Ο Χουάν Αντόνιο Καζανόβα είναι από τους δημοσιογράφους που βρίσκονται κοντά στην Μπαρτσελόνα εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Με ψύχραιμη ματιά και με το κλείσιμο της χρονιάς για τους Καταλανούς, αναλύει ένα προς ένα τα σημεία που οδήγησαν σε μια από τις πλέον αρνητικές σεζόν τους μπλαουγκράνα, αναφερόμενος και στον Γιώργο Μπαρτζώκα, αλλά και στα συμβόλαια των παικτών και το αύριο.
Η Barcelona Lassa βρίσκεται σε διακοπές πριν καν τελειώσει ο Μάιος. Μια κατάσταση μη φυσιολογική, με μια ιστορική για αρνητικούς λόγους όμως, να κλείνει. Μια σεζόν που άρχισε με μεγάλη ικανοποίηση για τους φίλους της μπλαουγκράνα: Νίκη επί της Ρεάλ Μαδρίτης (με ότι αυτό συνεπάγεται και σημαίνει, για τη μεγάλη αντιπαλότητα των δύο ομάδων) στον ημιτελικό του Supercopa. Αλλά η χαρά κράτησε πολύ λίγο: Την επόμενη μέρα η ομάδα έχασε καθαρά στον τελικό από την Χερμπαλάιφ Γκραν Κανάρια, έναν αντίπαλο θεωρητικά κατώτερο.
Ήταν η πρώτη από μια σειρά δυσάρεστων στιγμών, που συνεχίστηκαν στο Copa del Rey με τον αποκλεισμό στον ημιτελικό από τη Βαλένθια. Έμεναν οι δύο πιο σημαντικές διοργανώσεις για να σωθεί η χρονιά, αλλά ακριβώς επειδή ήταν σημαντικότερες, η απογοήτευση για την Ευρωλίγκα και την Liga Endesa ήταν πολύ μεγαλύτερη.
Στην Ευρωλίγκα η ομάδα δεν έφτασε ποτέ στο απαιτούμενο επίπεδο, με περισσότερες ήττες, παρά νίκες, φτάνοντας σε σημείο όπου ήταν πια ξεκάθαρο πως δεν μπορούσε να παλέψει για μια θέση στα playoffs. Στην ισπανική λίγκα τα πράγματα δεν ήταν τόσο άσχημα, αλλά οι αδυναμίες στο παιχνίδι έφεραν μια απρόσμενη ήττα εντός έδρας από την Ιμπεροστάρ Τενερίφε που οδήγησε την Μπαρτσελόνα από την 3η στην 6η θέση, η οποία αντιστοιχεί στη χειρότερη της ομάδας όλων των εποχών στην ACB (διάστημα μεγαλύτερο των 30 χρόνων) και η οποία την ανάγκασε να αγωνιστεί με μειονέκτημα έδρας στα playoffs.
Η πρώτη συνέπεια αυτού ήταν να ηττηθεί 2-1 από την Βαλένθια στους προημιτελικούς. Και η έκτη θέση στην οποία τελικά βρέθηκε στο πρωτάθλημα είναι η χειρότερη από το 1969 όταν είχε τερματίσει στην έβδομη θέση! Μια καταστροφή, αν σκεφτείς πως είχε 10 συνεχόμενους τελικούς στην ACB!
Αν δεις συνολικά την πορεία στις επίσημες διοργανώσεις, η Barcelona Lassa είχε 37 νίκες και 32 ήττες. Μια αποτίμηση που δεν συμβαδίζει με ομάδα πρώτου επιπέδου, αν και φέτος βρέθηκε μακριά από αυτό. Για πολλούς λόγους...
