Πολλές φορές στην περιγραφή ενός αγώνα μπάσκετ χρησιμοπείται η φράση «αντρίκιο καλάθι» ή «αντρίκια εμφάνιση». Γενικότερα ο αθλητισμός είναι συνδεδεμένος με τη σκληράδα, ενώ δεν υπάρχει μεγάλη ανοχή και κατανόηση για τη διαφορετικότητα.
Αυτοί ήταν οι λόγοι για τους οποίους ο 27χρονος Μάρκο Λέμαν, επαγγελματίας μπασκετμπολίστας στο 3on3, δεν είχε αποκαλύψει μέχρι σήμερα τις σεξουαλικές του προτιμήσεις. Ωστόσο, ο Ελβετός άσος αποφάσισε ότι δε θέλει να περιμένει μέχρι την απόσυρσή του από την ενεργό δράση για να δηλώσει ότι είναι ομοφυλόφιλος, γιατί δε θέλει να ζει πια μια διπλή ζωή στην οποία πρέπει να υποκρίνεται.
Η FIBA δίνει βήμα στους αθλητές μέσα από τη στήλη «Player's Voice» και ο Λέμαν έκανε εκεί την εξομολόγησή του. Αναλυτικά όσα ανέφερε:
«Αυτό είναι για όλους εκείνους που δεν θέλουν να κάνουν διπλή ζωή, γι αυτούς που ζουν σε ένα σύστημα, όπου δεν υπάρχουν καν. Αυτό είναι για τις μελλοντικές γενιές, για να μπορέσουν να ζήσουν μια αθλητική ζωή, χωρίς να κρύβονται. Δεν θα πω ψέματα, αυτό είναι επίσης για μένα, προκειμένου να μπορέσω να ζω δίχως αυτό το όριο.
Το όνομά μου είναι Μάρκο Λέμαν. Είμαι ένας 27χρονος μπασκετμπολίστας του 3on3 και αποφάσισα ότι δεν θα περιμένω μέχρι να αποσυρθώ προκειμένου να ανακοινώσω ότι είμαι ομοφυλόφιλος.
Πώς φαντάστηκα ότι θα είναι η αποκάλυψή μου; Αφήστε με να σας εξηγήσω: το παιχνίδι είναι ισόπαλο. Παίρνω το τελευταίο σουτ, με τη λήξη του χρόνου. Μέσα. Νικητήριο. Είμαι ο πρωταθλητής, κερδίζω ακόμη και τον τίτλο του MVP. Όλοι πανηγυρίζουν. Φιλάω τον σύντροφό μου, μπροστά σε όλους. Μπουμ, έχει γίνει γνωστό. Ξυπνάω και όλα είναι καλά.
Δυστυχώς, τίποτα απ' όλα αυτά δεν έχει γίνει μέχρι στιγμής. Μην παρεξηγηθώ, έχω όντως βάλει μερικά νικητήρια καλάθια. Αλλά μέχρι σήμερα, δεν είχα μιλήσει γι αυτό. Η οικογένειά μου, οι φίλοι μου, οι συμπαίκτες μου στο 3on3 το ήξεραν εδώ και λίγο καιρό, αλλά μέχρις εκεί.
Πιθανότατα θα μπορούσα να το κρατήσω μυστικό μέχρι το φινάλε της καριέρας μου. Αλλά αποφάσισα το αντίθετο.
Αυτός είναι ο λόγος.
Η πνευματική σκληράδα είναι ένα από τα πιο σημαντικά χαρακτηριστικά για έναν αθλητή. Και πάντοτε τη θεωρούσα ως ένα από τα μεγαλύτερα προσόντα μου. Αλλά αυτό είναι που κατέρρευσε σαν χάρτινος πύργος για μένα στο τέλος του 2019.
Τότε, είχα ήδη εννέα χρόνια καριέρας σε επαγγελματικό επίπεδο. Ήταν η τρίτη σεζόν που συνδύαζα το μπάσκετ στη διάρκεια του χειμώνα και το 3on3 με την εθνική ομάδα της Ελβετίας και την ομάδα της Λωζάνης στο World Tour. Για τρία χρόνια, έπαιζα για 47 σαββατοκύριακα κάθε χρόνο. Ταξιδέψαμε σε ολόκληρο τον πλανήτη, έπαιξα σε είκοσι χώρες. Σίδνεϊ, Λος Άντζελες, Μόντρεαλ, Τόκιο. Δίπλα στη θάλασσα, σε ιστορικά κέντρα πόλεων, κάποιες φορές σε μεγάλα εμπορικά κέντρα. Για μία περίοδο, ήμουν εντός της πρώτης 15άδας της παγκόσμιας κατάταξης. Ζούσα το όνειρο.
