Ο Γιώργος Παπαγιάννης δήλωσε συμμετοχή στο ντραφτ του 2016. Ο Γιώργος Παπαγιάννης αποφάσισε να παραμείνει μέχρι τέλους στο ντραφτ του 2016. Ο Γιώργος Παπαγιάννης έγινε ο Ελληνας με την υψηλότερη επιλογή σε ντραφτ, με το νούμερο 13 το 2016.
Τρεις φράσεις που ακούγονται απλοϊκές. Λίγες λέξεις που ακούγονται "ψυχρές". Για να γραφτούν αυτές, όμως, χρειάστηκε... μια ολόκληρη ζωή. Χρειάστηκε δουλειά, σκληρή δουλειά. Χρειάστηκαν αποφάσεις, δύσκολες αποφάσεις. Χρειάστηκαν σχέσεις, γερές σχέσεις, σχέσεις ζωής. Μια βιολογική οικογένεια, του κεντρικού ήρωα και άλλη μία, η μπασκετική του. Χρειάστηκαν αγωνίες, λαχτάρες, λύπες χαρές.
Σαν χθες, 23/6 ο "Big George" άφηνε... άφωνο πολύ κόσμο. Αλλους από χαρά και άλλους επειδή... κατάπιαν τη γλώσσα τους. Η αγκαλιά των Σακραμέντο Κινγκς άνοιγε διάπλατα, το όνειρο άρχισε να γίνεται πραγματικότητα. Το basketa.gr έβαλε δίπλα δύο από τους ανθρώπους που έζησαν όσο πιο κοντά γίνεται όλη την πορεία του Γιώργου μέχρι την λύτρωση. Τον πατέρα, τον Κανέλλο Παπαγιάννη. Και τον Ελληνα ατζέντη, τον Μάριο Ολύμπιο. Και τους είπε... μιλήστε. Τους ζήτησε να ξετυλίξουν το κουβάρι των αναμνήσεων. Και η αφήγηση καθηλώνει. Συγκινεί. Ακόμα και αγωνία προκαλεί, παρότι το αποτέλεσμα είναι γνωστό.
Το σχέδιο άρχιζε από νωρίς
Ο Γιώργος δεν... έπεσε ουρανοκατέβατος στο ντραφτ και επιλέχτηκε σε αυτή τη θέση. Ενα ολόκληρο σχέδιο εξελισσόταν από το 2012 και ο Μάριος Ολύμπιος το περιγράφει: "Κατ' αρχάς πρέπει να πούμε ότι όσα έχουν συμβεί μέχρι τώρα στην καριέρα του Γιώργου είναι αποτέλεσμα μακρόπνοου σχεδίου. Μικρό παιδί αποφασίσαμε να τον πάμε στον Ουέσταουν, να κάνει εκεί τη Δευτέρα Λυκείου και επίσης με στοχευμένη επιλογή, αν δεν πήγαινε κάτι καλά να προλαβαίναμε να τελειώσει το Λύκειο στην Ελλάδα.
Ακούγεται περίεργο, αλλά ενώ όλοι, η οικογένειά του κι εμείς βλέπαμε με σιγουριά ότι θα παίξει μεγάλο μπάσκετ, επειδή πρόκειται για έναν μαθητή του 19-20, δεν θέλαμε να ρισκάρουμε τις σπουδές του.
Τον ήθελαν καλύτερα σχολεία, μέσα στο Τοπ 10, αλλά μαζί με την οικογένεια και τον Αμερικανό ατζέντη του, τον Αντρέ Μπακ, πήγαμε σε ένα που δεν ήταν το πιο φημισμένο μπασκετικά, αλλά πρόσφερε άλλες εγγυήσεις. Ηταν στη Φιλαδέλφεια, όπου υπήρχε δυνατότητα να είναι δίπλα του άνθρωποι επί 24ωρης βάσης και να διαφυλάξουν την ισορροπία και την ασφάλεια του Γιώργου, ενώ με κάποια άλλη επιλογή θα μπορούσε να μεγαλώσει πιο γρήγορα η μπασκετική του φήμη.
Γυρνώντας πια από τις ΗΠΑ, είχαμε ήδη και την πρόταση του Παναθηναϊκού, αλλά με βάση όσα είχαμε δει, ήταν πια ξεκάθαρος ο στόχος. Το ντραφτ του 2016!
