Παντού θα βρεις έναν Ελληνα, λένε, προφανώς και ισχύει αυτό, ακόμη και στο μπάσκετ, φυσικά ακόμη κι αν κοιτάξουμε απ' άκρη σε άκρη της γης. Ισως και στα πιο (απίθανα) μπασκετικά μέρη. Με αφορμή την μετακίνηση του -εκ Φλώρινας ορμώμενου- Σταύρου Τουτζιαράκη στην Τρέπτσα του Κοσόβου, επικοινωνήσαμε με τον πολύπειρο σέντερ, ώστε να μας δώσει τις πρώτες δικές του εκτιμήσεις, ως άρτι αφιχθείς, σε έναν άλλο μπασκετικό τόπο.
Πριν δούμε τι μας είπε ο 33χρονος πρώην άσος των Ιωνικού, Προμηθέα, Κολοσσού, ΑΕΚ, ΟΦΗ, Αμαρουσίου, Ικαρου, Μαντουλίδη, Μακεδονικού, ενδεικτικά, να αναφέρουμε και τους άλλους Ελληνες που βρέθηκαν στην συγκεκριμένη (γειτονική) χώρα. Για ένα διαφορετικό μπασκετικό κεφάλαιο. Παίκτες αλλά και προπονητές.
Από το Κόσοβο λοιπόν, πριν από τον Τουτζιαράκη, βρέθηκε ένας ακόμη ψηλός. Ο Ευθύμης Τσακαλέρης. Εκεί βρέθηκαν και οι κόουτς Στράτος Κουκουλεκίδης, Χρήστος Μαρμαρινός (στην εθνική της χώρας), ο Δημήτρης Παπαδόπουλος, αλλά και ο (Κύπριος) Τόνι Κωνσταντινίδης, ως πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα. Κυριότερες ομάδες που απασχόλησαν την ελληνική... επικαιρότητα είναι η Τρέπτσα και η Πρίστινα. Τα Σκόπια ή η Αλβανία, εξάλλου, είναι μία άλλη ιστορία. Επιφυλασσόμαστε, για άλλη στιγμή, ώστε να αναλυθεί και το φαινόμενο Ελληνας παίκτης και προπονητής, ανά τον κόσμο, ευρύτερα...
«Αναδιοργάνωση»
-Σταύρο, πώς είναι τα πράγματα στο Κόσοβο; τι συνάντησες;
«Οι άνθρωποι εδώ, είναι πολύ φιλόξενοι. Σε προσέχουν ιδιαίτερα. Οπως συμβαίνει γενικώς στο εξωτερικό. Διότι, επίσης οργανωμένα ήταν και όσα
συνάντησα παλαιότερα σε Κατάρ, Σουηδία και Ουγγαρία. Μιλάμε πάντως για μια μικρή πόλη. Τα πράγματα είναι ήρεμα και ο ρυθμός επίσης. Προσπαθούν κι εδώ σταδιακά να ανοίγουν την αγορά. Τα υπόλοιπα θα τα δούμε εν καιρώ».
-Εντοπίζεις ήδη διαφορές στον τρόπο προπόνησης ή και στο παιχνίδι με βάση την εικόνα των νέων σου συμπαικτών;
«Υπάρχει ένα καλό επίπεδο στην ομάδα. Εχουν γίνει ανακατατάξεις, ψάχνει η ομάδα ένα νέο ξεκίνημα, ώστε να ρεφάρει κάποια αποτελέσματα. Ο κόουτς είναι από την Τουρκία, είναι και εκείνος καινούριος εδώ και επιχειρείται μία θα έλεγα αναδιοργάνωση. Σε αυτό ακριβώς το νέο πλάνο ήταν και η περίπτωσή μου. Ηθελε η ομάδα άμεσα έναν ψηλό και κάπως έτσι προχώρησε η ιστορία».
-Είναι μία ακόμη πρόκληση στην καριέρα σου; Θεωρείς πήρε όλα όσα άξιζες έως τώρα;
«Δεν είχα στην προηγούμενή μου ομάδα, τον Ιωνικό, τον χρόνο συμμετοχής που θα ήθελα. Σίγουρα, παρά το ότι τα χρόνια περνούν, θεωρώ πως έχω ακόμη να δώσω αρκετά στο μπάσκετ, νιώθω δυνατός. Ηθελα μία νέα αρχή λοιπόν για μένα, προέκυψε η πρόταση αυτή και δεν το πολυσκέφτηκα. Δεν είχα να φοβηθώ κάτι, ούτε να ρισκάρω. Μόνο ότι ήρθα μόνος μου εδώ, χωρίς την οικογένειά μου, διότι, προφανώς, δεν είναι και ό,τι πιο εύκολο να γινόταν αυτό, στην παρούσα φάση. Ολοι έχουμε φιλοδοξίες και όνειρα, είτε αυτό αφορά τις τοπ ομάδες Ευρωλίγκας, είτε βέβαια και το να παίζουμε για την Εθνική μας. Το εθνόσημο θα έλεγα, είναι ένα απωθημένο μου, αν και δεν το σκέφτομαι έτσι».
