Τέλος λέει ο Ζούρος από το Περιστέρι. Με 6-2 στην Ελλάδα και 3-3 στην Ευρώπη. Μάλιστα. Και με μπασκετάκι που αν δεν ήταν καλύτερο από το περσινό, σίγουρα είχε συνέχεια της καλής χρονιάς. Κάπου εδώ, η κουβέντα τελειώνει. Θα αποδεχθούμε ότι όσα ξέρει ο νοικοκύρης δεν τα ξέρει ο κόσμος όλος. Γιατί αν πάμε να το ψάξουμε παραπάνω, δεν γίνεται να μην παραλογιστούμε.
Αλλά μάγκες, κακά τα ψέματα. Είναι να σε πιάνει μια μεγαγχολία. Οχι για τον ίδιο τον Ηλία φυσικά, αυτός έχει μπει προ πολλού σε τροχιά, ξέρουν το έργο του, θα βρει τον επόμενο σταθμό. Για τον τρόπο σκέψης και πράξης σίγουρα, ενός μαγαζιού μάλιστα που είχε κερδίσει πόντους με τον τρόπο λειτουργίας με την επάνοδό του στην μεγάλη κατηγορία.
Πρέπει πάντως να πουν οι άνθρωποι εκεί με ξεκάθαρο τρόπο τι πήγε λάθος. Γιατί αν είναι ότι έχασε στον πόντο στην έδρα της Μπάμπεργκ και έκανε μια κακή παρουσία στο Αλεξάνδρειο γεμάτο και με τον Αρη να παίζει την ζωή του, τότε υπάρχει θέμα αυτοπροσδιορισμού.
Και ήρθε αυτή η εξέλιξη και κάλυψε τον Βαγγέλη Τσάπα που εμφανίστηκε... δίκην Γηρυόνη με την καταιγιστική επίθεση που έκανε μετά την ήττα του Ιωνικού από τον Κολοσσό. Επειδή ο Ιωνικός δεν έπαιξε καλά σε αυτό το ματς, επειδή ο Τσάπας την ξέρει καλά την πιάτσα και δεν συνηθίζει ξεσπάσματα, επειδή κυρίως για πρώτη φορά μια ανακοίνωση είχε τόσα πολλά ονόματα μέσα, αλλά κι επειδή έγινε ο κακός χαμός και στην συνέχεια του διήμερου στις μικρότερες κατηγορίες, ήταν λογικό να ξαναφουντώσει η διαιτητοκουβέντα.
Ο Βετούλας μίλησε... με ταινία αναφερόμενος σε ασύλληπτη συμμορία και δεν επεκτάθηκε αφού μετά θα έπρεπε να εξηγήσει, ο Τσάπας δεν κώλωσε και το έθεσε σε βάση μη δόλου φυσικά για να μην έχει κι αυτός να εξηγήσει. Πού φτάνουμε λοιπόν; Στην κάτω του μετρίου και... ακόμα πιο κάτω κατάσταση της ελληνικής διαιτησίας, πλην μετρημένων εξαιρέσεων.
Ο Παναγιώτου μεγάλωσε την συλλογή με ανακοινώσεις και διαμαρτυρίες σε βάρος του, δεν μπορεί όλοι να έχουν προσωπικά μαζί του. Θεωρείται όμως από τους καλούς από αυτούς που τους αξιολογούν, άρα κάτι δεν πάει καλά. Θα μου πεις, αν σκεφτείς ποιον είχαν για καλύτερο τόσα χρόνια και ποιον παρουσιάζουν σαν διάδοχό του, παύεις να έχεις και απαιτήσεις. Ο ένας κρατάει ομπρέλα γιατί όπου πάει τον φτύνουν και νομίζει ότι ψιχαλίζει, ο άλλος είχε δώσει δείγματα από την ΕΣΚΑ που δεν τελείωνε ματς που έπαιζε. Ψάχνεις πώς τους αξιολογούν τους δικούς μας και στο εξωτερικό που δεν ξέρουν το... παρασύνθημα και καταλαβαίνεις. Ελλείψει άλλων παίζουν εδώ πέρα και ταλαιπωρούν τον κόσμο. Και ελλείψει τιμωριών φυσικά αφού στην χειρότερη... κάνουν λάθη χωρίς να επηρεάζουν το αποτέλεσμα, όπως λέει η μόνιμη ετυμηγορία.
Κι άντε αν βρεθούν σε πίεση οι κριτές τους , να αφήσουν έξω από κανα ματς για τα μάτια του κόσμου και μετά πάλι στις επάλξεις για νέα ρεσιτάλ. Γιατί τα δικά μας τα παιδιά δεν γίνεται να κάνουν λάθη σοβαρά. Ο έξω κόσμος είναι εμπαθής και προκατειλημμένος.