Ο πρώτος, χρονολικά, ήταν η προετοιμασία της ομάδας το καλοκαίρι του 2016. Υπήρχαν αρκετοί παίκτες με συμβόλαια, τα οποία εμπόδισαν να χτιστεί μια ομάδα ριζικά ανανεωμένη, όπως την ήθελε ο Ροντρίγο ντε λα Φουέντε, πρώην αθλητής της ομάδας, ο οποίος από τεχνικός διευθυντής έγινε γενικός διευθυντής του τμήματος, αντικαθιστώντας τον Ζοάν Κρέους. Αντίθετα, δύο παίκτες που θεωρούνταν σημαντική στο νέο πρόσωπο της ομάδας (Σατοράνσκι και Αμπρίνες) έφυγαν για το ΝΒΑ.
Ο δεύτερος λόγος είναι πως αυτές οι μεταγραφές που έγιναν δεν έφεραν και το αναμενόμενο αποτέλεσμα. Ο Ταϊρίς Ράις, προορισμένο να είναι η πρώτη επιλογή στην επίθεση της Μπαρτσελόνα, έδειξε το μέγεθος ενός μεγάλου αστεριού στο επίσημο ντεμπούτο του, σε εκείνη τη νίκη στο Supercopa απέναντι στη Ρεάλ Μαδρίτης, που τόση χαρά έδωσε στους φίλους της ομάδας. Ο Αμερικάνος είναι περισσότερο ένας σκόρερ, παρά μπορεί να διευθύνει το παιχνίδι, ενώ και στα σουτ τριών πόντων δεν ήταν εύστοχος (28% στην ισπανική λίγκα, 32% στην Ευρωλίγκα). Ο Βίκτορ Κλαβέρ, απαίτηση του καινούριου προπονητή, Γιώργου Μπαρτζώκα, υπό του οποίου τις οδηγίες είχε παίξει στην Λοκομοτίβ Κούμπαν, το καλύτερο μπάσκετ του τα τελευταία χρόνια, δεν αιτιολόγησε την υπέρβαση που έγινε για την μεταγραφή του. Στην πραγματικότητα, κανένας παίκτης της ομάδας δεν πρόσφερε συνέπεια στη διάρκεια της χρονιά. Υπήρχαν μερικές «σπίθες» από τον Βεζένκοφ, τον Κοπόνεν ή τον Περπέρογλου, αλλά χωρίς συνέχεια και ο Τόμιτς έπαιξε αρκετά καλά στην Ισπανία, αλλά πολύ άσχημα στην Ευρωλίγκα.
Όπως είναι λογικό, με τόσα άσχημα αποτελέσματα και ο ίδιος ο Μπαρτζώκας βρέθηκε σε άσχημη θέση (αν και ένα γκάλοπ ανάμεσα στους φιλάθλους υποδεικνύει πως είναι από τους λιγότερο υπεύθυνους για την καταστροφική χρονιά) και η ομάδα «θύμωσε» μαζί του όταν τον Φεβρουάριο τους έβγαλε πρόστιμο 5000 για την χαμλή τους απόδοση στο παρκέ. Η αυξανόμενη νευρικότητα του κόουτς, δεν βοηθούσε ακριβώς την κατάσταση.
Πέρα από τα λάθη στο σχεδιασμό, τη διοίκηση και την ανταγωνιστικότητα στο παρκέ, υπήρχε και ένας τρίτος αρνητικός παράγοντας, ο οποίος είναι αδιαμφισβήτητο πως έπαιξε σημαντικό ρόλο: Οι τραυματισμοί. Ο Λαουάλ τραυματίστηκε με τη Νιγηρία στους Ολυμπιακούς Αγώνες και δεν μπόρεσε να παίξει όλο το χρόνο. Και ήδη δεν αποτελεί μέλος της ομάδας. Ο Ρίμπας έπαιξε σε έναν μόνο αγώνα στο ισπανικό πρωτάθλημα και δύο στην Ευρωλίγκα. Ο Ναβάρο και ο Ντόελμαν που ήταν δύο παίκτες – κλειδιά, έχασαν πάρα πολλούς αγώνες και όταν έπαιζαν ήταν μακριά από το επίπεδό τους. Ο Κλαβέρ τραυματίστηκε στον τελευταίο αγώνα και θα υποβλήθηκε σε εγχείρηση χθες (Τετάρτη 31/5). Ο Ντόρσεϊ, ο Χολμς, ο Φαβεράνι έφυγαν στη διάρκεια της χρονιάς, μιας χρονιάς στη διάρκεια της οποίας η Μπαρτσελόνα έφτασε να χρησιμοποιήσει ούτε λίγο, ούτε πολύ 20 παίκτες!
