O Ντρέικ έκλεψε την παράσταση στην σειρά των τελικών της Ανατολής με τους Μιλγουόκι Μπακς ακόμη κι από τους παίκτες σε κάποιες περιπτώσεις, αλλά δεν είναι ο μεγαλύτερος θαυμαστής των Τορόντο Ράπτορς. Ο Μουχάμαντ Λίλα (@MuhammadLila), δημοσιογράφος, ανέλαβε να βάλει τα πράγματα στη θέση τους. Αυτή του η πρόθεση έφερε στο φως μια από αυτές τις ωραίες ιστορίες του αθλητισμού που κρύβονται όχι μόνο εντός των γραμμών, αλλά και δίπλα από αυτές. Στην περίπτωσή μας πρόκειται για την ιστορία του Ναβ Μπατία.
Ο Μπατία είναι 67 χρονών και όπως μας ενημερώνει ο Λίλα φωνάζει περισσότερο και από τον 17χρονο ανηψιό σας όταν βρίσκεται σε έναν αγώνα μπάσκετ των Ράπτορς. Βρίσκεται πάντα εκεί στις πρώτες σειρές με το τουρμπάνι του και συνήθως με μπλούζα της ομάδας. Ακόμη κι όταν είχε εκείνους τους τεράστιους δεινόσαυρους η φανέλα, ναι, φορούσε κι αυτή την εκδοχή της. Όλα για την ομάδα. Από το 1995 ως σήμερα δεν έχει χάσει ΟΥΤΕ ΕΝΑΝ εντός έδρας αγώνα της ομάδας. Με χιόνια, βροχές, μπλακ άουτ, με νίκες, με ήττες, ήταν πάντα εκεί.
Η αρχή ήταν πολύ διαφορετική γι’ αυτόν. Έφτασε στον Καναδά ως μετανάστης τη δεκαετία του ’80. Ήταν μηχανικός αλλά με την προφορά του, το τουρμπάνι του και όλα τα σχετικά ήταν δύσκολο να βρει ανάλογη δουλειά. Έτσι έγινε πωλητής αυτοκινήτων σε μια από τις δύσκολες περιοχές της πόλης. Αφοσιώθηκε σ’ αυτό και έκανε το δικό του ρεκόρ, το οποίο ισχύει μέχρι σήμερα. Πούλησε 127 αυτοκίνητα σε 90 ημέρες, «κυνηγώντας» τη δουλειά του, όντας ειλικρινής και μέσα από κάποιες ραδιοφωνικές διαφημίσεις, οι οποίες, ναι, είναι περίπου όπως τις φαντάζεστε.
Κατάφερε να αγοράσει την «μάντρα» αυτή, αγόρασε κι άλλη στην πορεία, συνέχισε να δουλεύει και με τους Ράπτορς στην πόλη, ακόμη κι όταν οι δουλειές δεν πήγαιναν καλά, θα αγόραζε το διαρκείας του. Λάτρευε και λατρεύει την ομάδα.
Ο Λίλα περιγράφει με τα δικά του χρώματα την ιστορία του Μπατία και δίνει και τις ανάλογες προεκτάσεις που πραγματικά αποκτούν άλλη διάσταση στις εποχές που ζούμε. Όπως γράφει «τίποτα δεν είναι πιο… Καναδάς από το να φοράς το τουρμπάνι σου και να πανηγυρίζεις με τη σημαία της χώρας. Ο αθλητισμός εξισώνει τους πάντες όσα τίποτα άλλο. Ο Καναδάς είναι ένα μέρος όπου η πολυπολιτισμικότητα λειτουργεί, είναι κανόνας. Ρωτήστε όποιον έχει έρθει σε έναν αγώνα στο Τορόντο και θα σας πει πως στην εξέδρα βασιλεύει η διαφορετικότητα. Θα ακούσετε μια ντουζίνα γλώσσες, θα δείτε μαύρους τύπους με κοτσιδάκια να κάνουν παρέα με Κορεάτες. Ίσως αλλού να ήταν περίεργο. Όχι εδώ όμως». Η φωτογραφία που συνοδεύει αυτή του την παρατήρηση με την ερώτηση «πόσα χρώματα/εθνικότητες βλέπετε» έρχεται να πιστοποιήσει τα λόγια του.
«Βλέπετε όταν βλέπετε έναν τύπο σαν τον Ναβ, δεν βλέπετε απλά έναν φανατικό οπαδό, αλλά την ιστορία του Τορόντο. Είναι αυτό που κάνει τον Καναδά ξεχωριστό. Γι’ αυτό όταν ο υπόλοιπος κόσμος χτίζει τείχη, ο Καναδάς φτιάχνει γέφυρες. Ο Ναβ δεν είναι ένας τύπος από το Τορόντο, είναι το Τορόντο».
Ο Μπατία φροντίζει να δίνει κι αυτός με τη σειρά του στην κοινότητα. Και το κάνει (και) μέσω του μπάσκετ. Φροντίζει για την επόμενη γενιά φίλων των Ράπτορς. Κάθε χρόνο δίνει πολλές χιλιάδες δολάρια προκειμένου παιδιά από οικογένειες που δεν είναι αυτό που συνηθίζουμε να λέμε «προνομιούχες» να μπορέσουν να πάνε στο γήπεδο, να δουν τους παίκτες από κοντά, να δουν τους δικούς του Τορόντο Ράπτορς, που θα γίνουν και δικοί τους.
Για την ομάδα από τον Βορρά… Τι έχει να πει ο ίδιος; «Άλλες χώρες μπορεί να είναι πλουσιότερες, αλλά δεν είναι πλουσιότερες σε τρόπους, ευγένεια και στο να προσέχει ο ένας τον άλλον. Και η χώρα νότια από εμάς έχει πολλά να μάθει ακόμη».
