Κανείς δεν χαίρεται με όσα εξελίσσονται πέριξ της Basket League εσχάτως. Ποιος ξέρει όμως, ίσως αυτός είναι ο μόνος τρόπος για να ξαναχαρούμε στο εγγύς μέλλον ένα πραγματικά αξιόπιστο και ανταγωνιστικό πρωτάθλημα και όχι αυτή την κωμωδία.
Αν είχαν δημιουργηθεί λιγότερο επώδυνες καταστάσεις και σε πιο αραιά χρονικά διαστήματα, θα είχαμε την γνωστή κατάληξη. Τα σκουπίδια κάτω από το χαλάκι, μερικές τεχνητές εντάσεις και μπόλικες φιλοσοφίες πριν το επόμενο πρωτάθλημα, τον Γαλατσόπουλο και όπου Γαλατσόπουλο βάλτε τον εκάστοτε πρόεδρο αφού μόνο το ονοματεπώνυμο αλλάζει μέχρι τώρα, να καμαρώνει για δυο φράγκα παραπάνω από την κρατική τηλεόραση και καναν χορηγό και πάμε για άλλα. Α, και για το ολ σταρ μην ξεχνιόμαστε έτσι, που το έχουμε κορώνα στο κεφάλι μας αφού τα άλλα τα λύσαμε.
Πόσες φορές έχουμε πει ότι τα είδαμε όλα και πόσες διαπιστώσαμε έκθαμβοι ότι τελικά είχαμε κι άλλα να δούμε. Και κάντε κράτει, αφού δεν θα περάσει και πολύς καιρός με τους δυο τους να σταυρώνουν στα πλέι οφ από την αρχή για να δούμε τα επόμενα επεισόδια, ώρες πρέπει να μετράμε, ούτε καν μέρες.
Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο θα τελειώσει κι αυτό το πρωτάθλημα. Θα ολοκληρωθεί για να πούμε το σωστό ρήμα αφού το τέλος έχει έρθει προ πολλού. Οχι μόνο του φετινού. αλλά του επαγγελματικού μπάσκετ με την υπάρχουσα μορφή του στην Ελλάδα.
Οταν τέθηκε στην συνεδρίαση της Δευτέρας το θέμα αναβολής και έντρομοι οι περισσότεροι είπαν απεταξάμην, επειδή τρόμαξαν ότι θα μεγάλωναν οι οφειλές προς τους παίκτες, τι να λέμε;
Για να μετρήσουμε τις ομάδες που έχουν βγάλει με οικονομική συνέπεια μέχρι τώρα την χρονιά. Τα δάχτυλα του ενός χεριού περισσεύουν με άνεση.
Για να μην επεκταθούμε σε άλλα φαινόμενα, που όλοι ψιθυρίζουν αλλά για ευνόητους λόγους ουδείς επιβεβαιώνει. Οποιος έχει μάτι βλέπει, ας μην κοροϊδευόμαστε μεταξύ μας.
Είναι αλυσίδα τα προβλήματα, δεν είναι ένα και δυο. Τίποτα δεν δουλεύει σωστά στις δομές και την οργάνωση του πρωταθλήματος, κατά τύχη προχωράμε, δεν υπάρχει κανένα μέλλον με το υπάρχον καθεστώς. Γι' αυτό και ίσως είναι ευτύχημα το ότι μαζεύτηκαν τόσα πολλά, τόσο διαφορετικά και σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα. Μπας και σταματήσουν να σφυρίζουν αδιάφορα και όσοι έκαναν ότι δεν καταλάβαιναν και καταλάβουν ότι το μαγαζί θέλει γκρέμισμα και ξαναχτίσιμο. Μερεμέτια δεν επιδέχεται πλέον.
Και κάποια στιγμή να πάψει η καραμέλα ότι οι (επι)κρίσεις είναι εύκολες, αλλά προτείνετε λύσεις. Βρείτε τες, άμα θέλετε. Οι απ΄έξω απλά βλέπουμε τα προφανή ότι δεν πάει το πράγμα και τα επισημαίνουμε. Δικά σας είναι τα μαγαζιά, τα λεφτά, οι ώρες που σπαταλάτε. Είναι να απορείς δηλαδή αν προσφέρει ευχαρίστηση πια αυτό το ακριβό χόμπι.
Ας φτάσουμε λοιπόν και σε ένα τυπικό τέλος για φέτος και μετά... μπαμ. Ελεγχόμενη έκρηξη που λένε, κατεδάφιση και επανασύσταση. Αν περάσει ο μισός Ιούλιος που μας οριοθέτησαν την περασμένη Δευτέρα και δεν έχουν υπάρξει αποφάσεις, με συμφωνία όλων, χαίρετε. Τον επόμενο άδειο φάκελο της ΕΕΑ θα ψάχνουμε , τα επόμενα κανόνια και γενικά τα επόμενα δεινά.