Και τώρα τι; Τώρα θα πρέπει να αρχίσουν να λαμβάνονται σημαντικές αποφάσεις, να αλλάξουν πολλά πράγματα, ώστε η ομάδα να μην ζήσει μια χρονιά χειρότερη από την προηγούμενη. Γι’ αυτό κάνουν καθημερινά συσκέψεις ανάμεσα στο διοικητικό επιτελείο της ομάδας: Τον Νάτσο Ροντρίγκεθ (ένας ακόμη πρώην παίκτη της ομάδας, ο οποίος επιστρατεύτηκε πριν από δύο μήνες), ο Ροντρίγο ντε λα Φουέντε, ο Χουάν Γιανέθα και ο Μανόλο Φλόρες (πρώην παίκτης και προπονητής). Την επόμενη εβδομάδα θα ανακοινώσουν σίγουρα την πρώτη κίνηση: Αν ο Μπαρτζώκας, ο οποίος έχει συμβόλαιο σε ισχύ, θα συνεχίσει ή όχι στη θέση του. Από αυτό θα εξαρτηθεί και η παραμονή ή όχι κάποιων παικτών, αν και αυτοί των οποίων τα συμβόλαια λήγουν (Ντόελμαν, Όλεσον, Περπέρογλου, Ρένφροε, Μάνφορντ) είναι περισσότερο εκτός ομάδας, παρά εντός. Οι μεταγραφές (ο Τζέισον Γκρέιντζερ της Έφες, θα είναι πιθανότατα η πρώτη) θα εξαρτηθεί από ένα πράγμα: Τι ποσοστό από τα 40 εκατομμύρια ευρώ που έχει ως προϋπολογισμό ο σύλλογος για τα τέσσερα επαγγελματικά τμήματα της ομάδα (εκτός του ποδοσφαίρου) θα δοθεί στο μπάσκετ...
La crisis del Barça
El Barcelona Lassa está de vacaciones antes de terminar el mes de mayo. Una situación anormal, que es la culminación de una temporada histórica en lo negativo. Una temporada que empezó con gran satisfacción de la afición azulgrana: victoria sobre el Real Madrid (con todo lo que eso significa, por la enorme rivalidad entre los dos clubs) en la semifinal de la Supercopa. Pero la alegría duró muy poco: al día siguiente el equipo caía claramente en la final ante el Herbalife Gran Canaria, un rival en teoría muy inferior.
Era el primero de los muchos disgustos, que continuaron en la Copa del Rey, con derrota en la semifinal frente al Valencia. Quedaban aún las dos competiciones más importantes para salvar la temporada, pero precisamente por esa importancia la Euroliga y la Liga Endesa han sido las decepciones más fuertes.
En la Euroliga el equipo no dio nunca el nivel necesario y, con muchas más derrotas que victorias, enseguida se vio claramente que no podría luchar por entrar en los playoffs. En la Liga española no fue tan mal, pero las debilidades de su juego provocaron una inesperada derrota en casa en la penúltima jornada ante el Iberostar Tenerife que llevó al Barça de la tercera a la sexta posición, lo que igualaba la peor en toda la época ACB (más de 30 años) y le obligaba a jugar con desventaja de pista todos los playoffs. La primera consecuencia de ello fue caer por 2-1 frente al Valencia en cuartos de final. Y el sexto puesto en que acabará la Liga es el peor desde 1969, cuando fue séptimo. Un desastre, después de jugar diez finales de Liga seguidas.