-Μίλησες με κάποιον Ελληνα, που ήδη έχει περάσει από εκεί, ώστε να σχηματίσεις μια άποψη;
«Μίλησα ναι, με τον Χρήστο Μαρμαρινό, που είναι ο τεχνικός της εθνικής της χώρας. Μου είπε κάποια πράγματα. Τα βασικά τουλάχιστον, ώστε να έχω να πορεύομαι στην συνέχεια. Μου έδωσε συμβουλές που θα μου χρησιμεύσουν ιδιαίτερα και το τι πάνω κάτω θα αντιμετωπίσω σαν στυλ παιχνιδιού και τρόπο σκέψης μέσα στο παρκέ».
-Το μπασκετικό μέλλον μπορεί να σκέφτεσαι τι σου ετοιμάζει;
«Σίγουρα, οι στόχοι δεν σταματούν. Συνεχίζω να δουλεύω σκληρά και η δουλειά κάποιες φορές σε δικαιώνει, άλλες πάλι όχι. Δεν μπορείς να προδικάσεις το αποτέλεσμα. Θα ήθελα φυσικά να επιστρέψω στην Ελλάδα κάποια στιγμή, αλλά τώρα τιμώ το συμβόλαιο που υπέγραψα εδώ. Ειδικά στον αθλητισμό δεν μπορείς να κάνεις και τόσο βέβαια πλάνα και σχέδια ή να ορίσεις το πού θα είσαι. Καλύτερα να κοιτάς τι θα σου φέρει απλά η επόμενή σου πρόκληση και να είσαι έτοιμος να ανταπεξέλθεις. Εγώ δεν ήμουν και δεν είμαι αρνητικός στο να παίζω είτε στην πατρίδα μου, είτε στο εξωτερικό. Ούτε μπαίνω στην διαδικασία σύγκρισης. Μιλάμε για διαφορετικά δεδομένα, άλλες εμπειρίες. Αλλά το μπάσκετ είναι παντού το ίδιο, όπου και να βρεθείς. Και εκτός από σωματικά, οφείλεις να είσαι έτοιμος και πνευματικά, ανά πάσα στιγμή».
-Καλύτερες αλλά και χειρότερες συνεργασίες;
«Χειρότερες δεν κρατώ καν στο μυαλό μου. Δεν έχω καμία ως χειρότερη συνεργασία στην σκέψη μου. Από κάθε ομάδα, κάθε προπονητή, πρόεδρο, συμπαίκτη και αντίπαλο, πήρα και κάτι σημαντικό ως μάθημα. Ως καλύτερες στιγμές, αν ξεχώριζα έτσι απλά εύκολα μία, θα έλεγα όλα αυτά που ζήσαμε με την Κύμη, με την ομάδα να βιώνει υπέρμετρη χαρά όταν ανέβηκε στην Α1. Και στον Προμηθέα πάντως, είχα την ευκαιρία να βιώσω σπουδαίες στιγμές, μιας και η ομάδα και χαίρομαι γι' αυτό, εδραιώνεται -έτσι κι αλλιώς- συνεχώς σε ακόμη μεγαλύτερα στάνταρντς. Πάντως, να πω, στο σημείο αυτό, πως είναι κρίμα να μην παίζεται μπάσκετ στις χαμηλότερες κατηγορίες και πρέπει να βρεθεί μία λύση σε αυτό».
Η διαφορά...
Για να το επεκτείνουμε, στο αμιγώς παικτικό κομμάτι, στο Κόσοβο, ενός βαλκανικού κρατιδίου που ανακηρύχθηκε (2008) ανεξάρτητο της Σερβίας, με τον πληθυσμό να μιλά σέρβικα κάποιοι και αλβανικά άλλοι, ο κόουτς Δημήτρης Παπαδόπουλος, σε παλαιότερη συνέντευξή του, στο basketa είχε τονίσει:
«Η διαφορά μας με αυτές τις χώρες, είναι η τεχνογνωσία που έχουμε, η οργάνωση, ο τρόπος προπόνησης. Υπάρχει σημαντική διαφορά, επίσης, στην διαθεσιμότητα για ξένους στο ρόστερ, αφού στο Κόσοβο έχεις τρεις, με μεταγραφική περίοδο τον Ιανουάριο, αν θέλεις να τους αλλάξεις. Στο Κόσοβο, βλέπεις να υπάρχουν σημαντικές καταβολές από την σερβική σχολή, με αρκετό pick ’n’ roll, σημασία spacing, την έξτρα πάσα και το παιχνίδι των κοντών, παίζοντας πολύ με τρία γκαρντ ή σμολ φόργουορντ που μπορεί να αναλάβουν καθήκοντα σέντερ (σ. σ. γι' αυτό και προφανώς ψάχνουν διακαώς μεταξύ άλλων και ψηλούς)».
Ευθύμης Τσακαλέρης
Δημήτρης Παπαδόπουλος
Στράτος Κουκουλεκίδης