Το "πάγωμα", ο τραυματισμός, ο Πεδουλάκης, η μεγάλη απόφαση
Ο Παναθηναϊκός μας έδινε τη δυνατότητα να έχουμε την προοπτική του κολλεγίου και πρέπει να κάνω μια ιδιαίτερη μνεία στην συμπεριφορά του προέδρου Δημήτρη Γιαννακόπουλου, ο οποίος από την πρώτη στιγμή ξεκαθάρισε ότι ήθελε να γίνει το καλύτερο δυνατόν για τον Γιώργο, ανεξάρτητα από όσα υπογράφαμε, ότι θα ήταν αρωγός σε κάθε απόφαση. Εβαλε το καλό του παιδιού πάνω από της ομάδας και δεν το άλλαξε ποτέ αυτό.
Τελειώνοντας την πρώτη χρονιά στον Παναθηναϊκό, έγιναν πάρα πολλές συναντήσεις, ήρθε και ο Αμερικανός ατζέντης εδώ, και στην Κρήτη και βρεθήκαμε στο πρώτο πολύ δύσκολο σταυροδρόμι. Υπήρχε η πρόταση του Παναθηναϊκού, αλλά και οι γονείς του Γιώργου κυρίως, δεν είχαν σαν πρώτο μέλημα το οικονομικό σε αυτή τη φάση, όσο την προοπτική. Περιμέναμε τον προπονητή, ήρθε ο Τζόρτζεβιτς, έγινε ένα ραντεβού όπου έδειξε να ξέρει πολλά για τον Γιώργο, να τον πιστεύει πολύ.
Χωρίς να υπάρχει... θέσφατο στο ποιά επιλογή είναι σωστή, να πας στις ΗΠΑ ή να μείνει στην Ευρώπη, αφού τελικά ο κάθε αθλητής δικαιώνει ή όχι την κάθε επιλογή, εμείς για δικούς μας λόγους, βάσει του σχεδίου, προτιμήσαμε τον Παναθηναϊκό. Η χρονιά δεν άρχισε καλά, αφού έρχονταν άνθρωποι από τις ΗΠΑ, πάρα πολλοί και διαρκώς, αλλά ο Γιώργος δεν έπαιζε. Εκεί έπαιξε πολύ σημαντικό ρόλο ο Μπακ, που του εξήγησε ότι στο ΝΒΑ κοιτάζουν πολλά πράγματα, ότι τον ήξεραν ότι είχε ένα μεγάλο συν το ότι πρωταθλητής Ευρώπης με την Εθνική και τον καθησύχαζε.
Ο Γιώργος συνέχισε να δουλεύει σκληρά και φτάνουμε στο σημείο της αλλαγής προπονητή, με την έλευση του Πεδουλάκη και άρδην την αλλαγή ψυχολογίας. Ο Πεδουλάκης είχε ήδη βοηθήσει πάρα πολύ αφού ήταν δική του εισήγηση να αποκτηθεί ο Γιώργος από τον Παναθηναϊκό, αλλά όταν πήγε, ο κόουτς έφυγε.
Γίνεται η αλλαγή, αλλά από τον Μάρτιο ο Γιώργος είχε πρόβλημα με σπασμένο δάχτυλο χεριού από μια προπόνηση. Η αλήθεια είναι ότι έγινε εκπληκτική δουλειά από όλους στον Παναθηναϊκό, όλο το ιατρικό τιμ, τους φυσιοθεραπευτές και τον Γιώργο τον Κάκια, μπαίνει ο Γιώργος στα πλέι οφ και παίζει και πάρα πολύ καλά.
Η δήλωση για το ντραφτ είχε γίνει και η απόφασή μας να γίνει το ταξίδι στις ΗΠΑ ήταν ειλημμένη , παρά το απρόοπτο του τραυματισμού. Το γραφείο είχε κάνει έναν ολόκληρο σχεδιασμό για τα wokrouts που θα συμμετείχε ο Γιώργος και υπήρχε στόχευση. Ο σχεδιασμός είχε γίνει με βάση τα νούμερα που επέλεγαν οι ομάδες, φυσικά με προτεραιότητα τις ομάδες που είχαν δείξει ενδιαφέρον για τον Γιώργο τον προηγούμενο καιρό.
Από την ημέρα που δηλώνεις συμμετοχή, υπάρχει επικοινωνία με ομάδες, μέχρι την καταληκτική ημερομηνία αυτή την... μεγάλη 13η Ιουνίου 2016 που ήταν η πιο δύσκολη ημέρα από όλες. Η ημέρα της απόφασης, μένουμε ή, αποσυρόμαστε. Και όπως είναι γνωστό, αν αποσυρθείς , έχεις δικαίωμα να συμμετάσχεις στο ντραφτ άλλες τρεις φορές, αν μείνεις, όπου επιλεγείς θα είναι το νούμερο που θα σε ακολουθεί μια ζωή. Once in a lif time που λένε...
