Η παρουσία της Μπέκι Χάμον στη άκρη του πάγκο των Σαν Αντόνιο Σπερς, ήταν από τα γεγονότα που έκλεψαν την παράσταση και δημιούργησαν συζητήσεις. Η πρώτη γυναίκα που βρέθηκε στη θέση του πρώτου προπονητή στο ΝΒΑ, έστω κι αν έγινε υπό ειδικές συνθήκες, μετά την αποβολή του Γκρεγκ Πόποβιτς. Η Εβίνα Μάλτση, η καλύτερη Ελληνίδα παίκτρια, που πλέον τεστάρει κι αυτή τις δυνάμεις στο μπάσκετ έξω από τις γραμμές μίλησε γι' αυτό στον Sport FM, αλλά αναφέρθηκε και σε πολλά θέματα ακόμη με μια ιδιαίτερη αναφορά στη δουλειά που γίνεται στις μικρές ηλικίες στο γυναικείο μπάσκετ στη χώρα μας. Κάτι που γνωρίζει πλέον από πρώτο χέρι.
Για την είδηση πως η Μπέκι Χάμον έγινε η πρώτη γυναίκα προπονητής στο χώρο του NBA: «Πραγματικά το αξίζει. Ήταν μία τεράστια αθλήτρια. Έχει πετύχει τα πάντα στην καριέρα της. Έχει παίξει σε όλες τις διοργανώσεις. Μπορεί να διαβάσει καλύτερα το παιχνίδι από κάθε άλλο αθλητή. Δεν της χαρίστηκε η θέση της στους Σπερς. Ο Πόποβιτς μέτρησε την ικανότητα. Είναι πολύ σημαντικό και για εμάς αυτό. Έπεσε την ίδια μέρα με τα γενέθλιά μου. Το πρώτο βήμα είναι το δύσκολο. Να αναγνωρίσουμε την ανωτερότητα ενός άνδρα που δείχνει ακομπλεξάριστος και φυσικά τους Σπερς που στηρίζουν όλο αυτό. Εμείς ως γυναίκες που ασχολούμαστε με το μπάσκετ, μέσα από την κίνηση αυτή αισθανόμαστε δικαιωμένες και έχουμε ελπίδα για το μέλλον. Πρέπει να ξεφύγουμε από τα τετριμμένα. Το μεγαλείο του ανθρώπου δεν έχει να κάνει με φύλλο ή χρώμα. Δεν αλλάζει κάτι. Το μπάσκετ ως δεξιότητα είναι το ίδιο. Επειδή εμείς παίζουμε διαφορετικά από τους άνδρες, δεν σημαίνει ότι δεν μπορούμε να μιλήσουμε ή να ασχοληθούμε με το άθλημα. Ο Κώστας Μίσσας, ο οποίος έχει ασχοληθεί με άνδρες και γυναίκες, είναι καταλληλότερος να μιλήσει για αυτό το θέμα. Υπάρχουν κάποιες διαφορές στον τρόπο που αγωνιζόμαστε. Το μπάσκετ είναι και αυτός που το αντιλαμβάνεται, όπως για παράδειγμα η Χάμον, δεν πρέπει να έχει ταβάνι. Πρέπει να σταματήσουν αυτά τα στερεότυπα, αφού μπορεί να υπάρχει μία γυναίκα που να εξελίξει το άθλημα σε παγκόσμιο επίπεδο. Το NBA είναι ανέκαθεν το πρωτάθλημα που δείχνει το δρόμο. Είμαι σίγουρη πως είναι μόνο η αρχή. Χαίρομαι για την Μπέκι, η οποία είναι πολύ καλό σε αυτό που κάνει και αξιοκρατικά και μόνο άξιζε αυτό το βήμα».
Για εκείνους που μπορεί να έχουν τις αμφιβολίες του για μία τέτοια κίνηση: «Επειδή έχω παίξει σε αρκετές χώρες και πρωταθλήματα, αυτό θα συμβεί μόνο σε χώρες του ανατολικού κόσμου. Δεν θα δεχθούν ποτέ μία συμβουλή ή κίνηση από μία γυναίκα. Στις άλλες χώρες ποτέ δεν θα κρίνουν το φύλλο ή το χρώμα. Ο σεβασμός έρχεται από αυτά που σου λέει ο προπονητής. Όπως είδαμε, η Μπέκι Χάμον δεν αντιμετώπισε κανένα πρόβλημα. Είναι η κόουτς και όλοι θα ακούσουν αυτά που έχει να πει. Ξέρει τι λέει και ξέρει τι κάνει. Πρέπει να αλλάξει η φιλοσοφία αυτή και στην Ελλάδα, επειδή έχουμε επιρροές από την Ανατολή, και να δώσουμε ανάλογα βήματα σε ομάδες».