Κι ακόμη και τότε δεν ήμουν ευτυχισμένος.
Άλλαζα προσωπικότητες για τόσο καιρό, που επηρεαζόταν η πνευματική υγεία μου. Κάθε βδομάδα το ίδιο πράγμα. Ο σύντροφός μου θα με πήγαινε στο αεροδρόμιο και την στιγμή που θα περνούσα από τον έλεγχο, ο ευτυχισμένος ομοφυλόφιλος άνδρας μετατρεπόταν σε έναν επαγγελματία αθλητή δίχως συναισθήματα, που δεν μιλούσε για την προσωπική του ζωή.
Τον Δεκέμβριο του 2019, έφτασα στον πάτο. Άρχισα να έχω συναισθηματικά ξεσπάσματα, κλάματα, κρύο ιδρώτα. Κι αυτό γιατί; Απλά σκεπτόμενος την επόμενη προπόνηση. Μιλάμε για προπόνηση. Δεν μπορούσα να αντέξω το γεγονός πως έπρεπε να αλλάξω από την προσωπικότητα που είχα στο σπίτι, στον ανταγωνιστικό μου εαυτό για ακόμη μία φορά.
Είπα ότι είμαι άρρωστος και κλείστηκα στον εαυτό μου. Με την ελπίδα πως οι κρίσεις πανικού θα σταματούσαν. Αλλά δεν σταμάτησαν. Η απαγόρευση ταξιδιών και η διακοπή των διοργανώσεων λόγω της πανδημίας, με βοήθησε να κρύψω τα πνευματικά προβλήματα που είχα, από τον μπασκετικό κόσμο. Πάντα πίστευα ότι θα περνούσα ολόκληρη την καριέρα μου, επαναλαμβάνοντας πως "δεν έχω σύντροφο, γιατί θέλω να αφοσιωθώ στο μπάσκετ". Αλλά δεν μπορούσα άλλο.
Είναι όπως στον ομαδικό αθλητισμό, δεν υπάρχουν ομοφυλόφιλοι άνδρες. Το να είσαι ομοφυλόφιλος σε αυτό το πλαίσιο, είναι ταμπού. Ο κόσμος δεν μιλάει γι αυτό και δεν συμπαραστέκονται, κι αυτό πρέπει να τελειώσει ΤΩΡΑ. Γιατί εντελώς ειλικρινά, αυτός είναι ο λόγος γιατί πολλοί νεαροί ομοφυλόφιλοι άνδρες εγκαταλείπουν τον ομαδικό αθλητισμό, όταν ανακαλύπτουν ότι είναι ομοφυλόφιλοι.
[...] Για όλους αυτούς τους λόγους. Για όλες τις νύχτες που δεν μπορούσα να κοιμηθώ. Για όλες τις στιγμές φόβου και αμφιβολιών για τον εαυτό μου, που οδήγησαν σε αυτό. Έφτασε η ώρα να απολαύσω το υπόλοιπο της καριέρας μου, χωρίς να πρέπει να ζω διπλή ζωή ή να κρύβω τον πραγματικό μου εαυτό. Ελπίζω πως έτσι θα βοηθήσω κι άλλους ομοφυλόφιλους άνδρες αθλητές στην Ελβετία και σε όλο τον κόσμο. Δεν αλλάζει κάτι, αν μετά από μια μεγάλη νίκη, ο παίκτης αγκαλιάζει τον ή την σύντροφό του.
Κατά την γνώμη μου, ένας αθλητής μπορεί να αποδώσει στο υψηλότερο επίπεδο, μόνο αν είναι σε ειρήνη με τον εαυτό του.
Κι από σήμερα, θα είμαι!
Είμαι ο Μάρκο Λέμαν, ένας παίκτης του 3οn3 και ομοφυλόφιλος.
Τώρα, με συγχωρείτε, αλλά προσπαθώ να κερδίσω το World Tour και να οδηγήσω την Ελβετία στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2024».