Είχαμε βγάλει εισιτήρια περιμένοντας πέντε τελικούς στα πλέι οφ, η σειρά όμως τελείωσε νωρίτερα και μέσα σε ένα βράδυ, τα φτιάξαμε όλα για να φύγουμε την μεθεπόμενη μέρα. Από εκείνο το σημείο, άρχιζε ένας αγώνα δρόμους, με τον Γιώργο λόγω του τραυματισμού να μην είναι 100% έτοιμος και έχοντας πολύ λίγο χρόνο προετοιμασίας, να πρέπει να φτιάξουμε ένα σωστό πρόγραμμα στη Φλόριντα με διάφορους προπονητές και ανθρώπους που δούλευαν σε ομάδες".
Η έμπνευση του πατέρα
Εκείνο το διάστημα, πέρα από τις προπονήσεις υπήρχε και το πολύ βασικό κομμάτι των συνεντεύξεων, να του δείξουν πώς λειτουργεί αυτό που έχει μεγάλο μέρος στην τελική απόφαση των ομάδων. Τους δοκιμάζουν σε τεστ ευφυίας, σε άνεση λόγου, στοιχεία που ποτέ δεν φοβηθήκαμε στον Γιώργο, αλλά έπρεπε να ξέρει πώς λειτουργεί.
Ο Γιώργος είχε μπει σε ένα πρόγραμμα με ξύπνημα κάθε πρωί στις 5.30 και δούλευε με εμάς να έχουμε κάνει μια πολύ συγκεκριμένη επιλογή ομάδων που καλούνταν, σύμφωνα με τα νούμερα που επέλεγαν, για παράδειγμα η Βοστώνη είχε το 3 και το 13, το Φίνιξ το 4 και το 8 και συνολικά ήταν επιλογές που έδειχναν τους υπολογισμούς που είχαμε κάνει με τον Αντρέ για το πλασάρισμα που προσδοκούσαμε για τον Γιώργο.
Εδώ πρέπει να τονίσω τον πολύ μεγάλο ρόλο που έπαιξε ο Κανέλος, ο οποίος από την αρχή είχε πολύ μεγάλη πίστη στο συγκεκριμένο ντραφτ, εκείνης της χρονιάς. Μας το είχε πει μιλώντας και με τον Αντρέ, ότι βάσει των παιδιών που υπήρχαν, αυτή θα ήταν η καλή χρονιά".
Η... είσοδος στην κουβέντα του Κανέλλου Παπαγιάννη ήταν επιτακτική ανάγκη εκείνη την στιγμή. Πέρα από το να αναπολεί με χαμόγελο και συγκίνηση τα όσα είχε περιγράψει ο Μάριος Ολύμπιος, ήρθε η ώρα να εξηγήσει το... ένστικτο. "Από το 2012, αρχές '13 που πρωτοπήγαμε στις ΗΠΑ, βλέποντας τότε τον Γιώργο στα 15 του να έχει ξεπεράσει τα 2.10, άρχισα να ρωτάω πράγματα για να διαμορφώνω μια εικόνα, επειδή δεν γνώριζα τις διαδικασίες των ντραφτ. Εκεί έμαθα και το one and done, το να παίξεις μια χρονιά στο κολλέγιο και να πας.
Αρχισα να βάζω κάτω τις χρονιές, κοίταζα από το ντραφτ του '13 και μετά ποιοι προορίζονταν για συμμετοχή, έβλεπα ότι σταδιακά μειώνονταν οι ψηλοί και είχα επισημάνει το 2016 σαν την ιδανική χρονιά. Το είχα έμπνευση, τι να πω, καλή έμπνευση όπως αποδείχτηκε.
Επειδή βέβαια δεν... φτάνουν οι εμπνεύσεις, νιώθω υποχρεωμένος να εκφράσω την απόλυτη εμπιστοσύνη που είχαμε από την πρώτη στιγμή στον Μάριο και τον Αντρέ, τις ευχαριστίες για την βοήθεια και την εμπιστοσύνη στον Αργύρη Πεδουλάκη, αλλά και τα πολλά που χρωστάω στον κουμπάρο μου Θωμά Νίκου, ο οποίος πάντα με συμβούλευε ψύχραιμα για τα βήματα του Γιώργου και μου έδινε κατευθύνσεις.
Επιστρέφουμε λοιπόν στις ΗΠΑ, συμμετέχει ο Γιώργος στα workouts και φτάνουμε μια μέρα πριν τις 13 Ιουνίου, εκεί που που κακά τα ψέματα, όλοι περίμεναν να ανακοινώσουμε την απόσυρσή μας από το ντραφτ.
