Ο Αμύντας δεν είναι η ομάδα που θα πάει για άνοδο στην Basket League. Όχι ακόμα τουλάχιστον. Είναι όμως αυτή που θα παλέψει όλα τα παιχνίδια στην Α2 για να σωθεί. Και ως προς το τελευταίο, ο Σπύρος Διαμαντόπουλος βάζει το χέρι του στην φωτιά!
Θα μπορούσες να τον αποκαλέσεις και… φονέα των γιγάντων. Όχι βέβαια όλων αλλά των μισών, σίγουρα… Ρώτα αν δεν σου κάνει κόπος τους παίκτες του Φάρου Κερατσινίου και του Δούκα για να σου πουν πόση αλήθεια κρύβει αυτή η “κλισέ” φράση. Βέβαια, ο Αμύντας δεν είναι μόνο αυτό. Είναι κάτι, πολύ περισσότερο. Μια ΟΜΑΔΑ (άλλο κλισέ αυτό) με αρχή, μέση και τέλος, με τους παίκτες να είναι μια οικογένεια (τρίτωσε!) που παλεύουν για τον κρατήσουν στην κατηγορία. Και τα μέχρι τώρα αποτελέσματα, αυτό δείχνουν. “Έτσι φαίνεται αλλά δεν είναι έτσι” λέει κάτω από την basketa(.gr) ο Σπύρος Διαμαντόπουλος και εξηγείται: “Αυτή την στιγμή είμαστε στην 10η θέση με δύο βαθμούς πάνω από την ζώνη των play out. Πόσα παιχνίδια μένουν μέχρι να τελειώσει το πρωτάθλημα; Οκτώ! Άρα μια ζωή ολόκληρη” και δίκιο έχει. Εδώ ο Ολυμπιακός σε εννέα δευτερόλεπτα και πήρε Euroleague, πόσο μάλλον σε 320 αγωνιστικά λεπτά! “Προσπαθούμε πάντα για το καλύτερο. Είμαστε συγκεντρωμένοι στον στόχο μας και τα καταφέρνουμε περίφημα έως τώρα. Αν καταφέρουμε και πάρουμε, τουλάχιστον τα ματς που απομένουν στη έδρα μας, τότε θα μπορούμε να μιλάμε με περισσότερη ασφάλεια”.
Ο Αμύντας που αδικείται... από τον Αμύντα
Έχοντας κερδίσει Φάρο και Δούκα και κοιτάξει στα μάτια Πανιώνιο και Ηρακλή, θα περίμενε κανείς πως ο Αμύντας θα έκανε πολύ καλύτερη πορεία από αυτή που πραγματοποιεί. “Σωστά αλλά… αδικούμε τους εαυτούς”. Αυτογνωσία από έναν παίκτη που σχεδόν σε κάθε ματς, είναι από τους πρωταγωνιστές. “Ποτέ δεν έβαλα τον εαυτό μου πάνω από την ομάδα κι ούτε πρόκειται να το κάνω. Είμαστε ένα σύνολο που ο ένας τραβάει τον άλλον. Που ο ένας μαθαίνει από τον άλλον. Δεν σου κρύβω πως “ζηλεύω” ορισμένους συμπαίκτες μου για τον τρόπο που προσεγγίζουν την προπόνηση, τον τρόπο που ζουν. Το τι κάνω εντός παρκέ, συμβαίνει γιατί κάποιοι με βοηθάνε”.
Ένα τηλέφωνο τώρα κι ένα τον Μάιο
Ας περάσουμε και λίγο στο δια ταύτα. Με το διπλό στην Τρίπολη και την ήττα των Μαχητών από τον Εθνικό, ο Αμύντας είναι δύο βαθμούς πάνω από την ζώνη των play out και απέχει ελάχιστα από την απ’ ευθείας σωτηρία του. “Αν είχαμε κερδίσει δυο-τρία ματς περισσότερα, θα είχαμε σώσει το τομάρι μας από τον Δεκέμβριο” λέει ο 33χρονος φόργουορντ “γιατί τα είχαμε χάσει στον ένα και στους δύο πόντους. Είτε το ματς στον Αστακό, είτε με τον Αρκαδικό στην έδρα μας, ακόμα και με το Ψυχικό. Παρ’ όλα αυτά δεν το βάλαμε κάτω όσο και να μας “πόνεσαν” κάποιες ήττες. Σηκωθήκαμε, παλέψαμε και είμαστε εδώ που είμαστε. Αν συνεχίσουμε με τον ίδιο ζήλο, ξαναπάρε με τηλέφωνο τον Μάιο. Ίσως να είμαστε πιο ψηλά απ’ ότι τώρα”!
