Η διαφορά ήταν στον πάγκο

Ο πάγκος του Ολυμπιακού (σε αντίθεση με αυτόν του Παναθηναϊκού) ήταν για μια ακόμα φορά μισοάδειος χτυπημένος από την κατάρα των τραυματισμών και όχι μόνο (ο Ρούμπιτ για παράδειγμα δεν έχει συνέλθει από την πνευμονία). Ομως ήταν πιο ψηλός στην άκρη του από αυτόν των πρασίνων και όχι γιατί ο Γιώργος Μπαρτζώκας είναι σωματομετρικά πιο ψηλός από τον Ρικ Πιτίνο. Απλά η παρεμβατικότητα του πρώτου στο παιχνίδι της ομάδας του ήταν η επιτομή του αγώνα σε αντίθεση με τον δεύτερο που – για μια ακόμα φορά – έδωσε πολύ λίγα στην ομάδα του. Δεν πρέπει να λησμονούμε ότι ο Παναθηναϊκός έχασε ένα παιχνίδι στο οποίο είχε πολύ περισσότερες κατοχές (τουλάχιστον 10-12 παραπάνω), είχε 13 επιθετικά ριμπάουντ σε ένα τομέα που συνήθως πονούσε και ο αντίπαλός του είχε 17 λάθη (τα περισσότερα αβίαστα). Την ίδια ώρα ο Ολυμπιακός έπαιζε χωρίς τον ηγέτη του και πρώτο σκόρερ της Ευρωλίγκας (και πρώτος στις ασίστ) Βασίλη Σπανούλη, χωρίς έναν εκ των κορυφαίων σέντερ της διοργάνωσης του Νίκολα Μιλουτίνοφ και χωρίς ενός νεαρού που ζούσε και ανέπνεε για αυτό το παιχνίδι, του Βασίλη Χαραλαμπόπουλου. Και όμως ο Γιώργος Μπαρτζώκας (που εξουδετέρωσε με μαεστρία τη δημιουργικότητα του Καλάθη) κατάφερε τον παίκτη-λαβράκι (ΜακΚίσικ) που έφερε να τον κάνει πρόσωπο του αγώνα την ίδια ώρα που με την άμυνα που έπαιξε πάνω του ο Ρικ Πιτίνο (αφήνοντάς του τη διείσδυση αντί του σούτ) τον έκανε να θυμίζει ολ στάρ γκέιμ και διαγωνισμό καρφωμάτων. Επίσης ο κόουτς του Ολυμπιακού πήρε ότι καλύτερο μπορούσε από κάθε παίκτη του, την ώρα που ο αντίπαλος προπονητής δεν έβαλε ούτε λεπτό τον Βουγιούκα (για δυο άμυνες, έστω φάουλ στον ΜακΚίσικ) δεν δοκίμασε έστω για 1-2 φάσεις έναν αθλητικό του παίκτη ακόμα και αν δεν παίζει καλά (Ουάιλι) και έβαλε μόλις 9 λεπτά τον Φριντέτ και 11 λεπτά τον Ράουτινς. Με τον τελευταίο μάλιστα να είναι προσωπική του επιλογή χωρίς να έχει πάρει τίποτε από αυτόν μέχρι τώρα. Εδώ έπαιξε τελευταία επίθεση χωρίς να έχει μέσα τους κορυφαίους σουτέρ του από την περιφέρεια. Θέλετε κάτι ακόμα ; Εβαλε και άλλο βούτυρο στο ψωμί του Ολυμπιακού έχοντας αποκλείσει (και όχι για πειθαρχικό παράπτωμα όπως όλα δείχνουν) από ένα τέτοιο παιχνίδι τον Νίκο Παππά που όχι μόνο ζει για αυτά τα παιχνίδια αλλά δίνει λύσεις σε άμυνα και επίθεση. Αν ήθελε ο κόουτς του Παναθηναϊκού να δημιουργήσει μια τεχνική κρίση μάλλον λάθος στιγμή και πρόσωπο διάλεξε. Το 1/20 τρίποντα είναι το χειρότερο ποσοστό στην ιστορία του Παναθηναϊκού, αλλά είπαμε στην άκρη του πάγκου δεν κάθεται πια ο Αργύρης Πεδουλάκης… Εκτός εάν χρεώνεται αυτός τις τραγικές εμφανίσεις του Παναθηναϊκού το τελευταίο δίμηνο γιατί δεν έστησε καλά την ομάδα το καλοκαίρι… Και να φανταστεί κανείς ότι το χθεσινό (ναι αυτό με τα 1/20 τρίποντα) παιχνίδι ήταν από τα καλύτερα των πρωταθλητών εδώ και καιρό. Από την άλλη πλευρά βλέπει κανείς ξεκάθαρα ότι ο Ολυμπιακός μετά από μια διετία τουλάχιστον έχει και πάλι ξεκάθαρο πλάνο, παρουσιάζοντας και πάλι κάποιες από τις απαράβατες αρχές του που τον καθιέρωσαν ιδιαίτερα την τελευταία διετία. Οπως η σκυλίσια άμυνα, η αυταπάρνηση και οι συνεργασίες και στα δύο μέρη του γηπέδου. Ναι η χθεσινή νίκη το πιθανότερο είναι να μείνει ως μια γοήτρου (αφού οι Ερυθρόλευκοι χρειάζονται τουλάχιστον 2-3 υπερβάσεις για να πιάσουν το όνειρο της πρόκρισης) αλλά μπαίνει στο πάνθεον ως μια από τις μεγαλύτερες στην ιστορία. Ζυγίζοντας πάντα τα αποτελέσματα σε συνδυασμό με τις συνθήκες που βρήκε. Οι Πράσινοι δεν μπορούν να χάσουν την πρόκριση στα πλέι οφ, αλλά το ζητούμενο είναι να βελτιώσουν άμεσα το αγωνιστικό τους πρόσωπο (ακόμα και αν χρειαστεί να γίνουν…Σπαρτιάτες όπως έγραψε ο προπονητής τους) και κυρίως να μπορέσουν να αξιοποιήσουν κάποια όπλα τους όπως ο Φριντέτ με την ευθύνη στον Ρικ Πιτίνο για να τον “κρύβει” όσο καλύτερα μπορεί στην άμυνα. Κλείνοντας, τόσο σε αυτό το ντέρμπι όσο και σε εκείνο του πρώτου γύρου, απλά συνειδητοποίησαν όλοι το πόσο λείπουν στο μπάσκετ τα συγκεκριμένα παιχνίδια. Μόνο αυτά και όχι τα…παρελκόμενα. Υ.Γ. Κάποιοι από αυτούς τους...ψευτόμαγκες που την είχαν πέσει στο Γιώργο Μπαρτζώκα και τους παίκτες του στο πάρκινγκ το 2014, χθες πανηγύριζαν στις εξέδρες με την εικόνα που πρόσφερε η ομάδα του ανθρώπου που είχαν οδηγήσει τότε στην έξοδο.