Για το γεγονός πως οι καλοί αθλητές δεν γίνονται καλοί προπονητές: «Όσοι έχουν κάνει τεράστια καριέρα και δεν ασχολούνται με την προπονητική, όπως ο Τζόρνταν για παράδειγμα, είναι πιο δύσκολο για εκείνους να διαχειρίζονται παίκτες έναντι του εαυτού τους. Πέρα από το πλάνο και την εικόνα που βλέπουμε εμείς, υπάρχουν και άλλοι παράγοντες. Όπως η ψυχολογία, η κατάσταση του κάθε παίκτη και υπάρχουν πολλά πράγματα που μπαίνουν στο τραπέζι. Προσωπικά, έκανα την προπόνησή μου και έδινα τα πάντα. Έβλεπα τους προπονητές μου να μην μπορούν να κοιμηθούν, αφού είχαν να ασχοληθούν με αρκετά θέματα που αφορούν τουλάχιστον δώδεκα παίκτες. Αυτό δεν σημαίνει πως ένας αθλητής δεν μπορεί να ασχοληθεί με την προπονητική. Μπορεί και ένας παίκτης που ζει και αναπνέει για το μπάσκετ, να μην θέλει. Είναι κάτι τελείως διαφορετικό. Ο αθλητής έχει μάθει να παίζει με το σώμα του και ο προπονητής με το μυαλό του. Η πρώτη συμβουλή που άκουσα είναι: “Πρέπει να σκοτώσεις τον παίκτη μέσα σου”. Είναι λίγο δύσκολο, αλλά το προσπαθώ. Είμαι σε διαδικασία δουλειάς. Θα πρέπει να γίνει αυτό. Εκείνο που θα ήθελα από όλη αυτή την πορεία. Πέρα από τα κεκτημένα, θα ήθελα να είμαι η ελπίδα για τα επόμενα κορίτσια και να καταλάβουν πως δεν έχει σημασία από πού είσαι και πού βρίσκεσαι, αλλά πού μπορείς να φτάσεις».
Για το μέλλον του ελληνικού μπάσκετ: «Οφείλουμε να πούμε ότι, παρότι δεν είναι γνωστό, γίνεται σκληρή δουλειά. Πρέπει να δώσουμε τα εύσημα στον κ. Μπακογιώργο, ο οποίος έχει δουλέψει πάρα πολύ σκληρά και έχει ταξιδέψει σε όλη την ομάδα. Έχει ανακαλύψει αρκετά κορίτσια, που τώρα έχουν βρεθεί σε κολλέγια για να βελτιώσουν το ταλέντο τους. Το DNA μας είναι μπασκετικό και δεν αλλάζει αυτό. Το πιο σημαντικό είναι πως γίνεται δουλειά και δεν πρέπει να χαθούν αυτά τα παιδιά».
Για τη συνεργασία με τους Antetokounbros: «Η AntetokounBros Academy είναι ένα διαφορετικό πρότζεκτ. Είναι μία διαδικασία να προσφέρουμε σε παιδιά που προέρχονται από πιο αδύναμες κοινωνικές ομάδες. Είναι μία ευκαιρία να δώσουμε ευκαιρίες. Είναι η αναβίωση της ιστορίας του Γιάννη και μέσα από τον αθλητισμό να βελτιώσεις τη ζωή σου. Μπορείς να διεκδικήσεις υποτροφίες, να πάνε σε ομάδες και κολλέγια να σπουδάσουν. Είναι πολύ σημαντικό και είμαι ενθουσιασμένη που συμμετέχω σε αυτό το πρότζεκτ. Ταυτίζεται με τα πιστεύω μου, μέσα από το μπάσκετ να δίνονται ευκαιρίες και να δημιουργούμε καλύτερους ανθρώπους. Τώρα λόγω κορωνοϊού δεν λειτουργεί τίποτα. Έχουμε περιοριστεί στη γυμναστική από το σπίτι, με βίντεο και επικοινωνία με τα παιδιά, στα οποία θέλουμε να δείξουμε πως είμαστε δίπλα τους. Ελπίζουμε με το άνοιγμα να επιστρέψουμε στην καθημερινότητά τους».
