Στα επτά παιχνίδια που έχει δώσει η Παναχαϊκή στον 1ο όμιλο νότου έχει δείξει δυο αγωνιστικά πρόσωπα.Συγκεκριμένα οι τρεις ήττες (Αχαγιά 82, Γλαύκος και Άρη Νίκαιας) στην έναρξη της Γ' Εθνικής την τοποθέτησαν νωρίς στα… χαμηλά της βαθμολογίας,, όμως η «έκπληξη» κόντρα στον ΑΟΠ Φαλήρου έδειξε να τονώνει το σύνολο της Πάτρας που από εκεί και έπειτα έχει πάρει… φορά.
Φυσικά υπάρχει εξήγηση σε αυτό, και τη δίνει στο basketa.gr ένας παίκτης που κυλά στις φλέβες του «κοκκινόμαυρο» αίμα. Ο Νίκος Μοσχοβάκης αναφέρθηκε στο κακό ξεκίνημα του Πατρινού συνόλου αλλά και το «come back» της Παναχαϊκής στις Εθνικές κατηγορίες. Τέλος αναφέρει για ποιον λόγο μόλις άκουσε το «έλα… μαζί μας» από τους Ανθρώπους των «ροσονέρι» είπε αμέσως το «ναι».
Πως κατάφερε η Παναχαϊκή να επικρατήσει της Ερμιονίδας ενώ ήταν για 35 λεπτά πίσω στο σκορ, στο συγκεκριμένο ματς;
«Η Ερμιονιδα ξέφυγε δυο φορές στους 12 πόντους κατά τη διάρκεια του δεύτερου δεκάλεπτου, όμως εμείς καταφέραμε να μαζέψουμε τη διαφορά στους 3 μέχρι το ημίχρονο. Στο τρίτο δεκάλεπτο πάλι η διαφορά άνοιξε σε διψήφιο αριθμό πόντων μειώσαμε στους 4, παραμείναμε κοντά στον αντίπαλο και στο τέταρτο δεκάλεπτο το ματς εξελίχθηκε ποντο-ποντο. Δεν θα πω ότι ήμασταν τυχεροί, απλά είχαμε την ψυχολογία, καταφέραμε να βάλουμε εμείς τα καθοριστικά καλάθια και έτσι να κερδίσουμε. Ουσιαστικά ήμασταν πίσω στη μεγαλύτερη διάρκεια της αναμέτρησης αλλά νομίζω το κλειδί είναι ότι καταφέραμε να μην αφήσουμε τη διαφορά να ξεφύγει. Μείναμε κοντά διεκδικήσαμε το ματς και το πήραμε».
Για μια ακόμα φορά επέστρεψε στην Παναχαϊκή. Πως συγκρίνεις την ομάδα του 2000 και την Παναχαϊκή του τώρα;
«Η ιστορία της οικογένειας μου και την Παναχαϊκής ξεκίνησε από την γιαγιά μου η οποία ήταν γνωστή φίλαθλος της ομάδας. Έτσι η οικογένεια μου ξημεροβραδιαζότανε στο γήπεδο της Παναχαϊκής. Εγώ βρέθηκα το 2000 για πρώτη φορά στην ομάδα μέχρι και το 2007. Μετα οι δρόμοι μας χώρισαν, επέστρεψα για δυο ακόμα χρονιά και ακόμα μια επιστροφή τώρα. Όταν πρωτοήρθα η Παναχαϊκή ήταν δεύτερη δύναμη στο μπάσκετ της Πάτρας οπότε δεν μπορούμε να συγκρίνουμε. Αυτό που βλέπω εγώ φέτος είναι ότι γίνεται μια πολύ σοβαρή προσπάθεια. Η ομάδα είναι νοικοκυρεμένη. Έχει ανθρώπους οι οποίοι ασχολούνται σοβαρά και προσπαθούν να χτίσουν σιγά-σιγά ότι έχει μείνει πίσω όλα αυτά τα χρόνια. Ακαδημίες και ότι τα περιβάλει».
Αν σου λέγαμε να χαρακτηρίσει την ομάδα της Παναχαϊκής με ένα τραγούδι που θα ήταν αυτό;
«Έλα μαζί μου, από το live της Ζουγανέλης στο θέατρο Βράχων»
Σκέφτεσαι και εσύ να ασχοληθείς κάποια στιγμή στο μέλλον με την ομάδα από άλλο πόστο;
«Ναι. Όχι για τώρα αλλά πιο μετα ναι το σκέφτομαι. Έχω μεγάλο δέσιμο με την ομάδα. Είμαι φίλαθλος της Παναχαϊκής. Και ναι σκέφτομαι κάποια στιγμή στο μέλλον να ασχοληθώ».
Ο κόσμος υποστηρίζει την ομάδα, είναι δίπλα σας;
«Στα περισσότερα παιχνίδια ο κόσμος είναι στο πλευρό μας. Αν εξαιρέσουμε το ματς με το Ληξούρι που έγινε νωρίς σε όλα τα αλλά ματς έχουμε κόσμο στο γήπεδο. Είναι μαζί μας και στα εκτός. Με το Γλαύκο ας πούμε που ήταν εκτός έδρας αναμέτρηση για εμάς αλλά το ματς ήταν στην Πάτρα ο κόσμος της Παναχαϊκής ήταν δίπλα μας. Μας υποστηρίζει και τον ευχαριστούμε γι’ αυτό».
