Ανάμεσα στα τόσα πασίγνωστα ονόματα που μίλησαν για τον Κόμπι Μπράιαντ βρισκόταν και ένα που δεν είναι και τόσο γνωστό. Στην Ελλάδα πιθανότατα καθόλου γνωστό. Η Σαμπρίνα Ιονέσκου βρήκε τη δική της θέση ανάμεσα στον Μάικλ Τζόρνταν, τον Σακίλ Ο’ Νιλ, την Νταϊάνα Ταουράσι ή ακόμη τον Τζίμι Κιμέλ ή τον δικό του άνθρωπο για χρόνια τον Ρομπ Πελίνκα στο «αντίο» στον Κόμπι και την Τζιάνα.
Λίγες ώρες αργότερα έγραψε ιστορία στο κολλεγιακό μπάσκετ. Άλλωστε η Mamba Mentality φαίνεται πως την ακολουθεί από τότε που ήταν μικρή ως σήμερα και πιθανότατα θα τη συνοδεύσει και ως επαγγελματία.
Μια φορά κι έναν καιρό…
Για να ξεκινήσουμε λοιπόν όπως στα παραμύθια, περιμένοντας και το ανάλογο happy end, να πιάσουμε το νήμα από την αρχή. Η Ιονέσκου γεννήθηκε στις ΗΠΑ από Ρουμάνους γονείς. Ο πατέρας της Νταν έφυγε από τη Ρουμανία το 1989 αναζητώντας πολιτικό άσυλο, ελπίζοντας πως σύντομα θα μπορούσαν να τον ακολουθήσουν η σύζυγός του Λιλιάνα και ο γιος του Αντρέι. Τελικά η επανένωση έγινε το 1995! Ως τότε ο Νταν είχε ζήσει το αμερικάνικο όνειρο. Είχε εγκατασταθεί στη Βόρεια Καλιφόρνια και είχε εταιρεία με λιμουζίνες.
Το Δεκέμβριο του 1997 καλωσόρισε στην οικογένεια τα δίδυμα Σαμπρίνα και Έντι. Το μπάσκετ μπήκε στη ζωή και των δύο παιδιών με τη Σαμπρίνα ακολουθεί στα παιχνίδια τους φίλους του αδελφού της. Είναι κάτι που της έμαθε πολλά όπως δηλώνει σήμερα. «Ήμουν σκόρερ, αλλά παίζοντας με μεγαλύτερους και αγόρια, που δεν είχαν καμία διάθεση να πασάρουν σε μένα την μπάλα, κατάλαβα πως έπρεπε να βρω τρόπους να την πάρω μόνη μου. Έτσι, έμαθα να πηγαίνω στα ριμπάουντ. Ήξερα επίσης πως οι μεγαλύτεροι θέλουν να σκοράρουν περισσότερο, οπότε για να γίνω χρήσιμη, έμαθα να πασάρω καλύτερα, για να είμαι χρήσιμη στις ομάδες τους. Ήμουν κοντύτερη, πιο αδύνατη και ήταν ο τρόπος μου να επηρεάσω το παιχνίδι και να συνεχίσω να παίζω».
…ήταν ένα κορίτσι που δεν ήθελε να παίξει με τις κούκλες της…
Τα παιχνίδια στα ανοιχτά και στις παρέες τη βοήθησαν να αποκτήσει μια πιο σφαιρική εικόνα του μπάσκετ. Μια επένδυση η οποία θα απέδιδε (πολλούς) καρπούς αργότερα. Γρήγορα κατάλαβε όμως πως ο δρόμος δεν είναι πάντα στρωμένος με ρόδα, όσο ταλέντο κι αν έχεις. Από την άλλη, όμως, αν είσαι αποφασισμένη να πετύχεις σε κάτι, τότε βουτάς τα ρόδα και τα στρώνεις μόνη σου! Το ίδιο έκανε και η Ιονέσκου.