Εμείς, όμως, δηλώσαμε ότι παραμένουμε και άρχισε ένας πόλεμος που μας στενοχώρησε. Σα να περίμεναν πλέον πολλοί την αποτυχία για να "σταυρώσουν" τους ατζέντηδες, γράφτηκε κιόλας με την επιλογή ότι ήταν λάθος του Μάριου και απειρία του, ενώ και ο Γιώργος δεν υποστηρίχτηκε ψυχολογικά, τι για 50 και κάτω διαβάζαμε, σίγουρα δεύτερο γύρο και άλλα τέτοια".
Η... πάσα πέρασε πάλι στα χέρια του Μάριου Ολύμπιου ο οποίος θέλησε να επιμείνει στο συνολικό σχέδιο. "Επειδή μπορεί να ακούγεται πολύ απλό το θέμα, θέλω να θυμίσω ότι από το να πάμε στις ΗΠΑ για το Λύκειο, με προοπτική να επιστρέψουμε, όλα ήταν προγραμματισμένα αποσκοπώντας κάπου. Δεν ήταν δεδομένο ότι θα έρθουν όλα βολικά, όμως, τίποτα δεν έγινε τυχαία. Στον αθλητισμό πρέπει να μειώνεις τις πιθανότητες αποτυχίας όσο περνάει από το χέρι σου. Και ο Παναθηναϊκός πρόσφερε τεράστια βοήθεια στην προσπάθεια, ακόμα και με προπονήσεις και παρουσία στα αποδυτήρια με παίκτες τέτοιου βεληνεκούς που υπήρχαν εκεί.
Και το να μείνουμε εκεί όταν δεν υπήρχε συμμετοχή, ήταν συνειδητό, δουλεύεις, βελτιώνεσαι, έφτασε ο Γιώργος να σουτάρει τρίποντο με πολύ καλά ποσοστά. Και οι ατομικές προπονήσεις που έκανε με τον Νάσο Χούμπαυλη βοήθησαν πολύ. Ηταν πολλά στοιχεία και παρ' όλα αυτά, φτάνοντας στις ΗΠΑ ο Γιώργος λόγω του τραυματισμού που είχε προηγηθεί ήταν έτοιμος κατά 60%. Να πω την αλήθεια πάντως, υπήρχε και μια σχετική ηρεμία που έδινε το γεγονός ότι ο Παναθηναϊκός θα άρχιζε την επόμενη σεζόν με τον Πεδουλάκη, δηλαδή πάμε να το παλέψουμε, το πιστεύαμε χωρίς να προδικάζουμε την κατάληξη, αλλά στην τελική κι αν επιστρέφαμε, υπήρχε μια πολύ καλή προοπτική".
Εγινε... λιοντάρι για lottery pick
Ο δρόμος ήταν όλος μπροστά, αλλά είχε... ανηφόρα. Ο Μάριος Ολύμπιος συνεχίζει να ξετυλίγει τις αναμνήσεις μπαίνοντας πια στο καθοριστικό διάστημα. "Ξεκινάγαμε λοιπόν με πολλά χάντικαπ που προέκυπταν από τον τραυματισμό και το ότι δεν είχε παίξει όλη τη χρονιά και μάλιστα μετά το δεύτερο wokrout έπαθε και μια θλάση, που μας ανάγκασε να πάμε στο Σικάγο και να μην κάνει προπόνηση παρά μόνο τη συνέντευξη.
Εμείς εννοείται ότι από την ημέρα που φτάσαμε στις ΗΠΑ δεν κοιμηθήκαμε ούτε λεπτό, παίρναμε συνέχεια πληροφορίες και τις αξιολογούσαμε, όπως έπρεπε να κάνουμε και φυσικά παλεύαμε με τους καλύτερους να γίνει γρήγορα καλά.
Μας έλεγαν πώς πήγαν οι συνεντεύξεις, τι εκτιμούσαν, αλλά απαγορεύεται φυσικά να σου πουν... αν σε θέλουν. Αφού τελειώσαμε τα 5 workouts, η εταιρία αποφάσισε να διοργανώσει ένα στη Φιλαδέλφεια, επικεντρωμένο στον Γιώργο, ενημερώσαμε όλες τις ομάδες και εμφανίστηκαν 23 τζένεραλ μάνατζερ. Εκεί πια, τονώθηκε απόλυτα η αυτοπεποίθησή μας. Μεταξύ αυτών, ήρθε και το Σακραμέντο. Ο Γιώργος εκεί, μεταμορφώθηκε σε λιοντάρι. Σε εκείνο το καθοριστικό τεστ, τα ξεπέρασε όλα και ήταν καταπληκτικός.
