Τους στόχους μιας ομάδας στην αρχή κάθε χρονιάς, τους θέτουν οι άνθρωποι της ομάδας και όχι οι φίλαθλοι. Θέτουν δηλαδή και οι φίλαθλοι, αλλά αυτοί πάντα είναι παρορμητικοί. Στον Ολυμπιακό λοιπόν, κανείς δεν είπε φέτος αρχίζοντας η χρονιά ότι ο στόχος ήταν απλά μια μετάβαση και όπου έβγαζε από αποτέλεσμα. Και πολύ λογικό ήταν να μην το πουν στην ομάδα που έκανε μια από τις ηχηρές μεταγραφές στην Ευρώπη, τον Σλούκα και που από πίσω είχε ένα ρόστερ το οποίο δημιουργούσε και δούλευε ο Γιώργος Μπαρτζώκας από τα μέσα της προηγούμενη σεζόν.
Αυτονόητα το μίνιμουμ των στόχων για μια ομάδα που δεν είχε κι άλλους αγωνιστικούς μπελάδες στο κεφάλι της, ήταν η άνετη πρόκριση στα πλέι οφ και μετά η αξιοπρεπής μάχη για το παραπάνω. Αρα και αυτονόητα, ο Ολυμπιακός απέτυχε παταγωδώς φέτος. Και όσο κι αν αναλύοντάς το και «σκάβοντας» διάφορα παρακλάδια της χρονιάς κάπου θα ανακαλύψουμε και τη μετάβαση, το αποτέλεσμα δεν αλλάζει. Τράκαρε σε τοίχο ο Ολυμπιακός και τσαλακώθηκε άσχημα.
Είναι πολλά τα ανεξήγητα που συμβαίνουν φέτος στον Ολυμπιακό, ειδικά στην περίοδο που θα έπρεπε να έχει βρει τους αυτοματισμούς του και να πατάει το γκάζι. Εξι ήττες στη σειρά και η μία με χειρότερο τρόπο από την άλλη δείχνουν βαθύ πρόβλημα. Δεν είναι ντεφορμάρισμα αυτό, δεν είναι ατυχία, δεν είναι λεπτομέρεια. Είναι ένα συνολικό μπέρδεμα, ένα άγχος πολλών και για πολλά. Αγχος να διατηρηθούν ισορροπίες... τρόμου, άγχος να δείξει πράγματα κόσμος που αν το αναλύσεις δε χρειάζεται, τα ξέρουν όλοι, άγχος σε ένα κυνήγι του άγνωστου, σα να μην υπάρχει δηλαδή ξεκάθαρη στόχευση.
Ο Ολυμπιακός έχασε μια χρονιά. Αν το δει κάποιος σαν μια χρονιά μπροστά στην... αιωνιότητα, δεν είναι τίποτα. Αν το δεις όμως σαν μία ακόμα χρονιά, ειδικά μία που είχε το περιτύλιγμα της νέας αρχής έτσι που προετοιμάστηκε, τότε είναι ζημιά. Προφανώς και η ζωή δεν τελειώνει, σίγουρα υπάρχει ένας δυνατός κορμός και είναι φανερές οι βασικές προσθήκες που χρειάζονται για να ανέβει επίπεδο. Σίγουρα όμως και έχει ήδη μπει ένα μεγάλο «πρέπει» από τώρα στην επόμενη χρονιά και σίγουρα θέλει ξεκάθαρες αποφάσεις το καλοκαίρι και όχι ισορροπιστικές λύσεις στα βασικά ζητήματα που είναι εμφανή ότι υπάρχουν.
