Δεν θα κάνουμε μία ακόμη αναφορά στο πως η Θεσσαλονίκη συμβιβάστηκε με την ιδέα της μετριότητας και πως έχουν χαθεί στο παρελθόν τα αλησμόνητα ντέρμπι Άρη-ΠΑΟΚ. Οι δύο «αιώνιοι» της Βόρειας Ελλάδας θα βρεθούν και πάλι ενώπιος ενωπίω στα πλέι οφ. Ναι, το διακύβευμα δεν είναι ένας τίτλος, δεν είναι καν η πρόκριση στους τελικούς –η τελευταία παρουσία της πόλης άλλωστε σε αυτούς ήταν πριν 17 χρόνια- μόνο για τον μικρόκοσμο της Θεσσαλονίκης η σειρά έχει τη σημασία της.
Όχι σε τέτοιο βαθμό που να αρχίσει κουβέντα για τη σειρά δύο μέρες πριν το πρώτο τζάμπολ. Πιο πολύ θα απασχολήσει τον κόσμο των δύο ομάδων μετά το τέλος της παρά πριν την έναρξη. Διαδικτυακές θριαμβολογίες από την πλευρά του νικητή, «λιθοβολισμός» στην πλευρά του ηττημένου με τον ίδιο τρόπο. Το ερώτημα είναι πως θα μπορέσει κάποια στιγμή η πόλη και τα ίδια της τα ντέρμπι όχι να κερδίσουν λίγη από την αίγλη του παρελθόντος αλλά να αποκτήσουν τη δική τους οντότητα, να δώσουν τέτοιες αφορμές ώστε στο μέλλον να θεωρούνται πραγματικά μέρος της ιστορίας.
Κακά τα ψέματα, μια σειρά το έπαθλο της οποίας είναι η είσοδος στην τετράδα αυτό που στην καλύτερη περίπτωση θα κάνει είτε για τη μία είτε για την άλλη πλευρά, είναι να σώσει τα προσχήματα. Δεν θα αποτελέσει πραγματικό σημείο αναφοράς αν εξαιρεθεί το κομμάτι της οπαδικής καζούρας που ούτε αυτό είναι στα επίπεδα του παρελθόντος. Η πόλη διψά για τελικούς, διψά για τίτλους, για μεγάλους παίκτες και ανάλογους αντιπάλους. Γιατί ποιο είναι το πραγματικό όφελος μιας πρόκρισης στην τετράδα με τον Ολυμπιακό να περιμένει εκεί, έτοιμος να πάρει την «σκούπα»; Ποιο μπορεί να είναι το πραγματικό όφελος μιας σειράς μικρών τελικών ακόμη και αν το τέλος της σεζόν βρει μια από τις δύο ομάδες στην 3η θέση;
Γι’ αυτό και η Θεσσαλονίκη σε καμία περίπτωση δεν ζει στους ρυθμούς αυτών των αγώνων. Η σειρά άλλωστε θα είναι τόσο σύντομη, το πολύ οχτώ ημερών, που γρήγορα θα περάσει και γρήγορα θα ξεχαστεί. Το ζητούμενο είναι άλλο για την πόλη. Η ουσιαστική αλλαγή σελίδας και η μεγαλύτερη προοπτική. Αν και πότε θα μπορέσει ο Άρης να κάνει μια πραγματική υπέρβαση με τον Νίκο Λάσκαρη στο «τιμόνι» του. Το πότε θα μπορέσει να παρασυρθεί και ο ευρισκόμενος σε τέλμα τα τελευταία 18 χρόνια, ΠΑΟΚ.
