Η Ρόδος απέχει από το Χολαργό 616 χιλιόμετρα αλλά τελικα αντί για τη γειτονιά του (την ομάδα της οποίας ανέβασε πανηγυρικά για πρώτη φορά στη μεγάλη κατηγορία) ο Στέργιος Κουφός συνέδεσε την επιστροφή του με το νησί των Ιπποτών.
Και μάλιστα ένας άνθρωπος που έχει εθιστεί στα πρωταθλήματα (ναι δεν είναι σχήμα λόγου καθώς έχει στο ενεργητικό του 13 ανόδους, αλλά και χρυσό μετάλιο στο Παναραβικό πρωτάθλημα όπως και πρωτάθλημα του Κατάρ με την Αλ Ραγιάν ως ο πρώτος Ευρωπαίος προπονητής που το πετυχαίνει) αυτή τη φορά κυνηγάει…χίμαιρες καθώς όταν ανέλαβε τον Κολοσσό Ρόδου η σωτηρία της ομάδας φάνταζε ως ένα μικρό θαύμα.
Πλέον μετά τη μεγάλη νίκη επί του Αρη στη Θεσσαλονίκη τι άλλαξε ;
“Πάλι κυνηγάμε κάτι εξαιρετικά δύσκολο, αλλά ξέρεις ποιο είναι το σημαντικό, κερδίσαμε τον μπασκετικό μας εγωισμό. Πριν μια εβδομάδα με τον Ηφαιστο, είπα όποιος δεν αντέχει να το πει τώρα και να φύγει. Δεν το έκανα για εντυπωσιασμό, απλά ξέρω από τέτοιες καταστάσεις και πως υπάρχουν άνθρωποι που πολλές φορές δεν μπορούν να τις διαχειριστούν. Δεν είναι κακό ή αδυναμία απλά συμβαίνει” λέει στο Βasketa.gr ο τεχνικός του Κολοσσού, που πηγαίνοντας στη Ρόδο δεν πίστευε στα μάτια του.
«Περίμενα ότι θα βρω μια δύσκολη κατάσταση, αλλά όχι τέτοιο θέμα. Να είναι παίκτες ψυχολογικά παρατημένοι, που να προηγούνται με 16 πόντους και να νοιώθουν ότι τώρα κάτι θα γίνει και θα χάσουμε. Οταν μια τέτοια κατάσταση σε πάρει από κάτω, το κατρακύλισμα είναι εύκολο και δεν μπορείς μετά να το σταματήσεις.
Συνεπώς το πρώτο πράγμα που με ενδιέφερε ήταν να βρω ένα σημείο στήριξης και να κερδίσουν αυτά τα παιδιά το μπασκετικό τους εγωϊσμό.
Σε τελική ανάλυση ακόμα και αν πέσουμε, να έχουμε κερδίσει την υστεροφημία μας. Οι παίκτες παίζουν για μια ομάδα, αλλά τελικά και για τον ίδιο τους τον εαυτό και την επόμενη μέρα και αν δεν τα καταφέρουν θα πρέπει να βγουν από το γήπεδο έχοντας δώσει τα πάντα. Να είμαστε όπως τους λέω μπασκετικά υπερήφανοι» επισημαίνει ο ικανός τεχνικός, που χθες χαλάρωσε λίγο ίσως για πρώτη φορά από τότε που πήγε στη Ρόδο.
Αφ’ ενός η μεγάλη νίκη επί του Αρη και ακόμα περισσότερο η βάφτιση του παιδιού του ανηψιού του τον έβγαλε για λίγο από τις σκοτούρες.
«Ναι χαλαρώσαμε λίγο, αλλά τώρα ξανά τα κεφάλια μέσα. Θέλω να ξαναβρούμε τη φλόγα και να αλλάξουμε οριστικά αυτή την κατάσταση που ήταν οριακή λίγο πριν το «τελειώσαμε».
Αν κάτι δεν ανέχομαι, δεν μπορώ ρε αδελφέ να το χωνέψω, στα 33 χρόνια που ασχολούμαι με την προπονητική είναι να πέφτει μια ομάδα μου χωρίς μάχη. Ακόμα και να χάσει ένα παιχνίδι θέλω να τα έχει δώσει όλα, και αυτό έχω πει και στους παίκτες μου» λέει ο Στέργιος Κουφός που ξέρει ότι σε 10 μέρες ούτε ο Χάρι Πότερ δεν θα μπορούσε να τα αλλάξει όλα.
«Ποιός Χάρι Πότερ, ούτε ο Ντέηβιντ Κόπερφιλντ δεν θα μπορούσε και ποτέ δεν θα έλεγα ότι το έκανα. Απλά νοιώθω ότι ο θεός βοηθάει την προσπάθεια και εμείς στη Θεσσαλονίκη το παλέψαμε όσο δεν παίρνει.
Στα αποδυτήρια στο ημίχρονο, τους μάζεψα και τους ρώτησα: «Μαλ... είμαστε όλοι μαζί μια γροθιά ;» και με μια φωνή είπαν όλοι το ναι» λέει ο τεχνικός του Κολοσσού Ρόδου, που όταν η ομάδα του βρέθηκε πίσω με 17 πόντους (51-34) στις αρχές του δευτέρου ημιχρόνου δεν σκέφτηκε κάτι ξεχωριστό.
«Μα τι να πεις εκείνη τη στιγμή. Προσπάθησα να τους αποφορτίσω από τη διαφορά και είπαμε ας πάρουμε τα δύο επόμενα αμυντικά μας ριμπάουντ, όπως και έγινε. Δούλεψε και η ζώνη, έβαλε και ο Τσούπκοβιτς τα μεγάλα σούτ, ήταν και ο Ντέμπς εξαιρετικός όπως και όλα τα παιδιά, ενώ τι να πω για τον Γεωργαλή. Το παλληκάτι έπαιξε τεσσάρι, πεντάρι μέχρι και...εξάρι, γύρισε πίσω να μαρκάρει, έδινε συμβουλές στους ξένους πότε να σουτάρουν, έκανε τα πάντα.
