Τη δική του θέση όσον αφορά τη στάση της κυβέρνησης απέναντι στο Άθλημα του μπάσκετ θέλησε να πάρει ο Λευτέρης Καλογήρου.
Ο τεχνικός με μια αναλυτική ανάρτηση σε μέσω κοινωνικής διαδικτύωσης επισήμανε πόσο σημαντική είναι η ύπαρξη των σωματείων και πως θα διαφυλαχτεί η «ζωή» τους εν μέσω της πανδημίας.
Αναλυτικά εδώ:
«ΑΣ ΜΗΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΤΟΣΟ ΚΟΝΤΟΦΘΑΛΜΟΙ:
Διαβάζω εδώ κ αρκετό καιρό απόψεις, προτάσεις κ προβληματισμούς από μεγάλη μερίδα ανθρώπων του αθλητισμου, γιά την επιστροφή στην δράση μετά τα μέτρα που όλοι μας τηρήσαμε.
Νομίζω πριν πούμε οτιδήποτε πρεπει να γίνουν οι απαραίτητοι προσδιορισμοί. Κανεις μας, είτε είμαστε επαγγελματιες αθλητες, προπονητες, παραγοντες- ΚΑΝΕΙΣ επαναλαμβάνω- δεν θα είχε αντικείμενο χωρις την ύπαρξη των σωματείων.
Τι ειναι αθλητικός σύλλογος η σωματείο, θα το βρει εύκολα κανεις μολις στο αρθρο 1- του Α κεφαλαίου, του Α τμήματος «περί ερασιτεχνικού αθλητισμου». Εγω απλα αντιγράφω έναν απο τους σκοπούς που αναφέρονται στον νόμο: «... παροχή εκγύμνασης για την βελτίωση ποιότητας ζωης, την πρόληψη κ εξασφάλιση υγείας των αθλητων..»
Πιο κατω στο αρθρο 35 ορίζεται τι ειναι ο «αθλητής» κ παροτι αναφέρεται ως «το βασικό κύτταρο του αθλητισμου» θα δούμε οτι «επιδίδεται σε αθλ. δραστηριότητα ως μέλος αθλ σωματείου»
Αν κάνουμε μια γρήγορη σκέψη- αναδρομή, εύκολα θα καταλήξουμε στο οτι αθλ. σωματεία σχηματίστηκαν αρχικά απο κάποιους φίλους, γείτονες κλπ που θέλησαν αρχικά να επισημοποιήσουν τις δραστηριότητες τους.
Οι τοπικές ενώσεις σωματείων κ οι ομοσπονδιες, ήρθαν πολύ αργότερα να οργανώσουν σε καθε επίπεδο τον συναγωνισμό κ να δημιουργήσουν μικτές η εθνικές ομάδες.
Όλων αυτών των ομοσπονδιών προΐσταται πια η ΓΓΑ. ( Ας μην σας κουράσω αναφέροντας τον πολύ σημαντικό φορέα την ΕΟΕ).
Επισης χρήσιμη κρίνω κ μια μικρή αναδρομή στην ιστορία της φυσικής αγωγής κ αθλητισμου στην νεωτερη Ελλάδα που μας δείχνει την ανυπαρξία προγραμμάτων όλων των υπουργείων Παιδείας- το οποίο συνταγματικά εχει την προτεραιότητα διδασκαλίας, διάδοσης κλπ του αθλητισμου- που μέχρι κ τα μέσα της δεκαετίας του 90 (!!) κ ενώ η χώρα διεκδικούσε τους ΟΑ του 96 δεν προέβλεπε υποχρεωτική θεση γυμναστή στα δημοτικά σχολεία! Εγω κ πολλοί απο εσας, σε όλο το δημοτικό δεν κάναμε γυμναστική περισσότερες απο 5-6 φορες συνολικά. Στο δε γυμνάσιο νόμιζα οτι γυμναστική ήταν να υπακούω στα στρατιωτικά παραγγέλματα του γυμναστή κ να στέκομαι ακίνητος στο «προσοχή».
Τοτε η αλάνα, οι καλές καιρικές συνθήκες, οι ανεξάρτητες τοπικές ομάδες κ αργότερα κάποιος γειτονικός σύλλογος έπαιξαν τον πρωτο κ τελευταιο ρολο στην ανάπτυξη του αθλητισμου. Απο εκει προέκυψαν, αθλητες, προπονητές, παράγοντες... απο κανένα προγραμμα κρατικό απο κανένα απολύτως σχέδιο οργανωμένο.
