Μια πανοραμική φωτογραφία του "Αρτάκης" μισή ώρα πριν αρχίσει το σημερινό ματς του Πανιώνιου με τον Δούκα θα αρκούσε να στηρίξει τον τίτλο αυτού του κειμένου με λεζάντα "χωρίς λόγια".
Κακώς μεν, αν μιλάμε για κανόνες ασφαλείας, αλλά... πολύ καλώς μιλώντας για το ταλαίπωρο ελληνικό πρωτάθλημα των άδειων γηπέδων, το κλειστό της Νέας Σμύρνης είχε... μιάμισι φορά τη χωρητικότητά του κόσμο. Και έτσι απλά, "υπενθύμιζε" στον καθένα, τι μέγεθος είναι αυτό που επέστρεψε πριν λίγη ώρα στην Basket League.
Οσο υπέρμαχοι της αποκέντρωσης κι αν είμαστε, ο Πανιώνιος δεν γίνεται να μην αποτελεί εξαίρεση. Δεν έχει νόημα να επαναλάβουμε της ιστορίας, των παικτών, της παράδοσης, της προσφοράς, του τι πρεσβεύει ο σύλλογος, όλα αυτά. Ο Πανιώνιος είναι ένα κεφάλαιο που μόνο να δώσει έχει στη Basket League. Και που μόνο "κενό" άφησε τα χρόνια που έλειψε.
Ναι, δεν θα είναι έτσι το κλειστό σε κάθε ματς την επόμενη χρονιά. Ναι, θα είναι πιο δύσκολα τα πράγματα τη χρονιά της επανένταξης, που και φέτος δύσκολα πολύ ήταν και έφτασε την τελευταία αγωνιστική να εξασφαλιστεί η άνοδος. Ομως ο Πανιώνιος θα είναι εκεί για να το παλεύει και όχι στον... προθάλαμο παλεύοντας για να βρεθεί εκεί όπου πρέπει να είναι.
Ηταν συγκλονιστική η ατμόσφαιρα που δημιούργησαν οι οπαδοί του Πανιώνιου στο γήπεδο, ήταν από τις φορές που λες χωρίς δισταγμό ότι... λύγισεο αντίπαλος αφού ο Δούκας σε καμία περίπτωση δεν είναι η ομάδα με την τραγική εικόνα που παρουσίασε σήμερα. Ηταν ένα φινάλε για το οποίο όλοι μετρούσαν αντίστροφα στη Νέα Σμύρνη, ένα φινάλε που είχε και καρδιοχτύπι πριν από σήμερα, αλλά που ίσως και λόγω του μεγέθους ομάδας που αναφέραμε απορρόφησε τους κραδασμούς και έφτασε στους πανηγηυρισμούς.
Υ.Γ. Ο Πανιώνιος βρέθηκε στην Β' Εθνική από χειρισμούς που συντέλεσαν στο να διαπραχτεί ένα ιστορικό λάθος. Ευχή είναι να μην υπάρξει κι άλλο τέτοιο τώρα που η ομάδα με υπομονή επέστρεψε εκεί που ανήκει.
