Από αυτή τη γωνιά του basketa.gr είχαμε γράψει για την ανάγκη να μην «πυροβοληθεί ο πιανίστας πριν τον ακούσουμε να παίζει» όταν άρχισαν οι πρώτες στραβές για τον ΠΑΟΚ. Ήταν κόντρα στη βιαστική –σε βαθμό παρεξηγήσιμο- τάση να πέσουν στον Καιάδα ο Πρέλεβιτς, ο Σταυρόπουλος, ο Ζουρνατζίδης και βέβαια ο Παπαθεοδώρου.
Μερικές εβδομάδες μετά και αφού τον ακούσαμε και τον ξανακούσαμε τον πιανίστα, πειστήκαμε πως παίζει φάλτσα. Πιανίστας δεν είναι βέβαια ο κόουτς αλλά ολόκληρος ο ΠΑΟΚ που πέραν του ότι χάνει το ένα παιχνίδι μετά το άλλο (στο 2-6 έφτασε πλέον) συνεχίζει να βγάζει την εικόνα μιας ομάδας της οποίας η χημεία και η ισορροπία είναι λίγο καλύτερη μιας ομάδας παιδιών που συναντήθηκαν τυχαία και έπαιξαν όλοι μαζί μπάσκετ.
Η αλλαγή που προανήγγειλε, υπό το καθεστώς πίεσης ασφαλώς και ο ίδιος, ο Παπαθεοδώρου μετά το ματς στα Τρίκαλα ήταν αναμενόμενη όμως ειλικρινά αμφιβάλλουμε αν αρκεί για να συμμαζέψει αυτήν την εικόνα. Ο Μπράντον Τρις –δεν είναι κακός παίκτης, το αντίθετο μάλλον, αλλά συνήθως είναι εκτός κλίματος και χάνεται στα παιχνίδια- οδεύει προς την έξοδο και ο ΠΑΟΚ ψάχνει για παίκτη στη θέση του. Όπως θα ψάξει και για έναν αθλητικό ψηλό που τόσο του λείπει, έχοντας κενή θέση ξένου.
Δύο νέα πρόσωπα συν τον Χαραλαμπόπουλο που λογικά θα παίξει για πρώτη φορά με την Τενερίφη τη μεθεπόμενη εβδομάδα. Φτου κι από την αρχή δηλαδή.
Όμως…
*Μπορεί ο Ντίλαρντ αλήθεια να σηκώσει το βάρος του ρόλου του ηγέτη του ΠΑΟΚ; Με τον τρόπο που παίζει η ομάδα δείχνει και ο ίδιος καταδικασμένος να κουτρουβαλάει πάνω στους αντίπαλους ψηλούς ή να επιδίδεται σε σκοτωμένα μακρινά σουτ.
*Μπορούν οι εξαιρετικοί είναι αλήθεια Κόνιαρης και Κατσίβελης να συνυπάρχουν στην ίδια πεντάδα χωρίς ο αντίπαλος να κάνει το αυτονόητο, να κλείνει δηλαδή τη ρακέτα του και να τους δίνει σουτ; Χωρίς ο ΠΑΟΚ να «πνίγεται» στο «5 εναντίον 5»;
*Μπορούν ο Κλάσεν και ο Κρουμπάλι να μετατραπούν σε αμυντικούς ογκόλιθους και να αρχίσουν κάποια στιγμή να έχουν κάποια σχετική συνέπεια στην επίθεση;
Αυτός ο ΠΑΟΚ είναι μια άλλη ομάδα από αυτήν που βλέπαμε μέχρι που πήγε στην Προύσα. Γύρισε στη Θεσσαλονίκη και αντιλήφθηκε ότι άφησε την ταυτότητα του στην Τουρκία. Είναι όμως να αναρωτιέται κανείς ποια ακριβώς είναι η νέα του ταυτότητα.
Θέλει να αμυνθεί; Η σκληράδα και η ατομική, αμυντική προσήλωση είναι λέξεις άγνωστες για αρκετούς από το σημερινό ρόστερ. Όσο για το συνολικό παθητικό: 79 από τον Προμηθέα, 89 από τον Παναθηναϊκό, 83 από την Κύμη, 87 από τα Τρίκαλα στο Πρωτάθλημα και 103 από τη Λούντβιγκσμπουργκ, 85 από την Γκαζιαντέπ πριν δεχτεί 58 από την Ορλαντίνα στο BCL.
Θέλει να επιτεθεί; Τα pick en roll για 40 λεπτά είτε τον οδηγούν σε ήττα, είτε τον αναγκάζουν να κάνει δύσκολα, τα εύκολα παιχνίδια (Κύμη, Ορλαντίνα). Σε κάθε περίπτωση τον κάνουν προβλέψιμο. Χωρίς ισορροπία μέσα και έξω από το καλάθι (Κρουμπάλι, Κλάσεν δεν μπορούν να φτιάξουν για τον εαυτό τους), με τον Μαργαρίτη και τον Τζόουνς να μοιάζουν σαν καλαμιές στον κάμπο.
Η χρονιά μόλις άρχισε, ένας μήνας κύλησε όμως έχει πάει τόσο στραβά που είναι να αναρωτιέται κανείς, τι απέγινε ο ΠΑΟΚ του καλοκαιριού;
Photo Credits: Eurokinissi
