Παρελθόν από τον ΚΑΟ Κορίνθου αποτελεί ο Κώστας Σορώτος, ο οποίος ουσιαστικά αποχωρεί μετά την εντός έδρας ήττα της ομάδας του από τον Εθνικό, και την κακή εικόνα που παρουσίασε η ομάδα του, κάτι που και ο ίδιος με ανάρτηση του παραδέχθηκε.
Ο έμπειρος τεχνικός, ο οποίος ουσιαστικά ποτέ δεν κρύφτηκε από της ευθύνες, αναφέρθηκε στη λύση της συνεργασίας, τόνισε ότι σέβεται την απόφαση χωρίς να την κατανοεί, ενώ έκανε ιδιαίτερη μνεία στον Σταύρο Δανιήλ.
Πλέον, η ομάδα της Κορίνθου αναζητεί το νέο της προπονητή, με τον Κώστα Σορώτο να αναφέρει στην ανάρητηση του : «Χθες αργά το βράδυ μου ανακοινώθηκε η απόφαση της διοίκησης του ΚΑΟΚ για τη λύση της συνεργασίας μας. Σέβομαι την απόφαση αν και δεν την κατανοώ. Αποχωρώ κρατώντας τις ευχάριστες στιγμές και μνήμες και κρατάω βαθιά μέσα μου την όποια πίκρα. Αφήνω την ομάδα στην 4η θέση , σε ένα άκρως ανταγωνιστικό πρωτάθλημα όπου όλοι μπορούν να χάσουν από όλους και όλοι μπορούν να κερδίσουν όλους. Απλά θέλω να υπενθυμίσω ότι έγινε μια προετοιμασία επί της ουσίας με 8 παίκτες λόγω τραυματισμών και στρατευμένων.
Θέλω να ευχαριστήσω τους πάντες. Στη Κόρινθο δούλεψα με ψυχή, σώμα και πάνω από όλα με συναίσθημα , όπως κάνω πάντα. Ο αθλητισμός στο δικό μου το μυαλό είναι ένα πεδίο φιλικών σχέσεων και έτσι θέλω να μείνει.
Ευχαριστώ τον φροντιστή της ομάδας, τον Αντώνη, τον Νώντα, τον Φώτη τους συνεργάτες μου Θοδωρή και Μανώλη, τους ανθρώπους του κυλικείου. Τους πάντες
Σταύρο, Δανιήλ είσαι αδερφός. Χθες στο τηλέφωνο μοιραστήκαμε πολλά πράγματα και κυρίως ένα κλάμα και όταν μοιράζεσαι ένα κλάμα με έναν άνθρωπο, πάει να πει ότι δεν έχεις κάτι παραπάνω να κάνεις ,να μοιραστείς μαζί του.
Τέλος οφείλω να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ στα παιδιά μου, τους παίκτες μου. Προσπαθήσατε οριακά, δουλέψατε με σώμα και ψυχή και είμαι σίγουρος ότι αυτό θα σας βγει στη συνέχεια. Σας αγαπώ βαθιά, να μείνετε αγαπημένοι και ενωμένοι. Θέλω να σας πω πολλά. Πιστεύω κάποιοι να τα έχετε καταλάβει. Αυτό που σίγουρα ξέρετε είναι ότι δεν σας πούλησα ποτέ και δεν σας έριξα τις ευθύνες για να σώσω το τομάρι μου. Όποιος με ξέρει, ξέρει ότι είμαι πάντα μπροστινός.
Κάπου εδώ τελειώνει το καθημερινό δρομολόγιο. Ο προπονητής είναι καταδικασμένος για δύο πράγματα. Να φταίει και να μένει μόνος με τις μνήμες του, με τα συναισθήματά του , με τις πληγές του. Καλή συνέχεια σε όλους
Υ.Γ. Ο ξύλινος λόγος δεν ήταν ποτέ το φόρτε μου.........».
