Γεια σας και πάλι...
Από τις Ηνωμένες Πολιτείες, με μπόλικη δουλειά, αλλά και έναν χρόνο (και κάτι μέρες) από το περσινό ντραφτ που μου άνοιξε την πόρτα για αυτό που ακολούθησε και συνεχίζεται.
Τι να θυμηθώ από εκείνο το διάστημα, από εκείνη την ημέρα: Υπήρχε κάποιο άγχος σίγουρα, αλλά πιο πολύ για το που θα βρεθώ και όχι για το αν θα επιλεγώ. Η επιλογή ήταν σίγουρη στον πρώτο γύρο από τις αντιδράσεις που είχαμε εισπράξει. Είχα πολλά θετικά σχόλια από τις ομάδες που με ήθελαν, οπότε έμενε να δούμε σε ποια σειρά θα γινόταν η επιλογή μου.
Για μένα η καλύτερη στιγμή ήταν όταν άκουσα το όνομά μου...Όταν ανεβαίνεις στη σκηνή και δίνεις το χέρι σου με τον κομισάριο του ΝΒΑ. Είναι ανεπανάληπτη αυτή η στιγμή. Όσοι έχουν γίνει επιλογή και δεν έχουν εμφανιστεί σε αυτή τη φωτογραφία, πιστεύω θα τους λείπει πολύ. Κι αυτό γιατί όπως είπα είναι όντως ανενανάληπτη.
Όλα αυτά είχα την τύχη να τα ζήσω με την οικογένειά μου. Ο ρόλος της ήταν πολύ βασικός. Ιδιαίτερα τη δεύτερη χρονιά του Παναθηναϊκού που ήταν δύσκολη. Περίμενα πως θα παίξω περισσότερο, αλλά εντάξει ο κάθε προπονητής κρίνει όπως ξέρει και νομίζει. Όπως λένε όλοι όμως, κάθε εμπόδιο για καλό. Και στην δική μου περίπτωση ισχύει. Και εδώ θα ήθελα να ευχαριστήσω πολύ την οικογένεια του Παναθηναϊκού, γιατί μου πρόσφερε πολλά, ειδικά τον πρόεδρο και τους προπονητές, του συμπαίκτες μου.
Όλοι βοήθησαν σε μια δύσκολη χρονιά, η οποία έκλεισε και με έναν τραυματισμό προς το τέλος της. Έσπασα το δάχτυλό μου όταν ετοιμαζόμουν για το ντραφτ και φυσικά τους τελικούς του πρωταθλήματος. Ήταν δύσκολη στιγμή για μένα, αλλά κατάφερε να βγω νικητής από όλο αυτό. Είπα πως δεν θα τα παρατήσω. Τη δεύτερη κιόλας μέρα μετά το σπάσιμο άρχισα προπονήσεις. Χωρίς μπάλα βέβαια. Τρέξιμο και προπόνηση. Προσπαθούσα να κρατήσω το σώμα μου σε καλή κατάσταση και ισορροπία, ώστε να είμαι έτοιμος στα work out. Και τα κατάφερα...
Η βοήθεια της οικογένειάς μου, των εκπροσώπων μου, του Μάριου Ολύμπιου και του Αντρέ Μπακ, του γυμναστή μου Γιώργου Λιθόπουλου, του Νάσου Χούμπαυλη με τον οποίο έκανα ατομικές, των φίλων μου... Ήμουν πολύ τυχερός, γιατί ένα πάρα πολύ θετικό περιβέλλον γύρω μου που με βοήθησε να πετύχω το όνειρό μου.
Το οποίο συνεχίζεται με... προπονήσεις. Από την 1η Μαϊου έχουμε καθημερινά προπονήσεις: Βάρη και προπόνηση. Δεν έχω σταματήσει καθόλου. Και περιμένω στο summer league. Ανυπομονώ να βρεθώ εκεί. Θα είναι σημαντικό για μένα και την ομάδα μου, γιατί έχουμε μια πολύ «φρέσκια» ηλικιακά ομάδα. Και εννοείται πως στη συνέχεια ανυπομονώ για την Εθνική Ομάδα. Για την προετοιμασία. Και αν όλα πάνε καλά να συνεχίσουμε από εκεί για τη Φινλανδία και την Τουρκία.
Και θα ήθελα εδώ να προσθέσω και κάτι ακόμη. Τελευταίο στα όσα είπαμε, αλλά από τα πλέον σημαντικά: Θα ήθελα να δώσω πολλά συγχαρητήρια στην Εθνική Γυναικών, για τα όσα κατάφερε στο Ευρωμπάσκετ. Το καλοκαίρι μπήκε με μια μεγάλη επιτυχία για το ελληνικό μπάσκετ και ελπίζουμε να δείξουμε το δρόμο και στις άλλες εθνικές ομάδες που ακολουθούν! Δεν είμαι σίγουρος πόσοι έχουν καταλάβει πόσο σημαντική είναι αυτή η τέταρτη θέση και η παρουσία στο επόμενο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα. Πολλά συγχαρητήρια και ένα μεγάλο μπράβο σε όλη την ομάδα!
Αυτά για την ώρα... Θα τα ξαναπούμε σύντομα...
Γιώργος