Ξαναλέω, ότι εμείς σε πολύ λίγο χρόνο έπρεπε να λειτουργήσουμε πολύ γρήγορα. Με τους τελικούς να τελειώνουν αργά, φτάσαμε 3 Ιουνίου στις ΗΠΑ και σε δέκα μέρες, αφού 13 έπρεπε να πάρουμε την απόφασή μας, έπρεπε να τα έχουμε κάνει όλα. Με το πρόβλημα που ανέφερα, αλλά και με ένα άλλο σημαντικό. Ο Κανέλλος δυστυχώς λόγω ενός προβλήματος υγείας δεν ήταν εκεί. Και λέω δυστυχώς, διότι λίγοι μπορούν να καταλάβουν την ένταση της σχέσης του με τον Γιώργο. Επικοινωνούσαμε βέβαια καθημερινά, αλλά έλειπε. Και φτάσαμε στις 12 του μήνα, με τον Μπακ να ενημερώνει εμένα και την οικογένεια, ότι η απόφαση ήταν οριστική. Θα μέναμε!
Είχε κάνει την αξιολόγηση όλων των στοιχείων και επέμενε σε αυτό που εξ αρχής είχαμε θέσει σαν στόχο. Να μείνουμε για να γίνει ο Γιώργος λότερι πικ! Και στο 20 να ήταν, δεν θα ήταν αποτυχία, αλλά εμείς στοχεύαμε την 15άδα. Και ο Γιώργος, αυτό ήθελε πάντα. Το νούμερο στο ντραφτ, σε ακολουθεί για μια ζωή, με αυτό σε... προσφωνούν.
Εδώ θέλω να πω κάτι ακόμα, για τον Κανέλλο, το νιώθω υποχρέωση τώρα που όλα είναι όμορφα κι ωραία. Οταν αποφάσισε να με εμπιστευτεί εγώ έκανα τα πρώτα μου βήματα και πολλοί παραξενεύτηκαν. Είδε ορισμένα ανθρώπινα στοιχεία τα εκτίμηση και συνολικά χρωστάω ένα ευχαριστώ σε όλη την οικογένεια. Ακόμα και πλησιάζοντας στο ντραφτ, τον τελευταίο μήνα, τους πίεσαν πολλοί και με πολλά λεφτά μάλιστα να πάνε κοντά τους, αλλά δεν τους άκουσαν".
Το "8" που... χάθηκε από ένα trade
Η απόφαση πλέον είχε "κλειδώσει" και η πορεία προς την τελική ευθεία δεν ήταν στρωμένη με... ροδοπέταλα. Ο Ολύμπιος "σκληραίνει" στην έκφραση του προσώπου και την αφήγησή του. "Πάμε πάλι στις... ΗΠΑ. Εγώ με τον Αντρέ είμαι μία εταιρία εδώ και δέκα χρόνια, δεν έχω άλλη συνεργασία, επειδή του έχω απόλυτη εμπιστοσύνη. Αυτός ο άνθρωπος λοιπόν, θεωρούσε 100% δεδομένη την επιτυχία κι ας μη μπορείς να είσαι ποτέ στο 100%. Για να το... ρίξω λίγο έλεγε ότι κατά 70% θα είμαστε λότερι πικ κι αν όχι, το πολύ νούμερο 16-17.
Υπήρχε μάλιστα και μια παρότρυνση από μια μεγάλη ομάδα, να μην αποσυρθούμε γιατί θα μνας διάλεγε αυτή, αλλά δεν ήταν αυτός ο λόγος που μείναμε.
Πέρασε η 13 του μήνα και μετά άρχισε η μεγάλη αμφισβήτηση, για δεύτερο γύρο, ότι δεν θα τα καταφέρει, ότι κάναμε λάθος. Με ρώτησε και ο Κανέλλος, παρά τη δεδομένη εμπιστοσύνη τι γινόταν, αν παίξαμε σωστή ζαριά, αλλά ο Αντρέ που είχε επεξεργαστεί όλες τις πληροφορίες, ήταν σίγουρος για την απόφαση.
Μετά το "επίσημο" τεστ που διοργανώσαμε και την pro day, πολλές ομάδες συνέχισαν να έρχονται στο ξενοδοχείο όπου είχαμε το στρατηγείο μας στη Φιλαδέλφεια για να κάνουν συνεντεύξεις με τον Γιώργο. Εδώ θέλω να πω κάτι άλλο, νομίζω πολύ σημαντικό.
