Ο αγώνας μόλις είχε τελειώσει στο ΟΑΚΑ και ο Ταμίρ Μπλατ έξω από τα αποδυτήρια της Χάποελ Ιερουσαλήμ έκανε τις δικές του ασκήσεις. Ο Ντέιβιντ Μπλατ από την εξέδρα είχε βγει έξω από το γήπεδο και τον περίμενε, προφανώς επιθυμώντας να μην ενοχλήσει στα αποδυτήρια. Λίγο μετά το χειροκρότημα του μπαμπά στο γιο για τη νίκη και λίγο πριν το αντάμωμα των δύο για ένα οικογενειακό δείπνο, ο γιος μίλησε για τον μπαμπά και φυσικά για μπάσκετ. Έτσι κι αλλιώς και στο τραπέζι τους, μάλλον για μπάσκετ θα μιλούσαν πάλι πιθανότατα.
«Είναι ο πατέρας μου και νομίζω ότι είναι περήφανος για μένα ανεξάρτητα από το αν στο τέλος η ομάδα μου θα έχει νικήσει ή όχι. Ήταν μια καλή μέρα για εμάς σήμερα με την εκτός έδρας νίκη επί της ΑΕΚ».
Ο Ταμίρ έχει αρχίσει ήδη να απαντά στις αναπόφευκτες, ειδικά στην Ελλάδα πλέον, ερωτήσεις για τον μπαμπά Ντέιβιντ, ο οποίος πανηγύρισε εμφανώς μεν, πολύ διακριτικά δε, όπως ήταν όλη του η παρουσία, την θετική παρουσία του γιου του στο παρκέ: «Είναι ένα όνειρο που έγινε πραγματικότητα γι’ αυτόν να με δει να γίνομαι επαγγελματίας παίκτης και να παίζω στο υψηλότερο επίπεδο. Είναι το όνειρό του και μαζί και το δικό μου. Ζω το όνειρο τώρα και ελπίζω να συνεχιστεί!»
Στην παρατήρηση πως δεν συνηθίζεται στην Ελλάδα ο προπονητής του Ολυμπιακού να πηγαίνει σε έναν αγώνα αντιπάλου ο γκαρντ της Χάποελ έδειξε πως έχει τα πράγματα πολύ πιο απλά στο μυαλό του και η απάντηση ήρθε γελώντας: «Δεν ξέρω τι ακριβώς γίνεται, αλλά εδώ ήρθε να στηρίξει εμένα, ανεξάρτητα από το σε ποια ομάδα βρίσκεται ο ίδιος, εγώ ή με ποιον παίζουμε».
Τουλάχιστον αυτή τη φορά οι δυο τους δεν ήταν αντίπαλοι όπως στην Κρήτη, στο διεθνές τουρνουά που έγινε στο Ηράκλειο: «Ήταν λίγο περίεργο να παίζει μπαμπάς εναντίον ιου, αλλά το πήραμε καλά, κάναμε τη δουλειά μας ο καθένας για την ομάδα του, οπότε ήταν μια καλή εμπειρία».
Πάντως όπως παραδέχεται ο πατήρ Μπλατ μπορεί να γίνει αυστηρός και ως προπονητής και ως γονιός. Ειδικά το πρώτο: «Είναι πολύ αυστηρός μαζί μου. Ίσως περιρσότερο από ότι είναι με οποιονδήποτε άλλον παίκτη του», καταλήγει χαμογελώντας. Ο ίδιος έτσι κι αλλιώς φροντίζει να μην δίνει πολλές αφορμές για παρατηρήσεις. Στα 21 του ουσιαστικά είναι ήδη από τους ηγέτες της Χάποελ και έχει ήδη παρουσία στην Εθνική Ομάδα της χώρας του: «Νομίζω πως δουλεύω κάθε μέρα να γίνω καλύτερος παίκτης οπότε ναι, αισθάνομαι έτοιμος γι’ αυτό το ρόλο», θα πει, για να αναφερθεί συνέχεια στον Όντεντ Κάτας, προπονητή του τόσο στη Χάποελ, όσο και στην Εθνική Ομάδα και Νέων Ανδρών και Ανδρών: «Είναι ο καλύτερος προπονητής που είχα. Χαίρομαι που παίζω γι’ αυτόν και δίνω το καλύτερο και γι’ αυτόν, αλλά και για την ομάδα μου συνολικά φυσικά».
Όσο για τον αγώνα με την ΑΕΚ και τις βλέψεις της Χάποελ Ιερουσαλήμ στο Basketball Champions League; «Νομίζω πως για να προχωρήσουμε θα πρέπει να γίνουμε καλύτεροι στο τέλος των αγώνων. Στα τελευταία λεπτά... Και απέναντι στην ΑΕΚ κάναμε λάθη, χάσαμε το προβάδισμα που είχαμε. Μαθαίνουμε από αυτό, από κάθε αγώνα. Είμαστε μια καλή ομάδα πιστεύω, έχουμε ένα καλό γκρουπ παικτών και προχωράμε βήμα βήμα. Αν κάνουμε κάτι διαφορετικό θα είναι λάθος».
Η συνέχεια έχει αγώνα εντός έδρας για την Χάποελ Ιερουσαλήμ, η οποία έχει πάρει εκτός έδρας νίκες μέχρι στιγμής: «Νικήσαμε μακριά από το γήπεδό μας στο πρωτάθλημα και τώρα εδώ στο ΟΑΚΑ την ΑΕΚ που ήταν πολύ μεγάλη νίκη. Πιστεύω πως θα είναι δίπλα μας, να στηρίξουν αυτή τη νέα ομάδα που δημιουργήθηκε... Όπως είπα βήμα βήμα...»
Ο επίλογος έχει και πάλι να κάνει με τον Ντέιβιντ Μπλατ... Τι λέξεις θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει ένας γιος για τον πατέρα του; Ίσως αν ο Ντέιβιντ διαβάσει τα λόγια του Ταμίρ να συγκινηθεί περισσότερο από όσο θα μποροούσε να συγκινηθεί με όλες τις κούπες που υπάρχουν στο μπάσκετ: «Τι θα μπορούσα να πω; Είναι υπέροχος! Γενικά... Και ως πατέρας και ως προπονητής! Είναι πραγματικά εκπληκτικός!»
