Η θεωρία έλεγε πως οι ΗΠΑ ήταν το ακλόνητο φαβορί στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004, εδώ, στα μέρη μας. Θέλετε ονόματα; Ντάνκαν, Άιβερσον, Μάρμπερι, Μέλο, ΛεΜπρόν, Ουέιντ, Όντομ... Προπονητής ο Λάρι Μπράουν... Μόνο που τα πράγματα δεν εξελίχθηκαν ακριβώς έτσι. Το «εγώ» φάνηκε πιο δυνατό από το «εμείς» σε αυτή την ομάδα και ήταν κάτι που παραδέχθηκε ο Καρμέλο Άντονι μιλώντας σε ένα podcast.
Η κακή μέρα φάνηκε από το πρωί, όταν στην πρεμιέρα οι ΝΒΑερς ηττήθηκαν από το Πουέρτο Ρίκο με 92-73. Ήταν η βαρύτερη και μόλις Τρίτη ήττα σε Ολυμπιακούς Αγώνες. Δεν ήταν και η μόνη. Οι ΗΠΑ μπήκαν στη διοργάνωση με δύο ήττες στην ιστορία της διοργάνωσης και έκαναν τρεις στη διάρκεια της συγκεκριμένης. Η δεύτερη ήρθε από τη Λιθουανία (94-90) και η Τρίτη που την οδήγησε και στον μικρό τελικό από την Αργεντινή με 89-81. Όσοι παρακολούθησαν από κοντά εκείνους τους αγώνες μπορούσαν διά γυμνού οφθαλμού να διακρίνουν την ένταση και το κάθε άλλο παρά καλό κλίμα.
Ο Καρμέλο Άντονι και ο ΛεΜπρόν Τζέιμς ήταν οι «μικροί» της ομάδας και έρχονταν από τον πάγκο. Κάτι που δεν τους άρεσε καθόλου, όπως παραδέχθηκε ο πρώτος, δίνοντας μια ιδέα του τι επικρατούσε στην ομάδα: «”Αλήθεια; Βάζουν αυτούς πριν από εμάς;” Αυτό ήταν που αναρωτιόμασταν και αυτή ήταν η νοοτροπία μας. Λάθος; Μπορείς... Ωστόσο τη χρησιμοποιούσαμε ως κίνητρο στις προπονήσεις και στην πορεία το μεταφέραμε στα παιχνίδια. Αν ήθελαν πόλεμο θα τον είχαν».
Εδώ να σημειωθεί πως οι παίκτες που ήταν βασικοί και στους οποίους αναφέρεται ο Μέλο είναι ο Ρίτσαρντ Τζέφερσον και ο Σον Μάριον. Ο πρώτος είχε 18.5 πόντους και 5.6 ριμπάουντ μέσο όρο εκείνη τη σεζόν με τους Νετς και ο Μάριον 19 πόντους και 9 ριμπάουντ. Στους Ολυμπιακούς Αγώνες ο Μέλο είχε τη μικρότερη χρονικά συμμετοχή (6’7’’ μ.ο.) και μέσο όρο 2.4 πόντους και 1.6 ριμπάουντ. Ο ΛεΜπρόν είχε 5.4 πόντους και 1.6 ασίστ, ο Τζέφερσον 6.8 πόντους και 2.8 ριμπάουντ και ο Μάριον 9.9 πόντους και 5.9 ριμπάουντ έχοντας αντίστοιχα οι δύο τελευταίοι 19 και 18 λεπτά συμμετοχή αντίστοιχα ανά αγώνα.