Και να φανταστείτε ότι πήγαμε στη Θεσσαλονίκη χωρίς τον Δημήτρη Μαυροειδή που δεν ξεπέρασε την ίωση, ήταν νοκ άουτ Αγγελάκας και Γεωργάκης παραταχτήκαμε με εννέα παίκτες».
Η αίσθηση όμως μετά από μια τόσο μεγάλη νίκη.
«Ικανοποίηση γιατί κέρδισα την εμπιστοσύνη τους. Διότι πλέον θα γυρίσουν και θα πουν, ρε αυτός μας πρήζει, αλλά κάτι βγήκε. Είχε δίκιο είμαστε καλοί παίκτες και καλά μας...γκρίνιαζε. Αυτό θέλω να αποκτήσουν και πάλι την αυτοπεποίθησή τους.
Και πάλι τελευταίοι είμαστε και αν οι άλλες ομάδες πάρουν τα παιχνίδια που θέλουν δεν προλαβαίνουμε να σωθούμε. Ομως βλέπουν πλέον τα παιδιά κάτι μπροστά τους, χειροπιαστό και αυτό θα κυνηγήσουν. Δεν στοχεύουμε παιχνίδια, αφού είναι πλέον λίγα και συγκεκριμένα. Αν εξαιρέσεις τα εκτός έδρας με Ολυμπιακό, Παναθηναϊκό και ΠΑΟΚ πάμε για το καλύτερο δυνατό στα υπόλοιπα».
Ο Στέργιος Κουφός είχε ξανακάνει τέτοιο...χουνέρι στον Αρη με το Ρέθυμνο και το θυμόταν:
«Ναι όταν χάναμε με 17 ή 18 πόντους και το γυρίσαμε με τον Ντούβνιακ να βάζει τότε 36 πόντους !
Απλά χαίρομαι πέρα από τους παίκτες μου γιατί εξαργυρώνεται και μια τρομερή δουλειά από τους συνεργάτες μου στο προπονητική επιτελείο.
Ο Στάθης (Νεραντζάκης), ο Νίκος (Μοσχοβάκος), ο Δημήτρης (Ρώσσης) που αφιερώνουν απίστευτες εργατοώρες για το μακροσκελέστατο βίντεο στην προπόνηση και όχι μόνο. Διότι η εικόνα είναι το Α και το Ω στον παίκτη για να του εξηγήσεις κάτι».
Η ομάδα της γειτονιάς του ο Χολαργός πετάει προς την οκτάδα, χωρίς τον Στέργιο Κουφό στο τιμόνι που δεν του δόθηκε η ευκαιρία να ντεμπουτάρει στη μεγάλη κατηγορία με το σύλλογο που ανέβασε εκεί και τον λατρεύει.
Μην ξεχνάμε ότι ήταν η πρώτη ομάδα που κοουτσάρισε στην καριέρα του σε ηλικία μόλις 22 ετών.
«Χαίρομαι απίστευτα για την πορεία τους με έναν εκπληκτικό προπονητή όπως ο Αρης (Λυκογιάννης) που έχει κάνει τρομερή δουλειά. Τους βγάζω το καπέλο που πάνε για οχτάδα, απλά με στενοχωρεί που δεν έχουν κάποιο Χολαργιώτη στην ομάδα. Εστω αν όχι παίκτη να ήταν ο γυμναστής, ο φροντιστής ή και το γραφείο Τύπου ο Ζαφείρης. Ακόμα και ο Θόδωρος Καρατζάς δεν είναι από το Χολαργό.
Αντίθετα στον Παπάγου και θα το θυμάται, είχαμε τουλάχιστον 3-4 παιδιά από την περιοχή. Το γεγονός τώρα ότι ενώ ανεβήκαμε μαζί και δεν τους κοουτσάρισα ; Καλή καρδιά είναι επαγγελματικό το θέμα και μόνο, δεν με στεναχωρεί.
Αυτό που με πικραίνει είναι που από όλη αυτή την ιστορία διαταρράχτηκε η σχέση μου με τον κουμπάρο μου, τον Κώστα Τούτουζα.
Στο Χολαργό, ακριβώς λόγω γειτονιάς, αναμνήσεων και όλα αυτά, ήταν η μόνη ομάδα που έβαλα πρώτα 90% συναίσθημα και πικραίνομαι όταν χαλάνε κάποιες φιλίες».
Για όλα αυτά πάντως, έχει δίπλα του τον κατάλληλο άνθρωπο να τον ηρεμεί καθώς η σύζυγός του η Ευδοκία είναι ψυχολόγος στο επάγγελμα.
«Μα καλά, η επιλογή της συζύγου εννοείται ότι έγινε με βάση τον επαγγελματικό προσανατολισμό (γέλια). Ασε να πω και καμμία καλή κουβέντα γιατί έτσι και αλλιώς πέφτει...παντόφλα στο σπίτι.
Οχι της οφείλω πολλά γιατί είναι ο κυματοθραύστης και ο άνθρωπος που με ηρεμεί την ώρα που εγώ θεωρώ ότι έχει έρθει η συντέλεια του κόσμου.
Δεν μπορεί να με αναλάβει επαγγελματικά πάντως γιατί απαγορεύεται να το κάνει ένας ψυχολόγος για έναν άνθρωπο που έχει αισθήματα για αυτόν. Της χρωστάω πολλά πάντως και φυσικά την ισορροπία που κρατάει σε όλη την οικογένεια».