Και πως να βοηθήσουμε τον σωματειακό αθλητισμό, μετα κ την τέλεση της Ολυμπιάδας του 04 κ ειδικότερα οταν άρχισε η οικονομική κρίση, κ οι προϋπολογισμοί των ομοσπονδιών έφτασαν στα τάρταρα; Οι έως σήμερα προβλεπόμενες απο τον νόμο τακτικές κ έκτακτες επιχορηγήσεις σωματείων καταργήθηκαν στην ουσία κ οι σύλλογοι έμειναν μονο με τις μικρές οικονομικές συνδρομές των μελών τους κ την γεναιοδωρία κάποιων φίλων.
Κατι πήγε να πει ο κ Αυγενάκης για οικονομική ενίσχυση, προγραμματισμό κλπ αλλά εμένα μου φάνηκε οτι πετάει το μπαλάκι στις ομοσπονδίες.
Σύμφωνα με την ΕΕ οι οικονομικές ενισχύσεις έχουν στόχο την διατήρηση της εργασίας κ φυσικά την υγεία.
Μήπως ομως εκτος απο την ενίσχυση σε έμψυχο κ άψυχο δυναμικό του ΕΣΥ πρεπει να ενισχυθούν κ όσοι φορείς προάγουν τον υγιεινό τροπο ζωής κ την άθληση;
Μήπως πρεπει οι προϋπολογισμοί του υπ Πολιτισμού να αναπροσαρμοστούν; Η ΕΟΕ θα κανει εισηγήσεις οπως οφείλει ( αρθρο 3γ) η θα ασχολείται μονο με την φλόγα κ τους Ολυμπιακούς αγωνες;
Οι γραφειοκρατικές αγκυλώσεις θα συνεχίσουν να φρενάρουν τις εξελίξεις που πλέον τρέχουν με απίστευτα γρήγορο ρυθμό;
Η Πολιτεία, το υπουργείο, η ΓΓΑ, η ΕΟΕ, οι ομοσπονδίες, οι ΟΤΑ, όλοι πρεπει να αναγνωρισουν την συνεισφορά των συλλόγων στον Ελλ αθλητισμό κ στην κοινωνία κ αξιοποιώντας οτι εργαλείο υπάρχει πρεπει να σταθουν δίπλα τους.
Αν περιμένουμε οι σύλλογοι να «πάρουν μπρος» από τους ίδιους που τόσο καιρό τραβούν το κάρο, θα περιμένουμε άδικα.
Άμεσα να γίνουν συμβούλια όλων των φορέων του αθλητισμού κ να χαραχτεί στρατηγική για την επόμενη μέρα του αθλητισμου κ όχι μονο για το αν κ πότε θα επαναρχίσει η αθλητική δραστηριότητα. Ο ιος αργα η γρήγορα θα τελειωσει, οι συνέπειες πρεπει να μας απασχολήσουν κ αυτές στον χώρο του δικού μας ερασιτεχνικού αθλητισμου- που είναι κ βάση του επαγγελματικού- είναι τεράστιες κ έρχονται αμεσως μετα απο μια οικονομική κρίση που δεν άφησε σχεδόν τίποτε όρθιο.
ΥΓ ή απλως ενα παράδειγμα: Η Ιταλική ομοσπονδία εξοικονομώντας χρήματα απο την διακοπή κ ακύρωση όλων των πρωταθλημάτων μπασκετ ( Α1-α2 ειναι λιγκες ανεξάρτητες) κ απο την ακύρωση πανευρωπαϊκών, προ ολυμπιακών κλπ τουρνουά, έβγαλε απο τα ταμεία της 3εκ € για ενίσχυση των σωματείων.
ΥΓ2 του άρεσε του υπουργού που κάποιοι μεςα σε αυτη την υγειονομική κρίση ανακάλυψαν το τζόκινγκ, το περπάτημα κλπ... κ Αυγενάκη μην χαίρεστε... στην Ευρώπη η «δια βίου άσκηση» κ οι κανόνες υγιεινής είναι αναπόσπαστα στοιχεία των προγραμμάτων των υπ παιδείας πανω απο έναν αιώνα πριν».
