Μερικές σκόρπιες σκέψεις με αφορμή τον "πόλεμο" δηλώσεων που ξέσπασε ανάμεσα στον Γιώργο Βασιλακόπουλο και τους ατζέντηδες του Γιάννη Αντετοκούνμπο λίγα 24ωρα μετά την οριστικοποίηση της πρόκρισης της Εθνικής ομάδας στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Κίνας.
-Η συμμετοχή στην Εθνική ομάδα δεν πρέπει να είναι υποχρεωτική για κανέναν, με την έννοια της επιβολής της. Δεν μπορείς να επιβάλλεις σε κανέναν επαγγελματία αθλητή να κάνει κάτι που δεν θέλει, δεν τον εκφράζει και δεν το αισθάνεται, πολύ περισσότερο όταν δεν αμείβεται γι' αυτό.
-Η Εθνική ομάδα δεν ανήκει σε καμία ομοσπονδία και πολύ περισσότερο σε κανέναν πρόεδρό της ή διοικητικό συμβούλιο. Αυτοί απλώς τη διαχειρίζονται και φροντίζουν για την εύρυθμη λειτουργία της. Η Εθνική ομάδα ανήκει στο έθνος και την κοινωνία, που εκπροσωπεί.
Από αυτή την παραδοχή προκύπτει ένα είδος ηθικής υποχρέωσης του αθλητή απέναντι σε αυτή την κοινωνία, μέσα στην οποία μεγάλωσε και εκπαιδεύτηκε, η οποία του έδωσε την ευκαιρία να αναδειχθεί, τον αποδέχθηκε ως εκπρόσωπό της και τον περιέβαλε με την αγάπη της. Αλλά η αίσθηση αυτής της ηθικής υποχρέωσης και της ανάγκης για ανταπόδωση στην κοινωνία είναι προσωπική υπόθεση. Εξαρτάται από το ήθος και τον χαρακτήρα του καθενός.
-Τον Γιάννη Αντετοκούνμπο, όπως και κάθε άλλον Έλληνα διεθνή, δεν τον καλεί στην Εθνική ομάδα ο Βασιλακόπουλος ή ο κάθε Βασιλακόπουλος, αλλά η Ελλάδα και η κοινωνία της.
-Το ποιος φρόντισε να πάρει την ελληνική υπηκοότητα ο Γιάννης, αν ήταν δηλαδή η ΕΟΚ ή ο κ. Μπούκας ή ο κ. Στυλιανίδης ή ο ίδιος ο πρωθυπουργός τότε Αντώνης Σαμαράς, δεν ενδιαφέρει κανέναν. Σημασία έχει ότι η Ελληνική Πολιτεία έκανε, καθ' υπέρβαση μάλιστα του ισχύοντος τότε νομοθετικού πλαισίου, αυτό που ήταν δίκαιο και σωστό όχι μόνο για τον Γιάννη, αλλά για πολλές δεκάδες χιλιάδες ακόμα παιδιά μεταναστών, που γεννήθηκαν και μεγάλωσαν στην Ελλάδα χωρίς να μπορούν να πάρουν την ιθαγένεια. Ο Γιάννης τα κατάφερε, αυτά όχι.
-Αν ο Γιάννης όντως αισθάνεται ότι χρωστάει στην Ελλάδα, όπως ισχυρίζεται ο ατζέντης του, θα πρέπει κανονικά να νιώθει και την ηθική υποχρέωση να ανταποδώσει σε αυτήν (και) μέσω της συμμετοχής στην Εθνική. Αυτή την ηθική υποχρέωση έδειξαν να αντιλαμβάνονται με τον δικό τους τρόπο ο Γιάννης Μπουρούσης, όταν έκανε το Πεκίνο-Αθήνα... Κυψέλη-Παγκράτι για να παίξει στα χειμερινά "παράθυρα", ο Νικ Καλάθης, που όταν του το επέτρεψε ο Παναθηναϊκός, έπαιξε σε έναν αγώνα του περασμένου Νοεμβρίου, ο Κώστας Σλούκας, που παρακαλούσε τη Φενερμπαχτσέ να τον αφήσει εις μάτην και τελικά ήρθε τον Σεπτέμβρη μαζί τους Πρίντεζη, Παπανικολάου, Παπαπέτρου κλπ, οι οποίοι επίσης έχουν αποδείξει ότι αισθάνονται αυτή την ηθική υποχρέωση.
-Αν ο Γιάννης δεν είναι πιόνι κανενός, όπως επίσης ισχυρίζεται ο ατζέντης του και δεν έχουμε λόγο να το αμφισβητήσουμε, γιατί δεν βγαίνει ο ίδιος δημοσίως να μιλήσει; Γιατί δεν βγήκε να πει ότι δεν θα ερχόταν ούτε τον Ιούνιο ούτε τον Σεπτέμβριο, παρά μόνο άφηνε αόριστα υπονοούμενα και επέλεξε εν τέλει να βάλει φίλο του δημοσιογράφο να ανακοινώσει, εν είδει ρεπορτάζ, την απόφασή του; Γιατί δεν βγαίνει ο ίδιος να εκφράσει τη δυσαρέσκειά του για τον Βασιλακόπουλο και την ΕΟΚ, να μας πει τι του έχουν κάνει, κι αφήνει τους ατζέντηδές του να... ξεκατινιάζονται με τον πρόεδρο της ομοσπονδίας; Γιατί δεν μας λέει ο ίδιος αν θα παίξει του χρόνου στο Παγκόσμιο ή όχι; Γιατί δεν προτιμά τις καθαρές κουβέντες και αφήνει δυο γαϊδάρους να τσακώνονται σε ξένον αχυρώνα; Διότι προφανώς η κόντρα του Βασιλακόπουλου με τους ατζέντηδες δεν ενδιαφέρει κανέναν. Εμείς θέλουμε ο Αντετοκούνμπο να παίζει στην Εθνική.
-Αν ο Γιάννης Αντετοκούνμπο δεν θέλει να παίζει στην Εθνική, επειδή η καριέρα του στο ΝΒΑ είναι πολύ σημαντική γι' αυτόν ώστε να τη ρισκάρει με οποιονδήποτε τρόπο, είναι δικαίωμά του. Αλλά ας βγει να το πει ο ίδιος. Καθαρά και ξάστερα. Αν δεν θέλει να παίζει στην Εθνική, επειδή δεν γουστάρει τον Βασιλακόπουλο ή έχει τσακωθεί μαζί του, είναι λάθος του και αδικεί όλους τους Έλληνες φιλάθλους που λαχταρούν να τον βλέπουν με τη φανέλα με το εθνόσημο. Αλλά και πάλι, ας βγει να το πει ντόμπρα και σταράτα ο ίδιος και όχι μέσω αντιπροσώπων.
Καθαρές κουβέντες, Γιάννη. Γιατί οι καλοί λογαριασμοί κάνουν τους καλούς φίλους...
