Ο Φραγκίσκος Αλβέρτης έκανε σαν σήμερα (28/5) το ντεμπούτο του στην Εθνική Ανδρών το 1993 και το Basketa.gr θυμάται την πορεία 14 ετών, που μπορεί να μην έζησε την τεράστια στιγμή, από άποψη τίτλων, αλλά πρόσφερε και στη «γαλανόλευκη» συγκινήσεις.
Οι περισσότεροι αθλητές με έντονη προσωπικότητα έχουν την… ευχή και κατάρα να συνδέονται αποκλειστικά με έναν οργανισμό. Άλλοι το βιώνουν μέσω ενός συλλόγου, άλλοι μέσω της εθνικής τους ομάδας. Για τους πρώτους η αδικία μπορεί να είναι λίγο μεγαλύτερη, αν αναλογιστεί κανείς πως μπορεί να έχει υπάρξει προσφορά σημαντική προς τα χρώματα της πατρίδας τους.
Κάτι τέτοιο μπορεί να ισχύει και για τη σχέση του Φραγκίσκου Αλβέρτη με την Εθνική Ελλάδας. Πρόκειται, άλλωστε, για μια σχέση που υπήρξε για 14 ολόκληρα χρόνια, αν αναλογιστεί κανείς και τις συμμετοχές του στις μικρότερες εθνικές. Ο εμβληματικός ηγέτης του Παναθηναϊκού, βέβαια, δεν ήταν μες στους τυχερούς, που έζησαν τις «χρυσές» στιγμές της περιόδου 2005-2009, αλλά πρόσφερε κι εκείνος τα μέγιστα.
Η αρχή με μετάλλια
Το ξεκίνημα του «Φράγκι» στην Εθνική έμοιαζε ιδανική. Το 1990 αγωνίστηκε στην Εθνική U16 και, έναν χρόνο αργότερα, έρχεται η πρώτη αναγνώριση, την ίδια περίοδο που άρχισε να καθιερώνεται στο Κλειστό της Γλυφάδας, ως ένας εκ των παικτών που θα αποτελούσαν «ακρογωνιαίους λίθους» των τίτλων του Παναθηναϊκού.
Στο Ευρωμπάσκετ Παίδων του 1991, λοιπόν, με προπονητή τον Γιώργο Τσίτσκαρη και συμπαίκτες μεταξύ άλλων τους Βασίλη Κικίλια, Παναγιώτη Λιαδέλλη, Ευθύμη Ρεντζιά και αρκετούς ακόμη, φτάνει μέχρι τον τελικό στο Ευρωμπάσκετ U18 της χώρας μας. Η Ιταλία του Αντρέα Μενεγκίν, όμως, είναι «υπερηχητική» και μας κερδίζει στη Θεσσαλονίκη με 106-91, σε μια από τις πιο άσχημες βραδιές στην ιστορία των μικρών εθνικών μας.
Μακάρι να μπορούσαμε να σας φέρουμε καλύτερα νέα για την επόμενη χρονιά και μια διοργάνωση, που έγινε αυτή την φορά στο Φάληρο, αλλά, βλέπετε, οι γείτονες είχαν γίνει «κακός δαίμονας» για εμάς. Κάπως έτσι, μια εξαιρετική γενιά με τον Αλβέρτη, τον Χρήστο Μυριούνη, τον Γιώργο Σιγάλα, τον Γιώργο Λημνιάτη και τον Νίκο Οικονόμου μεταξύ άλλων, δε γεύτηκε την χαρά του χρυσού μεταλλίου, χάνοντας στον τελικό με 65-63 στο Ευρωμπάσκετ U20.
https://www.youtube.com/watch?v=wrLLxclq0A4
Σε κάθε περίπτωση, βέβαια, η αρχή του Φραγκίσκου Αλβέρτη με τη «γαλανόλευκη» συνοδεύτηκε από δύο μεταλλια και μεγάλες υποσχέσεις.
