Το μικρόβιο του μπάσκετ το…κόλλησε από τους συμμαθητές της και την ακολουθεί ως τώρα στη ζωή της.
Τα πρώτα βήματα της στα παρκέ τα έκανε στο Φ.Ο.Αριδαιας, στη συνέχεια πήγε στη Θεσσαλονίκη, όμως πια είναι κάτοικος Αθήνας με τελευταίο σταθμό τη Δάφνη Αγίου Δημητρίου. Ο λόγος για τη Ρούλα Μούλη, η οποία έχει βάλει και αυτή το λιθαράκι της ώστε η ομάδα της να φιγουράρει στην πρώτη τετράδα του πρωταθλήματος. Η έμπειρη φόργουορντ μίλησε στο basketa.gr όπου αναφέρθηκε στην φετινή πορεία της Δάφνης Αγίου Δημητρίου, στο πρωτάθλημα που βρίσκεται σε εξέλιξη και αποκάλυψε ποια ήταν η σημαντικότερη στιγμή της καριέρας της.
Η Δάφνη Αγίου Δημητρίου φλερτάρει με την τετράδα. Πόσο κοντά είναι στην επίτευξη αυτού του στόχου;
«Φέτος η ομάδα πραγματοποιεί μια πολύ καλή πορεία, όπως βέβαια και πέρυσι και αυτή τη στιγμή βρισκόμαστε στην τέταρτη θέση του Πρωταθλήματος. Για να παραμείνουμε όμως εκεί πρέπει να συνεχίσουμε να προσπάθουμε καθημερινά στις προπονήσεις και να πετύχουμε τις νίκες που πρέπει. Αυτό βέβαια δεν είναι καθόλου εύκολο γιατί έχουμε κάποια πολύ σημαντικά παιχνίδια εκτός έδρας. Πιστεύω όμως ότι θα τα καταφέρουμε!».
Τι είναι αυτό που κατά τη γνώμη σου χαρακτηρίζει το φετινό πρωτάθλημα;
«Θεωρώ ότι είναι ο μεγάλος ανταγωνισμός, καθώς πέρα από τον Ολυμπιακό που έχει μεγάλη διαφορά από τις υπόλοιπες ομάδες και τον Παναθηναϊκό που αγωνίζεται με νεάνιδες, όλες οι άλλες είναι σε γενικές γραμμές ίδια επίπεδα και τα παιχνίδια έχουν μεγάλο ενδιαφέρον. Ακόμα και οι ομάδες που βρίσκονται χαμηλά έχουν δείξει ότι παλεύουν όλα τα παιχνίδια μέχρι το τέλος».
Ποια θεωρείς ότι είναι η πιο σημαντική στιγμή της καριέρας σου;
«Η πιο σημαντική στιγμή στην καριέρα μου είναι η 4η θέση στο Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Νέων Γυναικών το 2005 με την Εθνική. Είναι κάτι που δεν θα ξεχάσω ποτέ. Ηταν μια πολύ μεγάλη επιτυχία για τη χώρα μας».
Εχεις αγωνιστεί σε πολλές ομάδες. Εχεις μετανιώσει για κάποια επιλογή;
«Είναι αλήθεια ότι έχω δοκιμάσει σε πολλές ομάδες, αλλά σε καμιά περίπτωση δεν έχω μετανιώσει για καμία από τις επιλογές μου. Από όλες τις ομάδες, από όλους τους προπονητές και τις συμπαίκτριές μου έχω πάρει και έχω μάθει πολλά που με βοηθούν να προχωρώ παρακάτω».
Τι ήταν αυτό που σε ώθησε να ασχοληθείς με το μπάσκετ;
«Ακούγεται λίγο περίεργο, αλλά ήταν οι συμμαθητές μου στο δημοτικό σχολείο. Παίζαμε ατελείωτες ώρες μετά το μάθημα και ήμουν το μοναδικό κορίτσι του σχολείου που ήθελε να παίζει μπάσκετ με τα αγόρια. Δεν κρύβω ότι αυτά με ώθησαν να γραφτώ στην ομάδα. Για κάποια χρόνια, μάλιστα, ήμουν ταυτόχρονα αθλήτρια του στίβου και παίκτρια του μπάσκετ, αλλά φυσικά έπρεπε να διαλέξω ένα από τα δύο. Δεν μετάνιωσα ποτέ για την επιλογή που έκανα γιατί το μπάσκετ μου έχει χαρίσει πανέμορφες στιγμές τις οποίες δεν τις αλλάζω με τίποτα!!»
