όπως είναι ο Βασίλης Σπανούλης. Οι παίκτες γίνονται κομμάτι του μέρους και το μέρος γίνεται κομμάτι του παίκτη. Είναι πάντα ιδιαίτερο να έρχομαι σε αυτό το γήπεδο και να νιώθω το συναίσθημα και την ιστορία που συνοδεύει αυτά τα δύο, τον παίκτη και το μέρος. Είμαι τυχερός που κάτι ανάλογο ζω κάθε μέρα πλέον…».
