Ο πατέρας του αποτελεί μια δόξα του ευρωπαϊκού μπάσκετ. Τρεις ευρωπαϊκοί τίτλοι είναι αυτοί, άλλωστε, δεν μπορείς να τους αγνοήσεις. Δύο με την Τσιμπόνα (1985, 1986) και άλλος ένας με την Παρτιζάν (1992), όπου θα κέρδιζε τον τίτλο χάρη στο μεγάλο σουτ του Σάσα Τζόρτζεβιτς, στον τελικό της Κωνσταντινούπολης, εκεί όπου ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς άρχισε να γράφει τη σπουδαία ιστορία του.
Μερικές φορές σκέφτεσαι, ότι τα παιχνίδια της μοίρας όντως σου δείχνουν πως όλα έχουν μια σύνδεση μεταξύ τους. Και αυτή η σύνδεση σου δείχνει, ότι όλα είναι γραφτό να δείχνουν. Το καταλαβαίνει κανείς, βλέποντας το πώς η ιστορία έφερε στο σημείο ο Μάριο Νάκιτς να διαλέξει την Εθνική Σερβίας, 18 χρόνια μετά από εκείνη την ιστορική κατάκτηση της Ευρωλίγκα από τον πατέρα του, Ίβο.
Σκεφτείτε το λίγο, όσο αραδιάζουμε όλα όσα έγιναν. Τη δεκαετία του 1990, η Γιουγκοσλαβία διαλυόταν. Μετά τη Σοβιετική Ένωση, άλλο ένα… αντιαμερικανικό «κάστρο» θα διαλυόταν, έχοντας περάσει από την «άβυσσο» ενός εμφυλίου πολέμου, δηλαδή ένα από τα πιο φρικτά πράγματα που μπορεί να συμβούν σε οποιονδήποτε λαό. Και εξαιτίας αυτού, μαζί με άλλους παράγοντες, οι Σέρβοι και οι Κροάτες κυρίως, που ήταν άλλωστε οι πρωταγωνιστές σε αυτό τον πόλεμο, θα υπέφεραν για πολλά χρόνια ακόμη.
Εκείνα τα χρόνια, ο Μάριο δεν είχε καν γεννηθεί. Μόνο από ιστορίες του Ίβο θα καταλαβαίνει, το τι σημαίνει να περνάς από μια τέτοια κατάσταση. Να είναι, δηλαδή, τσακωμένοι μεταξύ τους εξαιτίας αυτού του πολέμου άνθρωποι και, στη δική μας περίπτωση, αθλητές που πριν από λίγο καιρό ήταν μια «γροθιά», έχοντας καταστήσει την χώρα τους πανόσχυρη παγκόσμια.
https://www.youtube.com/watch?v=fVw5vnukwJ4
Ο Μάριο Νάκιτς γεννήθηκε στις 14 Ιουνίου 2001, λίγο μετά την τελευταία χρονιά της καριέρας του Ίβο με την φανέλα της Πιβοβάρνα Λάσκο. Εκεί έκλεισε μια λαμπρή πορεία 17 ολόκληρων ετών, για να αφοσιωθεί μετά στην οικογένειά του, μαζί με όσες δουλειές θα έκανε. Πέρασε από την προπονητική και σήμερα είναι ατζέντης.
Παρότι ο Ίβο Νάκιτς είναι Κροάτης στην εθνικότητα, πάντως, το παιδί του γεννήθηκε στο Βελιγράδι. Κάπως έτσι, θα είχε τη δυνατότητα στο μέλλον να διαλέξει ανάμεσα στη γενέτειρα χώρα του πατέρα του και τη δική του, έχοντας αποτελέσει ένα νέο «λαβράκι» για τον Πάμπλο Λάσο στη Ρεάλ Μαδρίτης
Σε μια άλλη συνθήκη, αυτό θα αποτελούσε αιτία… πολέμου. Την υπόθεση είχε διευκολύνει, όμως, με τις δηλώσεις του ο ομοσπονδιακός τεχνικός της Εθνικής Κροατίας, Βέλικο Μίρσιτς. «Ίσως είναι καλύτερο και για τις δύο πλευρές. Εγώ θέλω παίκτες που να θέλουν να παίξουν στην Εθνική Κροατίας, όχι που να ενδιαφέρονται απλώς», είχε πει μετά τη μεταξύ τους συνάντηση, δείχνοντας πως ο παίκτης μάλλον ήθελε να αγωνιστεί στη Σερβία.
Αυτό, πράγματι, λίγο καιρό αργότερα θα επιβεβαιωνόταν. Ο Σάσα Τζόρτζεβιτς τον διάλεξε και ο Μάριο του είπε «ευχαριστώ». Είπε «ευχαριστώ» στον άνθρωπο, που πρόσφερε τον τρίτο τίτλο της καριέρας του πατέρα του στην Ευρωλίγκα. Και τώρα, ο ίδιος του πρόσφερε μια θέση δίπλα στον Γιόκιτς, τον Μπογκντάνοβιτς και τα άλλα παιδιά. Μια ευκαιρία, για να συνεχίσει η Σερβία να εμφανίζεται πανίσχυση στις παγκόσμιες και ευρωπαϊκές διοργανώσεις.
https://twitter.com/MarioNakic7/status/1131676226219851776
Το ντεμπούτο του σε συλλογικό επίπεδο έγινε πριν καν κλείσει τα 17 του, όταν ο Λάσο τον έβαλε στην «φωτιά» στις 24/5/2018, σε έναν αγώνα με την Γκραν Κανάρια για το πρωτάθλημα Ισπανίας. Φέτος έχει παίξει τρία παιχνίδια στην Ευρωλίγκα και στο τελευταίο έως τώρα, με αντίπαλο τον Παναθηναϊκό, έδειξε πως αρχίζει να κερδίζει το μέλλον του. Όπως έγινε στην ίδια ομάδα και με έναν παίκτη, που πριν από 30 χρόνια θα ήταν συμπατριώτης του. Μιλάμε, φυσικά, για τον σημερινό σούπερ σταρ του ΝΒΑ, Λούκα Ντόντσιτς.
https://www.youtube.com/watch?v=6lJ0_I0xPE0
Ο Μάριο Νάκιτς κουβαλάει ένα μεγάλο όνομα και απαιτήσεις σημαντικές. Πριν εκπληρώσει τις υποσχέσεις του, όμως, με τον τρόπο που χειρίστηκε την υπόθεσή του, παρέδωσε ένα μεγάλο μάθημα… γιουγκοσλαβικής ιστορίας!
https://www.youtube.com/watch?v=2MGFr4FGET8
https://www.youtube.com/watch?v=V1ET-JTuoNo