Πως ήταν η ψυχολογία σας τις πρώτες τρεις αγωνιστικές και πως μετα το ματς του ΑΟΠΦ; Ουσιαστικά είναι σαν να βλέπουμε ένα διαφορετικό σύνολο.
«Φέτος δεν ξεκινήσαμε καλά. Τα τρία πρώτα παιχνίδια ήταν τρία ματς που έπρεπε να πάρουμε. Λίγο το άγχος, λίγο του ότι η ομάδα έψαχνε τα πατήματα της μιας και ήταν εντελώς καινούρια ομάδα χάσαμε τα τρία πρώτα ματς. Μετα μπήκαμε σε έναν δρόμο. Φαινόταν η ομάδα ότι ήταν δυνατή για τη συγκεκριμένη κατηγορία. Το κλίμα έχει αλλάξει εννοείται. Ακολουθούν τρία ακόμα ματς που πρέπει να πάρουμε μπορούμε να τα πάρουμε. Για τα εντός δεν το συζητάω πρέπει όλα να τα χτυπήσουμε. Ακολουθεί Κορωπί, Ακράτα και Χαλάνδρι και πρέπει να πάρουμε τη νίκη».
Ποια είναι άποψη σου για τον όμιλο;
«Δεν είναι τόσο δυνατός ο 1ος όμιλος όσο πριν δυο χρόνια που είχα παίξει στην Γ' Εθνική τελευταία φορά».
Υπάρχουν όμως αντίπαλοι που έχεις ξεχωρίσει;
«Το Ληξούρι, το Φάληρο και η Κόρινθος είναι δυνατοί σαν αντίπαλοι».
Λίγο πολύ όλες οι ομάδες στην Πάτρα γνωρίζεστε, τι πρέπει να καταφέρεις προκειμένου να πάρεις ένα Πατρινό ντέρμπι;
«Δεν υπάρχει διαφορά. Όπου και να πας να παίξει νοιώθεις οικία. Δεν θεωρείται τόσο έντονο το εκτός έδρας όσο το ματς στην Ερμιόνη η τα ματς στην Αθήνα. Οι παίκτες γνωριζόμαστε μεταξύ μας. Και οι «ξένοι» παίκτες που έρχονται στην Πάτρα, συνήθως μένουν και τριγυρίζουν σε ομάδες πάλι εδώ στην Πάτρα οπότε γνωριζόμαστε. Οι λεπτομέρειες κρίνουν τα παιχνίδια και σε τι μέρα θα βρεθείς».
Πέρσι αγωνίστηκες στον Γλαύκο, μια ομάδα που έπεσε από τη Β Εθνική στην Γ Εθνική. Φέτος παίζεις στην Παναχαϊκή και στα πρώτα αυτά παιχνίδια η ομάδα πάλεψε να ξεφύγει από τα «κόκκινα», ποια είναι τα συνθήματα σου;
«Πέρσι ήταν διαφορετική κατηγορία. Η ομάδα από την αρχή δεν στήθηκε τόσο δυνατά προκειμένου να πετύχει την παραμονή. Και πάλι μπορούσαμε να την πετύχουμε και το παλέψαμε δυνατά, όμως δεν τα καταφέραμε. Φέτος η ομάδα έχει χτιστεί για περισσότερα πράγματα από την παραμονή. Ναι μεν ο στόχος είναι η παραμονή, όμως κανείς δεν σκέφτεται ότι θα κινδυνέψει. Με άλλα δεδομένα ξεκινήσαμε απλά ήρθαν κάποια αποτελέσματα που παρέλκυσαν λίγο τα δεδομένα μας. Φέτος εγώ νοιώθω πιο άνετα σε σχέση με πέρσι. Γίνεται μια πολύ καλή προσπάθεια που πραγματικά αξίζει να το αναφέρουμε. Η Παναχαϊκή είναι δύναμη στην Πάτρα, προσπαθεί να στήσει πάλι τα πόδια της γερά προκειμένου να ανέβει».
Στην κατηγορία υπάρχει μια μίξη νέων με πιο έμπειρων παικτών, βλέπεις διαφορές στις γενιές. Στα νέα παιδιά που τώρα ξεκινάνε το μπάσκετ και την καριέρα τους σε σχέση με τότε που ξεκίνησες εσύ;
«Η νέα γενιά είναι πιο νωχελική. Δεν ξέρω αν φταίνε τα μαθήματα τα σοσιαλ ή η πληθώρα πληροφοριών, άλλα δεν είναι σαν και τη δική μου γενιά. Εμείς ήμασταν όλη μετα έξω με το ποδήλατο, με την μπάλα, χτυπούσαμε, σηκωνόμασταν. τώρα δεν είναι έτσι. Αυτό δεν υπάρχει στην νέα γενιά. Το βλέπεις και στο κορμί τους αυτό. Είναι πίσω. Μπασκετικά δεν ξέρω πως δουλεύουν οπότε δεν μπορώ να στο σχολιάσω αλλά από το κορμί και μόνο είναι αρκετά πίσω οπότε θα πρέπει να προσπαθήσουν περισσότερο».
