Το Basketa.gr, τιμώντας τη μνήμη του Παύλου Γιαννακόπουλου, ανατρέχει στην χρονιά, όπου έκανε την πρώτη μεγάλη... ποδοσφαιρική μεταγραφή, που ξεκίνησε την πιο σπουδαία ιστορίας αγάπης, ανάμεσα σε αυτόν και τον Παναθηναϊκό.
Για τον Παύλο Γιαννακόπουλο είναι αλήθεια, ότι σήμερα (10/6) θα γραφτούν ουκ ολίγα, ένεκα της επετείου της ημέρας, που έφυγε από τη ζωή και «βύθισε» στο πένθος ολόκληρο τον οργανισμό του Παναθηναϊκού. Είναι λογικό, άλλωστε, καθώς πρόκειται για έναν άνθρωπο, που «ενσαρκώνει» τα ιδανικά που διαχρονικά ήθελε να αντιπροσωπεύει ο σύλλογος. Ένας σπουδαίος άνθρωπος μέσα σε μια απίστευτη απλότητα, προσφέροντας με μοναδική ανιδιοτέλεια.
Αυτό έκανε, άλλωστε, ξεκινώντας σαν σήμερα και πάλι, το 1971, να ασχολείται με τα κοινά των «πρασίνων». Για την «ταραχή» που έφερε με την παρουσία και τη δράση του, γνωρίζουμε όλοι, ή έστω τα μάθαμε όταν μας άφησε στα περισσότερα αφιερώματα. Αυτό που αξίζει ιδιαίτερη αναφορά, όμως, είναι μια πράξη που άρχισε να τον εγκαθιστά στις συνειδήσεις των φίλων του «τριφυλλιού» ως ένα σημαντικό παράγοντα.
Το ανέφερε και χθες (9/6) ο γιος του, Δημήτρης, στη συνέντευξη Τύπου, όπου έβαλε τέλος σε μια εποχή 33 ετών στο τμήμα μπάσκετ για την οικογένειά του. Και πρόκειται, μάλιστα, για μια ποδοσφαιρική μεταγραφή, αφού με αυτό το τμήμα ασχολείτο στην αρχή.
«Υπολογίζοντας ακόμη και τη μεταγραφή του Ντε Μέλο, το ποσό που έχει προσφέρει η οικογένειά μου φτάνει κοντά στα 450 εκατομμύρια ευρώ», είχε πει και έφερε στο μυαλό τη «βόμβα» του Βραζιλιάνου, που «έσκασε» εν έτει 1972, με… ευγενική χορηγία της οικογένειας Γιαννακόπουλου.
Ήταν 23 Μαΐου 1972, τότε, όταν η «Αθλητική Ηχώ» έγραψε πως «ο ζογκλέρ Ντεμέλο υπογράφει σήμερα αντί 2.100.000 δραχμών στον Παναθηναϊκό». Ο Εντεμίλ Αρακέμ Ζοζέ ντε Μέλο, όπως ήταν το πλήρες όνομα του παίκτη, είχε γεννηθεί στις 9 Ιουλίου 1944 στο Ρίο ντε Ζανέιρο και, σε ηλικία 28 ετών, δέχθηκε να κάνει το ταξίδι στην Ευρώπη για χάρη του Παναθηναϊκού, μετά τη θητεία του στην Ουρακάν.
Ο ίδιος αποδείχθηκε, πράγματι, ένας «μάγος» της μπάλας και έγινε γρήγορα εκ των αγαπημένων των φίλων της ομάδας, σημειώνοντας και 19 σε 37 αγώνες. Στη διετία, όπου αγωνίστηκε, παράλληλα, δημιούργησε μια τρομερή τριάδα με τους Αντώνη Αντωνιάδη και Χουάν Ραμόν Βερόν. Κι όλα αυτά, με τη συνεισφορά του Παύλου Γιαννακόπουλου στη μεταγραφή, που έδειχνε πως ερχόταν… για να μείνει στα κοινά της αγαπημένης του ομάδας.
Η μεταγραφή που ξεκίνησε το μεγάλο μπασκετικό Παναθηναϊκό
Για αρκετούς λόγους και, κυρίως, το γεγονός ότι την τελευταία στιγμή η οικογένεια Βαρδινογιάννη «έκλεψε» την ΠΑΕ από τα χέρια των αδελφών Γιαννακόπουλων, λίγα χρόνια αργότερα θα γίνονταν οι ηγέτες, τόσο του μπάσκετ όσο και των άλλων τμημάτων Ερασιτέχνη, διαθέτοντάς τα όλα από το 1987 μέχρι το 1997. Ποια ήταν, όμως, η μεταγραφή που ξεκίνησε το μεγάλο μπασκετικό Παναθηναϊκό, όταν ο Παύλος ανέλαβε την ΚΑΕ;
Δεν είναι ο Γκάλης, ο Βράνκοβιτς, ούτε και ο Ουίλκινς φυσικά. Και δεν είναι ο… Μάτζικ Τζόνσον, τον οποίο αναφέρουμε, καθώς είχε αφήσει… κάγκελο τον Ρίτσαρντ Ντουξάιρ, όταν του ζήτησε να φέρουν τον ηγέτη των Λέικερς στην Ελλάδα, έχοντας εντυπωσιαστεί από όσα έκανε σε ένα All Star Game.
Κατάφερε, όμως, τη σεζόν 1988-1989, να φέρει τον Έντγκαρ Τζόουνς από τους Κλίβελαντ Καβαλίερς, με καριέρα νωρίτερα σε Νιου Τζέρσεϊ Νετς, Ντιτρόιτ Πίστονς και Σαν Αντόνιο Σπερς. Ήταν η πρώτη ένδειξη, ότι είχε σκοπό να κάνει τον Παναθηναϊκό κυρίαρχο, κάτι που επιβεβαιώθηκε επτά χρόνια αργότερα, φτάνοντας μέχρι την κούπα των Παρισίων, που οδήγησε σε άλλα πέντε ευρωπαϊκά, καθώς και 25 συνεχόμενα χρόνια με έστω έναν τίτλο, στατιστικό μοναδικό για οποιαδήποτε άλλη ομάδα στην Ευρώπη.
Το «ελικόπτερο», όπως τον φώναζαν, ήταν εντυπωσιακός, η ομάδα έφτασε μέχρι την τρίτη θέση το 1989, πίσω από τους φοβερούς τότε Άρη και ΠΑΟΚ και, τότε, ουσιαστικά, με εκείνη τη μεταγραφή άρχισε να σηματοδοτείται η αρχή, για να παρελάσουν όλοι οι σπουδαίοι, που πάτησαν μετά στο ΟΑΚΑ.
Για την ιστορία, όμως, η πρώτη τεράστια μεταγραφή του Παύλου, ήταν ποδοσφαιρική. Και κάπως έτσι, ξεκίνησε αυτή η «πράσινη» ιστορία αγάπης, που φέρνει δάκρυα στα μάτια από τη συγκίνηση μέχρι σήμερα…