Ο Γιώργος θα επιλεγόταν στο νούμερο 8 και όχι στο 13. Οι Κινγκς ρίσκαραν λίγο αποδεχόμενοι ένα tradeμε το Φίνιξ και λέω ρίσκαραν γιατί από το 8 μέχρι το 13 υπήρχε άλλη μία ομάδα που μας ήθελε πολύ. Τέλος πάντων, αν ανατρέξει και κάποιος σε εκείνο το πρωινό, οι Κινγκς στην τελική τους σύσκεψη είχαν πει ότι είχαν πάρει την απόφασή τους, για τον Γιώργο δηλαδή, απλά έπρεπε να χαράξουν μια στρατηγική για το trade.
Στην ουσία φτάσαμε εκείνη την ημέρα μετά από, κυριολεκτικά 24ωρες επαφές, με την οικογένεια να ξέρει κάποια πράγματα, αλλά όχι... τα πάντα. Ούτε τώρα μπορούμε να τα πούμε, δεν γίνεται, αλλά ένα είναι σίγουρο. Οτι κάναμε πολύ καλά τη δουλειά μας που είναι να εκτιμούμε τις πληροφορίες που συλλέγουμε. Φυσικά και πιστεύαμε πάρα πολύ στον Γιώργο, υπήρχε μεγάλη υποστήριξη όλων μεταξύ μας ειδικά στην δύσκολη περίοδο με την αμφισβήτηση της επιλογής μας και όλο αυτό, έκανε αρκετά ήρεμο και τον Γιώργο στην τελική ευθεία".
Εφυγε ο... Παρθενώνας από πάνω μας
Κάπου εκεί, στο... ταξίδι μπαίνει ο Κανέλλος Παπαγιάννης. Με φυσική παρουσία πλέον και όχι μόνο τηλεφωνική. Με όλη την οικογένεια. Ο Γιώργος δεν μπορούσε να μην έχει στα τελευταία 24ωρα πριν τη διεκδίκηση του ονείρου όλους τους ανθρώπους του κοντά. "Φτάσαμε στην τελευταία εβδομάδα, με πήρε ο Μάριος, ετοιμάσαμε τις βαλίτσες οικογενειακώς και με το ντραφτ την Πέμπτη, Δευτέρα μεσημέρι φτάσαμε στις ΗΠΑ. Οσο πλησίαζε η μέρα, ανέβαινε η πίεση, ξεκίνησα και αρκετά τσαντισμένος και συγχυσμένος, δεν κατανοούσα γιατί τόσος αρνητισμός για μια απόφαση που είχε ήδη παρθεί. Εβλεπα ρε παιδί μου για τους υποψήφιους των... 40 πρώτων θέσεων κάθε μέρα αφιερώματα, αναλύσεις και τίποτα για τον Γιώργο, στην τελική για έναν Ελληνα.
Να φανταστείς την ώρα που έμπαινε στο αεροπλάνο, είδα για πρώτη φορά ένα βίντεο με τον Γιώργο και έκλαψα, όχι απλά βούρκωσα. Το κατέβασα και όσο ταξιδεύαμε, το είδα και 20 φορές...
Φτάσαμε εκεί, πράγματι είδαμε σχετικά άνετο τον Γιώργο αλλά φυσιολογικά και γι' αυτόν ανέβαινε η πίεση όσο πλησιάζαμε. Να σου πω ένα χαρακτηριστικό. μια μέρα πριν, την Τετάρτη, βγήκαμε όλοι μαζί μια βόλτα, πήγαμε στο Λονγκ Αϊλαντ έτσι να χαλαρώσουμε και κάποια στιγμή μπήκαμε σε ένα μεγάλο εμπορικό. Ε, ούτε ένα πραγματάκι δεν ψώνισε κάποιος, περπατάγαμε και δεν είχαμε μάτια να δούμε τις βιτρίνες, όλων η σκέψη έτρεχε αλλού, τόσο μεγάλη ήταν η ένταση.
Το βράδυ της Τετάρτης, είχαμε πάει σε ένα ελληνικό εστιατόριο στην Αστόρια, ερχόταν ο κόσμος, είχε μαθευτεί πια η παρουσία του Γιώργου, έμπαιναν οι ομογενείς να δώσουν ευχές, για καλή επιτυχία, ήταν μεγάλη η χαρά τους. Κατά τις 12-12.30 γυρίσαμε σε ένα φιλικό σπίτι που μας φιλοξενούσαν και εγώ χωρίς υπερβολή, μέχρι τις 5 το πρωί καθόμουν στα σκαλιά, διάβαζα εκτιμήσεις, τελευταίες πληροφορίες, όλα αυτά βέβαια μπας και μου φύγει λίγο το άγχος. Πάλι βέβαια, τα ίδια έβλεπα, περισσότερο επικρίσεις, τι πάμε να κάνουμε, ότι φταίει ο Μάριος για την επιλογή και ο Γιώργος που τον άκουσε.
