Το Μαρούσι κέρδισε πανάξια την παραμονή του στην Α2, στη σειρά των play out με τον Παπάγου, και ο Κώστας Κεραμιδάς μίλησε στο Basketa.gr για την νέα επιτυχία της ομάδας των Βορείων προαστίων, τη «συνταγή» των υπερβάσεων και τη σημασία της στενής σύνδεσης παικτών και προπονητών, με τη διοίκηση και το κοινό της ομάδας.
Πριν από τρία χρόνια, μία ακόμη «μαύρη» σελίδα γραφόταν στην ιστορία του Αμαρουσίου, της μοναδικής ομάδας από ένα προάστιο μεγαλούπολης, που έχει κατακτήσει ευρωπαϊκό τρόπαιο (Σαπόρτα 2001). Τότε, ο ιστορικός σύλλογος υποβιβαζόταν στη Γ’ Εθνική και γενναίες αποφάσεις έπρεπε να ληφθούν. Με τον Κώστα Κεραμιδά στο «τιμόνι» από τα μέσα της χρονιάς 2014-2015, ξεκίνησε το «χτίσιμο» μίας ομάδας, που θα πετύχαινε τη μία υπέρβαση μετά την άλλη, χωρίς καν οι ίδιοι οι άνθρωποί της να τις φαντάζονται.
Φέτος, ο σύλλογος επέστρεψε στην Α2 και τα κατάφερε. Μετά από μία απαιτητική χρονιά, βρήκε μπροστά του τον Παπάγου για τα play out της Α2 και τον… καθάρισε με δύο νίκες σε διάστημα τεσσάρων ημερών, με το επεισοδιακό «διπλό» στο «Σαλούν» να του χαρίζει την παραμονή στην κατηγορία. Ποια ήταν, όμως, τα στοιχεία που οδήγησαν σε αυτό το άκρως επιτυχημένο φινάλε; Ο προπονητής του Αμαρουσίου, Κώστας Κεραμιδάς, εξηγεί στο Basketa.gr, ότι «πρέπει να ξεκινήσω λέγοντας, ότι στο τέλος της κανονικής περιόδου της Α2, παίζαμε τρία παιχνίδια με Περιστέρι, Χολαργό και Ηρακλή, αντιπάλους δηλαδή, όπου η ήττα ήταν λογική και στο πρόγραμμα. Παράλληλα, η ΑΕΛ δεν ήρθε να παίξει την τελευταία αγωνιστική και, όλα αυτά μαζί σε συνδυασμό, μας έδωσαν την ευκαιρία να κάνουμε μία μίνι προετοιμασία, γνωρίζοντας ότι θα παίζαμε με τον Παπάγου, είτε με πλεονέκτημα είτε με μειονέκτημα έδρας. Ξέραμε, φυσικά, και ότι ο Παπάγου θα ήταν κουρασμένος από την προσπάθεια να πάρει το πλεονέκτημα στη Λευκάδα, κάτι που δεν κατάφερε. Δουλέψαμε, επομένως, ένα μήνα για τα ματς αυτά, παίζοντας όλη την χρονιά, ενώ στη σειρά αυτήν έκανα χρήση όλων των παικτών, γιατί θεωρώ πως έχω 12 ετοιμοπόλεμους κι ας μην υπάρχει ο σπουδαίος «αστέρας». Μην ξεχνάμε, βέβαια, ότι έχει μόλις τελειώσει ένα συγκλονιστικό δεύτερο ματς, για να φτάσουμε σε μία επιτυχία ίση με τις δύο προηγούμενες ανόδους, με τον κόσμο μας να το χαίρεται με το παραπάνω, γιατί γνωρίζει την κατάσταση που υπάρχει».
Πρέπει να σημειωθεί, πάντως, ότι ο θρίαμβος αυτός ακολούθησε έναν κατήφορο επτά ηττών σε οκτώ αγώνες στην κανονική περίοδο της Α2, εξαιρώντας την νίκη άνευ αγώνος επί της ΑΕΛ, που είχε αποφασίσει να μην ταξιδέψει στην Αττική την τελευταία αγωνιστική. Για το πώς η ομάδα κατάφερε να ανασυγκροτηθεί, ξεπερνώντας τον προβληματισμό των εν λόγω αποτελεσμάτων, ο κόουτς Κεραμιδάς μας αναφέρει τα εξής: «Κοίταξε, η ομάδα αυτή έχει συγκεκριμένες δυνατότητες και κάθε νίκη μας, ήταν και μία υπέρβαση. Εκείνες οι ήττες, λοιπόν, ήταν κάτι που περιμέναμε, αλλά αυτό που δεν περίμενα, ήταν οι συνεχόμενες νίκες της Καρδίτσας που μας έφεραν, όντως, σε δύσκολη θέση. Ήταν, φυσικά, λογικό κάποια αποτελέσματα να μην έρθουν, όταν μιλάμε για μία ομάδα, πλην των Ντακούλια-Σουρλή σε ένα βαθμό, δεν είχε εμπειρία από μία τόσο απαιτητική κατηγορία, όπως η Α2. Το ξέραμε όλοι μας, λοιπόν, ότι μπορούσε να συμβεί. Θα ήθελα να σου αναφέρω για αυτό το θέμα, ότι όταν ήρθα στο Μαρούσι, το καλοκαίρι του υποβιβασμού στη Γ’ Εθνική υπήρχε μόνο ο Ορφέας Στασινός, γιατί αποφασίσαμε να δημιουργήσουμε μία φουρνιά συγκεκριμένων ταλαντούχων παικτών, πορευόμενοι από τότε μαζί τους, με τον κόσμο μας να το γνωρίζει πολύ καλά, σε ένα σύλλογο που ούτε μεγάλο μπάτζετ διαθέτει, ούτε τη δυνατότητα να αλλάζει παίκτες μέσα στην χρονιά. Η κοινή μας πορεία έχει δημιουργήσει ιδιαίτερες σχέσεις, με πανηγυρισμούς στις νίκες και ενότητα στις ήττες. Το “φταις εσύ” δεν υπάρχει στο Μαρούσι, μετά από κάποιο κακό αποτέλεσμα. Το γεγονός, ότι είμαστε ΜΑΖΙ, είναι αυτό που μας έχει φέρει έως εδώ».