Πηγαίνοντας στο σχολείο έμαθε πως δεν μπορούσε να παίξει μπάσκετ. Γιατί; Γιατί δεν υπήρχαν αρκετά κορίτσια που να θέλουν να παίξουν, οπότε δεν σχηματιζόταν ομάδα. Της απαγόρευσαν μάλιστα να παίξει με την ομάδα των αγοριών. Μάλιστα η καθόλα προοδευτική και σύγχρονη συμβουλή των καθηγητών ήταν πολύ απλή και… κοριτσίστικη: «Θα ήταν καλύτερα να παίζεις με τις κούκλες σου». Η Σαμπρίνα δεν ήθελε να παίξει με τις κούκλες της. Ήθελε να παίξει μπάσκετ. Και μπορεί να μην είχε την ικανότητα της συνωνόματής της να τα αλλάξει όλα με ένα κούνημα της μύτης, είχε όμως πείσμα. Τι έκανε; Βρήκε κορίτσια, έφτιαξε ομάδα και την παρουσίασε στους καθηγητές της. Έτσι ανάγκασε το σχολείο της να δηλώσει και γυναικεία ομάδα στο μπάσκετ!
…και ήθελε να βρίσκεται στο παρκέ…
Τα πράγματα άρχισαν να ξεκαθαρίζουν γι’ αυτήν στο Γυμνάσιο. Στον πρώτο της χρόνο στο Μιραμόντε είχε 13.8 πόντους, 3.9 ασίστ και 3.9 κλεψίματα μέσο όρο με την ομάδα της να κάνει ρεκόρ 27-3! Στο τελευταίο της χρόνο οι αριθμοί ήταν 25.3 πόντοι, 8.8 ασίστ, 7.6 ριμπάουντ, 4.5 κλεψίματα και 1.3 τάπες ανά αγώνα και οδήγησε την ομάδα της στον τίτλο της περιφέρειας CIF.
Οι ατομικές διακρίσεις άρχισαν να μαζεύονται. Αφήνοντας το γυμνάσιο στη θητεία της η ομάδα είχε ρεκόρ 119-9 και η ίδια είχε κάνει ρεκόρ με 2.606 πόντους, ενώ ήταν ακόμη πρώτη σε ασίστ (769), κλεψίματα (549) και triples-doubles (21). Έχει επίσης το ρεκόρ σε έναν αγώνα με 43 πόντους και 19 ασίστ!
…προτιμώντας τις… πάπιες….
Όταν ήρθε η ώρα να για το NCAA οι επιλογές της, όπως καταλαβαίνετε, ήταν πολλές. Αυτή επέλεξε το Όρεγκον που ήταν και στην ευρύτερη… γειτονιά της. Μπήκε στο αυτοκίνητο μαζί με τον μπαμπά της, ταξίδεψαν οχτώ ώρες και παρουσιάστηκε απροειδοποίητα στον κόουτς Κέλι Γκρέιβς για να του πει πως η απόφασή της ήταν να παίξει για τις «πάπιες». Εκεί όπου βρίσκεται πλέον και ο αδελφός της Έντι.
Στην πρώτη της χρονιά ψηφίστηκε καλύτερη πρωτοετής στην Pac-12 και συνέχισε στον ίδιο ρυθμό κάνοντας ρεκόρ, καταγράφοντας απίστευτες επιδόσεις για να φτάσει σε ένα εκπληκτικό επίτευγμα!
…προσπερνώντας το «γάντι»…
Μια χρονιά πριν αφήσει το κολλέγιο, στις 20 Δεκεμβρίου 2018, κατέγραψε το 13ο triple double της καριέρας της, αριθμός στον οποίο δεν είχε φτάσει κανείς ως εκείνη τη στιγμή στην ιστορία του NCAA… Ούτε άνδρας, ούτε γυναίκα. Από τότε έχει φτάσει στα 26!
Φέτος, νωρίτερα μέσα στη χρονιά έφτασε τις 938 ασίστ. Αριθμός ρεκόρ για την Pac12, το οποίο δεν είχε όποιος κι όποιος. Ανήκε στον Γκάρι Πέιτον, το «γάντι», ο οποίος μάλιστα έσπευσε και να τη συγχαρεί για το επίτευγμά της.
…γράφοντας την 24η Φεβρουαρίου στην ιστορία…
Η 24η Φεβρουαρίου 2020 θα μείνει στην ιστορία και στη μνήμη της όχι για έναν, αλλά για δύο διαφορετικούς λόγους. Ο πρώτος είχε να κάνει με την παρουσία της στο Staples Center, όπου μίλησε για τον Κόμπι Μπράιαντ. Ένα από τα ελάχιστα άτομα που ανέβηκαν στο podium για να μιλήσουν για το μεγάλο θρύλο του ΝΒΑ και του παγκοσμίου μπάσκετ.
