Οταν ολοκληρωθεί αυτή η πρώτη φορά των προκριματικών "παραθύρων" στην σύγχρονη εποχή του μπάσκετ, οι αναλυτές θα έχουν ατελείωτο υλικό προς αξιολόγηση. Ενα ξεχωριστό κεφάλαιο, αυτοδίκαια θα είναι και η αγωνιστική δράση του Σεπτεμβρίου. Θα μπορούσε να τιτλοφορείται αυτή με τις πιο πλήρεις Εθνικές, αλλά μάλλον ο τίτλος που θα επικρατήσει θα είναι αυτής με τις μεγαλύτερες ιδιαιτερότητες.
Ναι, η πλειοψηφία των παικτών της Ευρωλίγκας αυτή την φορά έσπευσε στις Εθνικές, τις οποίες αν απαρνήθηκε εν μέσω περιόδου είναι βέβαιο ότι το έκανε έχοντας υποστεί εκιβαστικά διλήμματα από το ανυποχώρητο πρόγραμμα της διοργάνωσης και μένοντας στις επαγγελματικές τους στέγες. Δεν έχει νόημα να επαναλαμβάνουμε ότι με κυνικό τρόπο αυτό ο "πόλεμος" έβαλε τους παίκτες στην μέση λες και ήταν αυτοί που πήραν τις αποφάσεις.
Ναι, ακόμα και μερίδα παικτών από το ΝΒΑ μπόρεσε να ξεκλέψει λίγες ημέρες ή, την συναίνεση των ομάδων τους και θα δώσουν το παρών στους αγώνες που έρχονται αυτή την εβδομάδα. Ενα πακέτο παρουσίων που δικαιολογεί το "πιο πλήρεις" που αναφέραμε παραπάνω. Μόνο που όποιος έχει παρακολουθήσει την πορεία των προετοιμασιών των ομάδων και την εικόνα των φιλικών, κατευθύνεται προς τον δεύτερο τίτλο, αυτόν με τις "μεγαλύτερες ιδιαιτερότηρες".
Στις Εθνικές οι παίκτες πήγαν από τις προετοιμασίες των ομάδων τους. Οι οποίες δεν άρχισαν όλες ταυτόχορνα, οι οποίες σε καμία περίπτωση δεν έχουν το ίδιο πλάνο φορμαρίσματος. Και στις οποίες ο καθένας επίσης πήγε σε διαφορετική κατάσταση από τις διακοπές του. Κάπως έτσι, μαζεύτηκαν για μια βδομάδα οι περισσότερες Εθνικές, επί της ουσίας έχοντας δύο στόχους. Να βάλουν, ή να υπενθυμίσουν, μερικά βασική συστήματα και κυρίως, να... πείσουν τους παίκτες ότι ξαφνικά, από τα προπονητικά διπλά και τα πρώτα χαλαρά φιλικά θα παίξουν επίσημο ματς πρόκρισης για το Παγκόσμιο κύπελλο. Και να πείσεις παίκτες, που στην πλειψοηφία τους δεν έχουν συμμετάσχει στην διαδικασία αυτή μέχρι τώρα, στους έξι αγώνες της πρώτης φάσης.
Ολα τα παραπάνω προφανώς και δεν αφορούν μόνο στην Εθνική Ελλάδας. Για όλες ο ίδιος κανόνας υπάρχει. Ολες τα ίδια προβλήματα ανετοιμότητα θα κληθούν να ξεπεράσουν μέσα σε λίγες μέρες. Με πλεονέκτημα φυσικά το ότι οι παίκτες αυτής της κλάσης και του επιπέδου, έχουν την δυνατότητα να γυρίσουν τον διακόπτη ακόμα και μέσα σε ένα ματς, πόσω μάλλον μέσα σε μερικά 24ωρα που έχουν στηνμ διάθεσή τους.
Το γενικό νόημα όμως δεν αλλάζει. Μια ζαριά είναι τα ματς στα μέσα Σεπτεμβρίου. Αυτού του Σεπτεμβρίου, δηλαδή όχι μια επίσημη διοργάνωση Εθνικών της οποίας έχει προηγηθεί προετοιμασία περίπου 45 ημερών, με όλους να αρχίζουν από την ίδια εκκίνηση μετά τις διακοπές τους. Θα παίξει μεγάλο ρόλο η συγκυρία, το πόσο θα έχουν έρθει οι περισσότεροι στα ίδια επίπεδα, το πόσο θα βάλουν την μηχανή σε στροφές επίσημων αγώνων, οι οποίοι αργούν πολύ ακόμα για τις ομάδες τους. Και κυρίως πόσο οι παίκτες των... ευτυχισμένων από 6/6 της πρώτης φάσης ομάδων, σαν την δική μας καλή ώρα, θα σβήσουν από το μυαλό τους την καθ' όλα φυσιολογική και ανθρώπινη σκέψη ότι δεν παίζουν και νοκ - άουτ παιχνίδι.