Μία από τις ήττες που είχαν ξεκινήσει εκείνο τον κατήφορο του Αμαρουσίου, βέβαια, ήταν το «διπλό» του Παπάγου στον Άγιο Θωμά στην παράταση, στις 24 Φεβρουαρίου του τρέχοντος έτους. Υπήρχε, ενδεχομένως, κι ένα μικρό ζήτημα… για ρεβάνς, αν και ο Κώστας Κεραμιδάς το αρνείται κατηγορηματικά. «Δεν ήταν θέμα ρεβάνς αυτή η σειρά. Όπως τους είχαμε κερδίσει με buzzer beater στην έδρα τους, έτσι κι εκείνοι μας κέρδισαν με έναν πόντο στην παράταση στο Μαρούσι. Ήταν, απλά, δύο παιχνίδια μεταξύ ισοδύναμων ομάδων, με τη δική μας να έχει ίσως περισσότερη ενέργεια στους κοντούς, έχοντας μεγαλύτερη συγκέντρωση στις λεπτομέρειες», είπε.
Μίλησε πολλές φορές για τη στήριξη διοίκησης και κοινού. Αλήθεια, τόσο μεγάλη σημασία είχε, ειδικά η βοήθεια του κόσμου; Απ’ ό,τι φαίνεται, αυτά που πολλάκις αναφέρουμε στην Ελλάδα περί σημαίνουσας παρουσίας των οπαδών, στην περίπτωση του Αμαρουσίου είχαν απτή εφαρμογή. «Αυτό είναι κάτι που πρέπει να τονιστεί. Χωρίς τη στήριξη αυτή του κόσμου, δε θα πετυχαίναμε καμία από τις μέχρι τώρα υπερβάσεις μας. Ο κόσμος αυτός είναι ο καθοριστικός παράγοντας και πρέπει να σου πω, ότι καταλαβαίνω πια… πώς νιώθει ο Βαγγέλης Αλεξανδρής για αυτή την ομάδα. Τον έβλεπα να έρχεται στα ματς του Αμαρουσίου, όποτε επισκεπτόταν στην Αθήνα, και μου έκανε εντύπωση στην αρχή. Τώρα ομολογώ, ότι κι εγώ αν κάποια μέρα πάω σε άλλο σύλλογο, στο Μαρούσι θα έρχομαι αν έχω την ευκαιρία στον ελεύθερο χρόνο μου να βλέπω ένα παιχνίδι μπάσκετ ως θεατής», επισημαίνει ο Κώστας Κεραμιδάς.
Ο ίδιος, δε δίστασε να μιλήσει για τις πιο όμορφες στιγμές του στο Μαρούσι, στα σχεδόν τέσσερα χρόνια που έχει αναλάβει μία εξαιρετικά απαιτητική αποστολή. «Είναι σίγουρα κορυφαία στιγμή η άνοδος από τη Β’ Εθνική. Δεν μπορούσα, τότε, ούτε στο πιο τρελό μου όνειρο να φανταστώ, ότι θα φτάναμε σε εκείνο το θαύμα. Τα ματς που μόλις τελείωσαν με τον Παπάγου, επίσης, τα υπολογίζω ως σπουδαίες στιγμές, καθώς χάρη σε αυτά μείναμε στην Α2», αναφέρει, χωρίς όπως συνηθίζει λόγω του χαρακτήρα του, να προβαίνει σε μεγάλες κουβέντές για το μέλλον. Για το ποιο είναι το βήμα παραπάνω του Αμαρουσίου, ύστερα από δύο συνεχόμενες ανόδους και τη θριαμβευτική παραμονή στην Α2, η απάντησή του ήταν η εξής: «Το Μαρούσι προσπαθεί με βάση την φιλοσοφία του, να αξιοποιήσει δικά του παιδιά, που θα παίξουν στις μικρότερες κατηγορίες και θα το βοηθήσουν μία μέρα να κάνει το μεγαλύτερο βήμα, που μπορεί να κάνει σε αυτές, εφόσον βρεθεί η κατάλληλη στιγμή. Πρέπει να αποφύγουμε μεγάλα λόγια, βέβαια, γνωρίζοντας τις δυνατότητές μας για αυτή τη στιγμή, και να πηγαίνουμε βήμα-βήμα. Επόμενο σημαντικό βήμα, για παράδειγμα, θα ήταν να σωθούμε απευθείας του χρόνου».
Όσον αφορά, όμως, τη δική του παρουσία στο σύλλογο; Ο ίδιος, δεν έκρυψε την χαρά του, τονίζοντας ότι «είμαι ευτυχισμένος στο Μαρούσι. Η προπονητική, για μένα, δεν είναι μόνο να ζεις ως επαγγελματίας από αυτήν, αλλά και να περνάς καλά. Και οι σχέσεις που έχουν δημιουργηθεί με τους ανθρώπους του Αμαρουσίου, είναι κάτι διαφορετικό. Όσο συνεχίσει να υπάρχει αυτή η ατμόσφαιρα, θα το ευχαριστιέμαι και θα νιώθω χαρούμενος».
