Οσοι περίμεναν στη γωνία την Εθνική, αρκέστηκαν σε ένα "σιγά ρε παιδιά την Πολωνία χωρίς Σλότερ νίκησε και μπήκε στους 16 δεν πήρε και το Ευρωμπάσκετ". Σωστό σε γενικές γραμμές, αλλά... εμπαθές.
Οσοι αγαπούν αυτή την ομάδα, η πλειοψηφία των Ελλήνων δηλαδή που δεν κουβαλούν προσωπικά βιώματα και δεν πρέπει να εξυπηρετήσουν σκοπιμότητες, το είδαν αλλιώς. Ναι, δεν πήρε και το Ευρωμπάσκετ η Εθνική, αλλά... εμφανίστηκε σε αυτό και μάλιστα την πλέον κατάλληλη στιγμή. Οταν παιζόταν η πρώτη πρόκριση, με την πλέον πειστική της εμφάνιση, με τον πλέον αισιόδοξο "συντονισμό" πολλών όπλων της και με δικαίωμα στην ελπίδα εν όψει του αγώνα με τη Λιθουανία.
Πάμε πάλι μια απαραίτητη υπενθύμιση, ενός γεγονότος που άλλοι το ξενχούν και άλλοι εντέχνως το παρακάμπτουν. Η Εθνική μετά τις συνθήκες που διαμορφώθηκαν με την απώλεια του Γιάννη Αντετοκούνμπο, ήταν αναγκασμένη να επιμηκύνει την προετοιμασία της και μέσα στην πρώτη φάση. Οχι, δεν ήταν άλλοθι αυτό για την πολύ κακή εικόνα στο μεγαλύτερο διάστημα των αγώναν με Σλοβενία, Γαλλία και Φιναλνδία. Αλλά από την ώρα που στον πρώτο "τελικό", βρήκε κουράγιο και κυρίως έπαιξε μπάσκετ υψηλού επιπέδου για ικανοποιητικό χρονικό διάστημα, κάτι έχουμε να κρατήσουμε. Πέρα από την πρόκριση φυσικά.
Το παιχνίδι με την Πολωνία, εκτός του προφανούς κέρδους που ήταν η πρόκριση και η ψυχολογική τόνωση της ομάδας, είχε και ένα παράπλευρο κέρδος το οποίο, μακάρι να φανεί το Σάββατο. Η Εθνική άρχισε τα νοκ - άουτ παιχνίδια της... μια φάση πριν τα νοκ - άουτ παιχνίδια της διοργάνωσης. Δεν είναι μικρό πράγμα να μπει το Σάββατο στο παρκέ έχοντας περάσει την ψυχολογική δοκιμασία ενός αγώνα πρόκρισης, την ώρα που οι Λιθουανοί που είχαν κάνει από νωρίς το χρέος τους έπαιζαν χαλαροί μέχρι το τέλος του ομίλου.
Η Εθνική δεν... απάντησε σε κανέναν κόντρα στην Πολωνία. Μόνο στους εαυτούς τους απάντησαν οι παίκτες, που είχαν αρχίσει κι αυτοί να αναρωτιούνται τι συμβαίνει. Ξέρουν οι αθλητές πόσο καλοί είναι, πάντα, σε όλα τα σπορ. Εχουν κριτήριο και στην περίπτωση των Ελλήνων διεθνών ήξεραν ότι αδικούσαν τους εαυτούς τους με όσα είχαν προηγηθεί. Και τώρα ξέρουν ότι απλά κατάφεραν να επιβιώσουν και να μπουν σε τροχιά. Ποιά τροχιά; θα το δούμε στην Πόλη. Οποιος έχει ζήσει μεγάλες διοργανώσεις ξέρει ότι κάθε μέρα είναι τελείως διαφορετική από την άλλη. Στο σημείο που φτάσαμε, η επόμενη μέρα θα μας βρει και σε άλλη πόλη. Στην... Πόλη. Τα ξαναλέμε από εκεί, μακάρι... επί μακρώ.