Ε, κάπως έτσι ξημέρωσε η μεγάλη μέρα. Ξεκινάμε να πάμε στο κέντρο που γίνεται όλη η ιστορία, πραγματικά εύχομαι να τη ζήσουν κι άλλοι Ελληνες αυτή τη φιέστα, μεγαλοπρέπεια. Μπήκαμε μέσα, στη σειρά 18 θυμάμαι ήταν οι θέσεις μας, σου δίνουν συγκεκριμένες να ξέρουν που κάθεσαι για να σου φέρουν και το... καπέλο στην επιλογή, είχαμε μαζί και καμιά 20αριά Ελληνες δικούς μου γνωστούς. Αυτοί βέβαια κάθονταν αλλού, εμείς ήμασταν η οικογένεια όλο το γραφείο με τον Αντρέ και τον Μάριο κι εγώ... πάλι είχα έμπνευση για το Σακραμέντο. Το έλεγα στον Αντρέ, εντάξει αυτός μπορεί να ήξερε, δεν το έμαθα ποτέ, αλλά τον ρώταγα κιόλας τι καιρό κάνει εκεί επειδή δεν μπορώ το κρύο (γελάει)...
Να σου πω κάτι, εγώ και τα δύο μου παιδιά μέχρι που γεννήθηκαν είχα ζητήσει να μην μάθω το φύλο. Ετσι είμαι άνθρωπος με υπομονή, δεν ήθελα να μάθω και θέση και ομάδα αν ήξεραν οι μάνατζερ.
Αρχίζει η διαδικασία, πέφτουν τα νούμερα, φτάνουμε στο "8" που κανονικά ήταν οι Κινγκς. Από νούμερο σε νούμερο περνούσαν πέντε λεπτά μέχρι να βγει ο κομισάριος να κάνει την ανακοίνωση. Χτυπάει το τηλέφωνο του Αντρέ, τον κοιτάζω, μου λέει έγινε trade, τους βλέπω πέσανε λιγάκι και ο Μάριος που μου εξήγησε ότι αυτά γίνονταν εκείνη την ώρα, στο πεντάλεπτο του κενού και ενημέρωναν το ΝΒΑ για την ανταλλαγή.
Δεν ξέρω αν το έκαναν επίτηδες ή, αν όντως είχαν στενοχωρηθεί ή μεγαλώσει η αγωνία, αλλά εγώ δεν έπεσα, λέω δεν πειράζει καλό είναι και το 13, σου είπα, είχα κολλήσει με το Σακραμέντο.
Συνεχίζουμε, περνάει 8-9-10 φτάνουμε πριν το 13, ξεκινάει το χρονόμετρο, έχει μπει η ταμπέλα του Φίνιξ που είχε τη σειρά, τελειώνουν τα πέντε λεπτά, μηδενίζει το ρολόι, δεν βγαίνει ο Σίλβερ για την ανακοίνωση. Εκεί, χτυπάει το τηλέφωνο. Κοιτάζω τον Μπακ, δεν ήθελε να μου πει αλλά δεν άντεξε, προδόθηκε. Μισό λεπτό πριν την ανακοίνωση, εμείς πεταγόμαστε, ουρλιάζουμε, πανηγυρίζουμε, τρέχουν οι κάμερες πάνω μας. Ξέρεις το συναίσθημα εκείνη την ώρα; Εφυγε ο... Παρθενώνας από πάνω μου, για τέτοιο βάρος σου μιλάω".
Και ο ατζέντης που... κάτι παραπάνω ήξερε; "Εντάξει, δεν είχα αγωνία, ήμουν βέβαιος, αλλά την ώρα που το άκουσα, άδειασα. Σου ξαναλέω, τον Γιώργο τον αναλάβαμε πολύ μικρό, τον είδαμε να ανεβαίνει βήμα με βήμα, πηγαίνοντας προς τον στόχο που είχαμε βάλει από την αρχή Κι εκείνη τη στιγμή, ήταν γεγονός", λέει ο Μάριος Ολύμπιος με το βλέμμα να... ταξιδεύει, εμφανέστατα πού. "Ηταν μια έκρηξη συναισθημάτων. Κλαίγαμε, φωνάζαμε. Φαντάσου ότι πήγαμε μετά σε ένα μπαρ και είχαμε... παγώσει. Παγωμάρα χαράς όμως, δε μπορούσαμε να μιλήσουμε, ακόμα προσπαθούσμε να το συλλάβουμε σε όλη του την έκταση"...
Τα παιδιά "ανήκουν" στους γονείς τους...
