Ο κάθε ένας που βλέπει τα βασικά και έχει τον στοιχειώδη νου, ένα ενδιαφέρον είχε για το φετινό πρωτάθλημα. Την μάχη της παραμονής. Και ούτε ο πιο αισιόδοξος είχε υπολογίσει ότι θα εξελισσόταν τέτοια ιστορία στην πορεία, ώστε να φτιάχνεται ένα συνολικό πακέτο πολύ μεγάλου ενδιαφέροντος, σε ένα πρωτάθλημα που τα ψηλά είναι δεδομένα. Οχι μόνο για τον πρωταθλητή, αλλά και για την Ευρώπη, ειδικά από τότε που ο Προμηθέας πέρασε στο Eurocup και στις θέσεις του BCL... όλοι οι καλοί χωράνε.
Στα ψηλά πατώματα τα χαμόγελα έρχονται από την διεύρυνση του γκρουπ των αξιόπιστων ομάδων, είναι καλό που σε ΑΕΚ και Προμηθέα έχουν προστεθεί χωρίς αμφιβολία πλέον το Περιστέρι και ο Ηφαιστος. Αυτοί σε ό,τι αφορά και την βαθμολογική σταθεροποίηση στα ψηλά, γιατί φυσικά υπάρχει και το Ρέθυμνο στα "καλά μαγαζιά", η Λάρισα με τα πολύ θετικά δείγματα και μερικοί ακόμα σε αναμονή.
Στα ψηλά πατώματα επίσης, στο ψηλότερο για την ακρίβεια, χαμόγελα φέρνει η πορεία του Γιώργου Παπαγιάννη. Η επιμονή του Πιτίνο στον ψηλό, από την πρώτη μέρα που είχε πατήσει για πρώτη φορά το πόδι του στην Ελλάδα μοιάζει με ευλογία. Τέτοιο μπόι με τέτοιο ταλέντο πρέπει να σταθεροποιηθεί στο ανώτατο επίπεδο και ο προπονητής (και) της Εθνικής πλέον προσφέρει προκαταβολικά στο ελληνικό μπάσκετ.
Η μάχη της επιβίωσης έχει εξελιχθεί σε θρίλερ τελείως απρόβλεπτο. Ισως η πιο ασφαλής πρόβλεψη είναι ότι θα ψάξουν πάλι τρόπο να... μην πέσει κανένας, του αναδιαρθρωμένου η μάνα δεν έκλαψε ποτέ όπως ισχύει στα του ΕΣΑΚΕ, αλλά ας κάνουμε ότι δεν ασχολούμαστε με τις κωμικές προεκτάσεις και ας μείνουμε στα σοβαρά, τα αγωνιστικά.
Το δίδυμο Αρης - ΠΑΟΚ πήρε βαθιά ανάσα, αλλά επ' ουδενί σώθηκε. Κι εδώ που τα λέμε, κοιτάς και ξανακοιτάς το πρόγραμμα και δύσκολα βγάζεις άκρη πώς θα μείνουν και οι δυο. Ο Κολοσσός είναι ο ένας υποψήφιος να... πάρει την θέση τους. Σε ελεύθερη πτώση, δεν στρίβει με τίποτα, δεν βλέπεται σε σχέση με το ρόστερ που έχει, βάλτε και την γκαντεμιά στην μέση.
Ο Ιωνικός πρέπει να δούμε πού θα κάτσει η μπίλια. Με τον Προμηθέα ήταν πολύ καλός, υπολογίζοντας τις ριζικές αλλαγές που έγιναν. Με τον ΠΑΟΚ ήταν απλά τραγικός. Την Κυριακή, παίζει την χρονιά. Μέσα με τον Αρη. Εκεί θα δείξει πόσα απίδια βάζει ο σάκος. Γιατί αν χάσει, θα πρέπει να τον υπολογίζουμε στην μάχη.
Φυσικά υπάρχει η Λάρισα, αλλά αυτή βγάζει μια δυναμική... επιβίωσης εσχάτως, φυσικά υπάρχει ο Ηρακλής που χρειάζεται ανασύνταξη, οπότε το πράγμα έχει αποκτήσει εξαιρετικό ενδιαφέρον.
Και φυσικά μπορεί κάποιος να αναρωτηθεί γιατί το ερώτημα να είναι "πώς θα γλιτώσουν Αρης και ΠΑΟΚ" και όχι οι... υπόλοιποι. Ρεαλιστικά, αν δεν αξίζουν να μην γλιτώσουν. Αυτό θα τονώσει την αξιοπιστία του πρωταθλήματος, το να παίρνεις ό,τι αξίζεις. Μόνο που θα του πληγώσει όλα τα άλλα, αν χάσει τέτοια ονόματα.
Δεν έχει πολυτέλειες το πρωτάθλημα με τα σοβαρά προβλήματα που αντιμετωπίζει τα τελευταία χρόνια και για τα οποία δεν ευθύνεται αποκλειστικά. Δεν αντέχει πλήγματα, διψάει για τονωτικές ενέσεις. Και μια τέτοια ήταν η επιστροφή του Νίκου Ζήση. Ναι, αυτή η προσθήκη ακολούθησε χρονικά μια φυγή σημαντικού παίκτη. Ο Σαντ - Ρος επιβεβαίωσε ότι δεν έχουμε μεγάλο πρωτάθλημα, ότι αν θελήσει παίκτη μια εύρωστη ευρωπαϊκή ομάδα, τον πήρε την ίδια μέρα.
Το ότι έπεισε όμως η ΑΕΚ τον Ζήση να επιστρέψει, είναι καλό και όχι μόνο για την ΑΕΚ. Ενα όνομα ευρέως γνωστό και αποδεκτό στο διεθνές στερέωμα, τόσο σαν μεγάλος παίκτης όσο και σαν ισχυρή και σοβαρή προσωπικότητα, όταν δέχεται να επιστρέψει στην Ελλάδα δίνει πόντους. Οσο κι αν είναι προς την δύση της καριέρας του, όσο κι αν υπάρχει προοπτική και για μετά την ενεργό δράση σε αυτή την συμφωνία. Η κυνική προσέγγιση λέει ότι άφησε την ACB για την Basket League. Και αυτό μόνο πόντους δίνει.