Η ευκαιρία με τους μεγάλους των οποίων έγινε αρχηγός
Ερχόμαστε, κάπως έτσι, στις 28 Μαΐου, όταν ο Αλβέρτης είναι μόλις 19 ετών και θα κάνει το ντεμπούτο του εν έτει 1993 στην Εθνική Ανδρών. Ο Ευθύμης Κιουμουρτζόγλου τον εμπιστεύεται και του δίνει την ευκαιρία σε τόσο νεαρή ηλικία, με την ομάδα να παίζει «διπλό» φιλικό με τους Γερμανούς, εν όψει του Ευρωμπάσκετ που θα γινόταν στην χώρα τους.
Στο πρώτο ματς ο «Φράγκι» δεν κατάφερε να σκοράρει, με την Εθνική μας να επικρατεί με 85-72, ενώ δύο ημέρες αργότερα (30/5) ηττηθήκαμε με 80-77. Ο Αλβέρτης, βέβαια, πετυχαίνει τότε τους πρώτους πέντε πόντους της καριέρας του με την Εθνική, η οποία θα απαριθμούσε 1.605 πόντους σε 155 αγώνες, με μέσο όρο 10.35 πόντων ανά παιχνίδι.
Αυτή ήταν μόνο η αρχή, για να ακολουθήσουν μεταξύ άλλων πέντε συμμετοχές σε Ευρωμπάσκετ, μία σε Μουντομπάσκετ το 1998, καθώς και εκείνες στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Ατλάντα το 1996 και της Αθήνας το 2004. Και δεν έφτανε αυτό, καθώς το 1999 ορίστηκε ως ο αρχηγός της Εθνικής μας, παραμένοντας στο ρόλο αυτόν έως το 2004.
Οι εκάστοτε συγκυρίες, πάντως, δεν του επέτρεψαν να πανηγυρίσει με τα χρώματα αυτά κάποιο μετάλλιο. Οι πίκρες ήρθαν ειδικά σε Ατλάντα και Αθήνα, όπου φυσικά μπορούσαμε κάτι καλύτερο από την 5η θέση σε αμφότερες τις περιπτώσεις, ενώ και στα ευρωπαϊκά των 1993 και 1995 για πολύ λίγο δεν πήραμε έστω το χάλκινο μετάλλιο, χάνοντας στους μικρούς τελικούς από την Κροατία.
Αυτό δε σημαίνει, όμως, ότι δεν υπάρχουν και μεγάλες στιγμές με τον Φραγκίσκο στην Εθνική. Αυτές είναι, φυσικά, τα μεγάλα σουτ με Ιταλία και Βοσνία. Ήταν, άλλωστε, ένας άνθρωπος των μεγάλων στιγμών και το απέδειξε και με τα «γαλανόλευκα», με δύο σουτ που μνημονεύονται μέχρι και σήμερα.
https://www.youtube.com/watch?v=VgU69NiBsFI
Αν επέλεγε να κάνει ένα «Last Dance»…
Το τελευταίο κεφάλαιο εμπεριέχει σε μεγάλο βαθμό το στοιχείο της… τραγικής ειρωνείας για τον Φραγκίσκο Αλβέρτη. Το 2005, εν όψει του Ευρωμπάσκετ, ο Παναγιώτης Γιαννάκης προσπαθεί να τον πείσει να αγωνιστεί για μια τελευταία φορά με την Εθνική και να ηγηθεί στη Σερβία/Μαυροβούνιο.
Ο «Φράγκι», όμως, έχει πάρει την απόφασή του. Επιμένει να αγωνιστεί μόνο με τον Παναθηναϊκό και να αποσυρθεί από τη «γαλανόλευκη», έχοντας ζήσει αρκετές έντονες στιγμές, με τελευταία ανάμνηση τον παλμό των υπέροχων Αγώνων της Αθήνας το 2004.
https://www.youtube.com/watch?v=-aeR08tEo4Q
Τη θέση του θα πάρει, όπως θυμόμαστε, ο Μιχάλης Κακιούζης ως αρχηγός και, παραδόξως, όχι μόνο θα πάρουμε μετάλλιο, αλλά θα κατακτήσουμε και το ευρωπαϊκό. Κι ας μην ξεχνάμε, ότι εκείνος που σκόραρε το πιο μεγάλο μας σουτ σε εκείνη τη διοργάνωση, θα συνέχιζε την «πράσινη» κληρονομιά του…
https://www.youtube.com/watch?v=VWQ_Drb9n8Y
Photo Credits: Eurokinissi
