Ο Παναθηναϊκός έκανε αυτό που έπρεπε στην Ποντγκόριτσα και στο τέλος της σεζόν κανείς δεν θα θυμάται αν είχε παίξει καλά ή άσχημα.
Το αποτέλεσμα δεν πρέπει να είναι σε καμία περίπτωση ο απόλυτος κριτής μίας κατάστασης. Σε αγώνες όμως όπως αυτός των πρωταθλητών Ελλάδας με τους κατόχους του τίτλου της Αδριατικής Λίγκας, το μοναδικό που είχε σημασία ήταν να γυρίσουν οι παίκτες του Τσάβι Πασκουάλ έχοντας στις αποσκευές τους το ροζ φύλλο αγώνα. Κι αυτό συνέβη. Έτσι κι αλλιώς οι ήττες σε Μόναχο και ΟΑΚΑ από Μπάγερν και Ζαλγκίρις αντίστοιχα είχαν βάλει την ταμπέλα του τεράστιου «πρέπει» πάνω από τα κεφάλια όλων.
Οι «πράσινοι» ήταν κακοί στο επιθετικό κομμάτι και προβλημάτισαν έντονα. Παράλληλα όμως ήταν καλοί στην άμυνα. Είναι ανεπίτρεπτο να δέχονται μόλις 67 πόντους μακριά από το «σπίτι» τους και να επικρατούν δύσκολα. Είναι εξίσου ανεπίτρεπτο να ξεφεύγουν με 68-55 στο 37' και τελικά να τους φτάνει ο -οποιοσδήποτε αντίπαλος- στους τέσσερις πόντους (71-67), λίγο πριν το φινάλε. Αυτό δείχνει έλλειψη συγκέντρωσης και με καλύτερο αντίπαλο ενδεχομένως θα κοστίσει.
Ένα άλλο στοιχείο που θα πρέπει να προβληματίσει είναι ότι σκόραραν όλους κι όλους 72 πόντους, παρά το γεγονός ότι είχαν 9/20 τρίποντα. Βεβαίως το ποσοστό αυτό διαμορφώθηκε στην τελευταία περίοδο, καθώς μέχρι ένα σημείο το «τριφύλλι» είχε εκτελέσει μόλις 5/15. Οι 7/12 βολές προβληματίζουν ξανά, ενώ τα 15 επιθετικά ριμπάουντ που πήρε η Μπουντούτσνοστ κρίνονται πάρα πολλά. Αυτό ήταν και το... ψεγάδι στην απόδοση του Παπαγιάννη ο οποίος «σκέπασε» τα καλάθια, αλλά πήρε μόλις ένα ριμπάουντ σε 17 λεπτά συμμετοχής.
Η αναλογία των 19 ασίστ για δώδεκα λάθη κρίνεται καλή, όμως θα μπορούσε να ήταν και καλύτερη, την ώρα που τα δέκα κλεψίματα έδωσαν έξτρα κατοχές. Συνολικά, πρόκειται για ένα παιχνίδι που ο Παναθηναϊκός θα έπρεπε και μπορούσε να το είχε «καθαρίσει» ευκολότερα, όμως δεν τα κατάφερε. Και είναι σίγουρα πιο δίκαιο και πιο σωστό η κριτική να γίνεται μετά από σημαντικές νίκες όπως η συγκεκριμένη, παρά έπειτα από «στραβοπατήματα» όπου όλοι... ξεσπαθώνουν κι έχουν να γράψουν ή να πουν κάτι.
Παρ' όλα αυτά, επειδή δεν ήταν όλα... μαύρα, ο Παναθηναϊκός έκανε επιτέλους αυτό για το οποίο «χτίστηκε» φέτος. Έπαιξε δηλαδή σωστή και σκληρή άμυνα. Για να ολοκληρωθεί όμως μία καλή προσπάθεια σε αυτό το κομμάτι χρειάζεται απαραιτήτως και το αμυντικό ριμπάουντ. Αν έπαιρνε περισσότερα τέτοια, οι Μαυροβούνιοι δεν θα ξεπερνούσαν ούτε τους εξήντα πόντους.
Στο τέλος της ημέρας αυτό που έχει σημασία είναι ότι απέκτησε ξανά θετικό πρόσημο νικών-ηττών και κοιτάει μπροστά στα δύσκολα που ακολουθούν. Καλύτερα πάντως κακός και νικητής, παρά καλός και χαμένος. Κι όποιος βλέπει ήδη το ντέρμπι με τον Ολυμπιακό στο ΟΑΚΑ την άλλη Παρασκευή (9/11), θα πρέπει να αναθεωρήσει. Διότι ο προημιτελικός Κυπέλλου με τον Προμηθέα στην Πάτρα, μπορεί να κρύψει παγίδες. Το τεχνικό επιτελείο το γνωρίζει αυτό καλά...
