Εκεί... Και στις δηλώσεις και με την αυλαία του Ευρωμπάσκετ Γυναικών να έχει πέσει, υπήρχε κάτι που η Εβίνα Μάλτση δεν αποχωριζόταν: Την ελληνική σημαία. Ήταν ακόμη δεμένη πάνω της, να ανεμίζει σε κάθε της βήμα, σε κάθε της κίνηση. «Μου πάει δεν μου πάει, είναι το αγαπημένο μου «ρούχο». Είναι τιμή να είμαι εδώ, να αγωνίζομαι με την Εθνική Ομάδα».
Λίγο πιο ήρεμη, με το χαμόγελο να είναι εκεί, αλλά τα μάτια να «γεμίζουν» κάποιες στιγμές, η αρχηγός της Εθνικής Γυναικών, ευχαριστεί για την παρουσία στην καλύτερη πεντάδα της διοργάνωσης και παραδέχεται πως ναι μεν το περίμενε, αλλά… «Πριν από οτιδήποτε άλλο, να πω ευχαριστώ στους προπονητές και τις συμπαίκτριές μου. Χωρίς αυτούς δεν θα γινόταν τίποτα. Δεν είναι ατομικό άθλημα το μπάσκετ, ομαδικό είναι. Είναι η ανταμοιβή των κόπων μου όλο αυτό που έγινε, ένας λόγος παραπάνω να μην τα παρατήσω, να συνεχίσω να αγωνίζομαι κι όπου πάει. Αν το περίμενα; Κάτι είχα καταλάβει, αλλά δεν έπαιξα καλά στα δύο τελευταία παιχνίδια, δεν βοήθησα, αλλά παρόλα αυτά με ψήφισαν και τους ευχαριστώ γι’ αυτό».
Δεν έχει σκοπό να τα παρατήσει… Όχι αν εξαρτάται από μια δική της απόφαση: «Ο Θεός θα αποφασίσει. Για την ώρα αντέχω, έχω ψυχικά αποθέματα, θα πρέπει να αντέξει το σώμα μου, δουλεύω γι’ αυτό. Το ζω το μπάσκετ, είναι η ζωή μου δεν είναι κρυφό. Μου αρέσει ο ρόλος μου, αυτός ο ρόλος που μου έλαχε. Θα μπορούσα να μην τον έχω…»
Με την επιστροφή στο ελληνικό πρωτάθλημα και την Ελλάδα στέφθηκε Πρωταθλήτρια και Κυπελλούχος Ελλάδας, ενώ με την Εθνική Ομάδα έφτασε στην τετράδα του Ευρωμπάσκετ. Αν το περίμενε; Στο περίπου: «Κοίτα, για το πρωτάθλημα και το Κύπελλο Ελλάδας το φανταζόμουν πως θα γινόταν με την επιστροφή μου. Το θεωρούσα σχεδόν αυτονόητο. Δεν περίμενα όμως να φτάσουμε τόσο ψηλά με την Εθνική Ομάδα. Δεν περίμενα το εισιτήριο για το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα. Είναι κάτι παραπάνω από όνειρο, γιατί δεν τόλμησα ποτέ να το ονειρευτώ. Είμαι τρισευτυχισμένη και χαίρομαι που ήρθε σε αυτή την ηλικία που είμαι. Έχει διπλή αξία για μένα».
Και θεωρεί πως αυτό που κατάφερε η Εθνική Γυναικών στην Τσεχία είναι πιο δύσκολο, από το να έπαιζε στο WNBA: «Θα ήταν πιο εύκολο να πάω και τώρα εκεί και να παίξω, παρά το να φτάσουμε όσο ψηλά φτάσαμε με την Εθνική Γυναικών. Οι ικανότητες και οι δυνατότητές μας, μας είχαν για πιο χαμηλά. Το ξεπεράσαμε όμως, γι’ αυτό φτάσαμε σε έναν τόσο μεγάλο θρίαμβο».
Τόσο μεγάλος που άργησαν να τον συνειδητοποιήσουν όπως παραδέχεται: «Όταν τελείωσε ο αγώνας με την Τουρκία αργήσαμε να συνειδητοποιήσουμε πράγματα και καταστάσεις. Το πρώτο που «έκατσε» στο μυαλό μας είναι πως είμαστε στην τετράδα. Μετά τους πανηγυρισμούς συνειδητοποιήσαμε πως είμαστε στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα. Νομίζω πως στο μυαλό μας το γεγονός πως θα διεκδικήσουμε μετάλλιο «καταστάλαξε» την επόμενη μέρα. Δηλώσαμε παρούσες, μας ξέρει η Ευρώπη, όλος ο κόσμος μιλάει για εμάς. Του χρόνου έχουμε το Παγκόσμιο και στη διάρκεια της χρονιάς έχουμε τους προκριματικούς για το επόμενο Ευρωμπάσκετ. Θέλουμε να είναι όλοι κοντά μας και να μας έχει ο Θεός καλά, να είμαστε εκεί».
Η Μάλτση αρνείται κάθε σύγκριση με άλλες επιτυχίες: «Η αμέσως προηγούμενη επιτυχία μας ήταν το 2009 και η πέμπτη θέση που είχαμε κατακτήσει τότε στο Ευρωμπάσκετ. Δεν υπάρχουν όμως συγκρίσεις με άλλες επιτυχίες του ελληνικού αθλητισμού. Ο καθένας στο χώρο του, το καθετί είναι ξεχωριστό. Εμείς έχουμε τη δική μας ιστορία και είμαι αληθινά ευτυχισμένη που είμαι κομμάτι της ιστορίας αυτής».
Όσο για το αν θα επηρεάσει προς το καλύτερο όλη αυτή η πορεία το γυναικείο μπάσκετ στην Ελλάδα και τι μπορούν να κάνουν οι ίδιες γι’ αυτό; «Πιστεύω πως από την πλευρά μας και η απόφαση να επιστρέψουμε μόνο, να παίξουμε στο ελληνικό πρωτάθλημα, να κάνουμε αυτή την κίνηση βοηθάμε κάπως. Αλλά δεν φτάνει αυτό. Πρέπει να γίνουν και κάποια άλλα πράγματα».