Sumando las cuatro competiciones oficiales, el Barcelona Lassa ha ganado esta temporada 37 partidos y ha perdido 32. Un balance impropio de un equipo de primer nivel… que este año ha estado muy lejos de serlo. Por múltiples razones.
La primera, cronológicamente, la confección de la plantilla en el verano del 2016. Había muchos jugadores con contrato en vigor y eso impidió completar la necesaria revolución en la plantilla que quería realizar Rodrigo de la Fuente, ex jugador del club, que pasó entonces de secretario técnico a general manager de la sección sustituyendo a Joan Creus, condenado por los malos resultados del equipo. Por el contrario, dos jugadores que debían ser importantes (Satoransky y Abrines) se fueron a la NBA.
La segunda es que los fichajes no han dado el resultado esperado. Tyrese Rice, destinado a ser la primera opción del ataque barcelonista, solamente dio la medida de estrella grande el día de su debut oficial, en aquella victoria en la Supercopa ante el Real Madrid que tanto ilusionó a los aficionados barcelonistas. El estadounidense es mucho más un anotador que un director de juego y no ha estado acertado en los triples (28% de acierto en la Liga Endesa y 32% en la Euroliga). Víctor Claver, petición expresa del nuevo entrenador, Georgios Bartzokas, a cuyas órdenes había jugado en el Lokomotiv Kuban su mejor baloncesto de los últimos años, tampoco ha justificado la inversión hecha en su fichaje. En realidad, ningún jugador del equipo ha ofrecido un rendimiento consistente durante toda la temporada. Ha habido algunos chispazos (SPARKS) aislados de Vezenkov, Koponen o Perperoglu, pero sin continuidad, y Tomic ha jugado bastante bien en la Liga pero muy mal en la Euroliga.
Como es lógico con tan malos resultados, también Bartzokas ha quedado en mal lugar (aunque una encuesta entre los aficionados le señala como el menos responsable del desastre) y la plantilla se enfadó con él cuando en el mes de febrero les castigó con 5.000 euros de multa por su bajo rendimiento. El nerviosismo creciente del técnico no ha sido precisamente una ayuda.
Al margen de los errores de plantificación, de gestión y de competividad, ha habido un tercer factor negativo de incidencia indiscutible: las lesiones. Lawal se lesionó jugando con Nigeria en los Juegos Olímpicos y no ha podido jugar en todo el año. Ya no está en el equipo. Ribas solamente ha jugado un partido de Liga y dos de Euroliga. Navarro y Doellman, que eran dos piezas clave, se han perdido muchísimos encuentros y cuando han jugado lo han hecho lejos de su nivel normal. Claver cayó en el último partido y ha sido operado (THIS WEDNESDAY). Dorsey, Holmes y Faverani fueron despedidos durante la temporada, en la que el Barça ha alineado nada menos que veinte jugadores.
¿Y ahora qué? Ahora hay que empezar a tomar decisiones importantes, cambiar muchas cosas para que el equipo no siga en la cuesta abajo. Para eso se están reuniendo cada día los miembros del staff técnico de la sección: Nacho Rodríguez (otro ex jugador del club, incorporado hace dos meses), Rodrigo de la Fuente, Juan Llaneza y Manolo Flores (ex jugador y ex entrenador). La semana próxima anunciarán seguramente el primer paso, fundamental: si Bartzokas, que tiene contrato en vigor, sigue o no en su puesto. De eso dependerá la continuidad de algunos jugadores, aunque los que acaban contrato (Doellman, Oleson, Perperoglu, Renfroe, Munford…) están más fuera que dentro. Los fichajes (el base uruguayo Jayson Granger, del Efes, podría ser el primero) dependerán de qué porcentaje de los 40 millones de presupuesto global de las cuatro secciones profesionales del club, fútbol aparte, se lleva el baloncesto.
JUAN ANTONIO CASANOVA