Ο δεύτερος χρονικά ήταν για να δημιουργήσει ένα ακόμη ρεκόρ. Από το LA επέστρεψε στο Όρεγκον, έπαιξε και έγινε η η πρώτη στο NCAA, σε ανδρικές και γυναικείες ομάδες, η οποία έχει στο ενεργητικό της τουλάχιστον 2000 πόντους, 1000 ασίστ και 1000 ριμπάουντ!
2K points. 1K assists. 1K rebounds.
— ESPN (@espn) February 25, 2020
A history-making moment for Sabrina Ionescu! pic.twitter.com/RKcpt5Dhpy
…για μια ξεχωριστή φιλία που είναι ακόμη εκεί
«Τα ρεκόρ είναι εκεί για εσάς τους δημοσιογράφους και τους φιλάθλους», όπως λένε συχνά πυκνά όσοι τα γράφουν ιστορία. Τα χαίρονται κι αυτοί και θα ήταν ψέμμα αν υποστήριζαν κάτι διαφορετικό. Σίγουρα όμως για την Σαμπρίνα Ιονέσκου το Staples Center θα είναι αυτό που θα κλέβει πάντα την παράσταση στη μνήμη της. Η 24η Φεβρουαρίου θα είναι πάντα ο Κόμπι Μπράιαντ. Ο φίλος και μέντοράς της όπως τον χαρακτηρίζει.
Πολλοί είπαν πολλά, αμφισβήτησαν αυτή τη φιλία και τη σχέση, ειδικά μέσω των social media. Το ότι επιλέχθηκε για να μιλήσει βάζει «στοπ» σε όλα αυτά. Καμία επιλογή δεν ήταν τυχαία. Η Ιονέσκου, η οποία θεωρείται η καλύτερη αθλήτρια αυτή τη στιγμή στο κολλεγιακό πρωτάθλημα, γνώρισε τον Κόμπι πριν από περίπου δύο χρόνια. Μαζί με την Τζιάνα είχαν πάει να δουν το Όρεγκον να αγωνίζεται και μάλιστα είχε μιλήσει στην ομάδα στα αποδυτήρια.
«Ότι κάνω, το κάνω γι’ αυτόν... Ήταν πολύ κοντινός φίλος και αυτή η σεζόν είναι γι’ αυτόν», δήλωσε όταν έμαθε για τη συντριβή του ελικοπτέρου. Υπερβολικό ίσως για κάποιους, αλλά όχι για τον προπονητή της, Κέλι Γκρέιβς: «Είχαν δημιουργήσει μια ξεωριστή σχέση με όλη με την οικογένεια. Μιλούσαν αρκετές φορές μές στην εβδομάδα. Και ναι, εννοείται ότι έπαιξε εκείνη την ημέρα. Δεν την ξέρετε καλά για να ρωτάτε κάτι τέτοιο. Δεν θα έμενε εκτός. Θα σκέφτηκε σίγουρα ότι ο Κόμπι δεν θα έμενε εκτός. Θα έπαιζε».
Πέρυσι πριν το Final Four σε ένα ειδικό επεισόδιο στο ESPN+ ο Κόμπι Μπράιαντ είχε αναλάβει να αναλύσει το παιχνίδι της Ιονέσκου, αφού την είχε παρακολουθήσει και την είχε ξεχωρίσει. Για την ίδια είναι μια ιστορία που δεν έχει ακόμη τελειώσει. Όπως παραδέχθηκε μιλώντας γι’ αυτόν στο δικό του «σπίτι», στο «αντίο» «ακόμη του στέλνω μηνύματα, ακόμη κι αν δεν είναι εκεί».
Ίσως η γκαρντ του Όρεγκον να το είπε καλύτερα από όλους: «Το πιο σημαντικό ήταν πως δεν εμφανίστηκε απλά στη ζωή μου για να φύγει... Έμεινε!» Μπορεί να είναι και σημαντικότερη αλήθεια του τελικά. ‘Ηταν το μπάσκετ, οι τίτλοι, η mamba mentality, αλλά πολύ περισσότερο ο χρόνος που διέθεσε σε όσους του το ζήτησαν (ή ακόμη και σε όσους δεν το ζήτησαν), η προσπάθεια που έκανε να είναι εκεί ουσιαστικά και όχι στα λόγια και τη θεωρία...
