Ο Παναθηναϊκός χθες το βράδυ (πολύ βράδυ όμως!) πήρε μια πολύ σημαντική νίκη για την φετινή του πορεία στην Ευρωλίγκα. Πλέον αγκαλιάζει σχεδόν την τέταρτη θέση και το πλεονέκτημα και περιμένει. Αυτό όμως είναι το βραχυπρόθεσμο της υπόθεσης. Σημαντκό... Πολύ... Και ουδείς το αρνείται! Αλλά δεν είναι μόνο αυτό το σημαντικό της υπόθεσης. Ίσως ακόμη μεγαλύτερη σημασία να έχει αυτό που ξαναβρίσκει: Το μετάλλό του και τη σχέση του με τον κόσμο.
Μέχρι πριν λίγες εβδομάδες ο Παναθηναϊκός χανόταν στα τελευταία λεπτά των αγώνων. Σαν να πάθαινε καθίζηση. Είτε γιατί μπορεί να «χαλάρωνε» στην άμυνα, είτε γιατί κάποιοι θεωρούσαν πως αυτοί έπρεπε να τραβήξουν μόνοι το κάρο από τη λάσπη, είτε γιατί απλά το μυαλό θόλωνε. Στους τελευταίους αγώνες αυτό έχει αλλάξει. Η επιστροφή του Τζέιμς Γκιστ είναι ο ένας λόγος, καθώς αποδεικνύεται πως είναι η «κόλλα» αυτής της ομάδας. Ο άλλος –θα επιμείνουμε- είναι ο Τσάβι Πασκουάλ.
Θύμωσε, άρχισε να τραβά παίκτες έξω με το «καλημέρα» σε βεβιασμένες ενέργειες σε δυο τρεις συνεχόμενους αγώνες και αυτό μοιάζει να έχει αποτέλεσμα. Η δική του δουλειά, το πλάνο το δικό του και των συνεργατών του βρίσκει σταδιακά θέση στο παρκέ σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό από το ένστικτο και αυτό αποκαλύπτεται με πολλούς τρόπους. Το σίγουρο είναι πως οι νίκες βοηθούν στο να περάσει περισσότερα από αυτά που θέλει.
Το δεύτερο είναι η σχέση με τον κόσμο. Και δεν είναι καθόλου αμελητέο. Όχι πως οι φίλοι του Παναθηναϊκού είχαν γυρίσει ποτέ την πλάτη τους στην ομάδα. Ένιωθες όμως πως δεν υπήρχε αυτό το δέσιμο που υπήρχε. Φυσιολογικό, με τόσες αλλαγές προσώπων και με ταβάνι να παραμένει πάντα πάρα πολύ ψηλά. Έτσι είχαν μάθει. Χθες το βράδυ παρά το γεγονός ότι ο αγώνας ήταν πολύ αργά και πήγε και σε παράταση απειροελάχιστοι έφυγαν πριν το τέλος, με το γήπεδο να είναι ασφυκτικά γεμάτο! Και στο τέλος ήταν εκεί. Οι παίκτες πήγαν προς τον κόσμο. Ο Τζέιμς Γκιστ και ο Νίκος Παππάς έμοιαζαν οι συνδετικοί κρίκοι της εξέδρας με το παρκέ. Και μια μεγάλη νίκη όπως η χθεσινή χρειαζόταν. Γιατί τέτοια ήταν η χθεσινή: Μια πραγματικά μεγάλη νίκη!
Υ.Γ.1 Ο Νικ Καλάθης είναι κεφάλαιο για τον Παναθηναϊκό, αλλά και την Εθνική Ομάδα. Χθες απέδειξε για μία ακόμη φορά τι μπορεί να κάνει εξαιρετικά. Όλοι οι παίκτες έχουν τα συν και τα πλην. Το θέμα είναι πως τα πρώτα είναι πολύ (μα πάρα πολύ) περισσότερα από τα δεύτερα. Ίσως ακόμη και κάποιοι δύσπιστοι που είχαν μείνει, να κατάλαβαν τι προσφέρει και τι φέρνει στην ομάδα ο Γιάννης Μπουρούσης!
Υ.Γ.2 Οι ιδιαίτερα έντονες φωνές για τη διαιτησία ήταν αρκετές φορές δικαιολογημένες. Ποια ήταν η διαφορά; Πως για την ομάδα και τον πάγκο της δεν έγιναν ποτέ λόγος αποπροσανατολισμού, ούτε για τους παίκτες, ούτε για το τεχνικό επιτελείο (γιατί από εκεί ξεκινούν όλα). Είναι κι αυτό μια ακόμη μεγάλη νίκη.