"Οσο ψυχρά κι επαγγελματικά και να βλέπεις τα πράγματα, η χαρά ήταν ανείπωτη, τι να λέμε τώρα. Για τον Γιώργο πρώτα, εννοείται. Για την οικογένεια, που αντιμετώπισε κι αυτή αμφσιβήτηση για τις επιλογές της. Και για μένα, για την όποια συνεισφορά μου, για μένα, τον Αντρέ αλλά και ένα ολόκληρο επιτελείο συνεργατών της εταιρία. Τον Νάσο Χούμπαυλη, τον Κώστα Ολύμπιο, τον Μέμο Ιωάννου, τον Γιώργο Λιθόπουλο και όλο το τιμ του Athens Sports Hall, τον Κωνσταντίνο Ζησιμόπουλο Ρωμανό, τον Διονύση Πάνο, τον Γιώργο Κάκια, τον Ζακ Μελάγιες, τον Αντώνη Αντωνίου. Δεν είναι απλά... ονόματα. Είναι μια αλυσίδα άριστων επαγγελματιών και άψογων συνεργατών, που είχαν καθοριστική συμβολή στην εκπλήρωση του σχεδίου με την καλύτερη δυνατή κατάληξη.
Ο Μπακ, για να καταλάβετε, ερχόταν στην Ελλάδα τέσσερις φορές τον χρόνο, δεν είναι ο ψυχρός ατζέντης που θα τηλεφωνήσει να μάθει τι γίνεται. Ο Κανέλλος έχει γίνει φίλος, για μένα είναι... οικογένεια πλέον.
Αν κάτι δεν πήγαινε καλά σε αυτή την ιστορία, η αποτυχία θα ήταν δική μας, όχι του Γώργου. Ποτέ δεν αποτυγχάνει ένα παιδί στο ντραφτ. Ο Γιώργος ίδιος παίκτης ήταν στις 12 Ιουνίου, ίδιος και στις 24, ό,τι κι αν γινόταν θα γράψει την ιστορία του, θα αφήσει εποχή. Ο Γιώργος έκανε την δουλειά του μέσα στο γήπεδο, το ντραφτ παίζεται έξω από το γήπεδο, είναι η σύλληψη και εκτέλεση ενός στρατηγικού σχεδίου. Κι ευτυχώς, δικαιωθήκαμε".
Ο Κανέλλος Παπαγιάννης θέλησε να κλείσει με... νόστιμο τρόπο την δική του αφήγηση. "Ξαναλέω ότι εύχομαι να ζήσει οποιοσδήποτε γονιός όλη αυτή την εμπειρία με το παιδί του. Πέρα από τα δικά μας όνειρα, εμένα, της μάνας του, καμαρώνουμε ένα παιδί που ήταν και παραμένει προσγειωμένοι και κάνει αυτό που έχει βάλει στόχο. Είναι αλήθεια ότι μετά την επιτυχία είδαμε κοντά μας πολλούς... τουμπαδόρους. Που κατέκριναν και μετά μας χτυπούσαν φιλικά στην πλάτη. Θα σου πω κάτι. Οταν έρχονταν τα κολλέγια να δουν τον Γιώργο, υπήρχε ένας δημοσογράφος που μας κορόιδευε, ότι λέμε ψέματα. Ε, εμείς εκείνο το διάστημα κοντεύαμε να πάρουμε... δέκα κιλά ο καθένας από τα τραπεζώματα που τους κάναμε. Ο ταβερνιάρης στα Μέγαρα τους είχε μάθει έναν - έναν. Αυτόν έπρεπε να ρωτήσουν αν είχαν έρθει 17 κολλέγια στην Ελλάδα ή, αν ήταν ψέμα"...
Το φινάλε δια στόματος Ολύμπιου, που θέλησε να αποδώσει εύσημα... "Πρέπει να πούμε για τον πολύ σημαντικό ρόλο της οικογένειας. Τα παιδιά ανήκουν στους γονείς, σε κανέναν μάνατζερ ή, εκπρόσωπο. Οι γονείς δίνουν το ελεύθερο σε κάποιον να ασχοληθεί κάποιος τρίτος με το παιδί τους. Μιλάμε για ευαίσθητες ηλικίες, που όλα είναι σημαντικά. Ο πατέρας του έκανε τον Γιώργο νικητή, οι γονείς μεγάλωσαν αυτό το παιδί με ήθος και αξίες και με πνεύμα νικητή. Τα προσόντα υπάρχουν, αλλά για να φτιαχτεί όλο το πακέτο, θέλει πολλά ακόμα, που μόνο η οικογένεια μπορεί να τα εμφυσήσει".
