Η γέφυρα ανάμεσα στο ένστικτο και στο μυαλό

Ο Παναθηναϊκός πέρασε από το «Βενετόκλειο», χωρίς να απειληθεί στο δεύτερο μισό της αναμέτρησης. Όταν σοβαρεύτηκε, όταν έπαιξε άμυνα, όταν πήρε τα ριμπάουντ... Βάλτε όποιο από τα παραπάνω θέλετε. Είναι λίγα από αυτά που γράφτηκαν και ειπώθηκαν μετά το τέλος της αναμέτρησης. Πώς το είχε πει ο Τσάβι Πασκουάλ μετά τον αγώνα με την Ούνιξ Καζάν; «Ίσως να μην είμαστε τόσο καλοί όσο νομίζετε». Το θέμα είναι πως ο Παναθηναϊκός έδειξε και την Παρασκευή και σήμερα πως είναι τόσο καλός όσο θέλει ο ίδιος να είναι. Όσο μένει συγκεντρωμένος σε αυτό που έχει να κάνει στο παρκέ, όσο το σύστημα που δίνεται από τον πάγκο βρίσκει την πρακτική του εφαρμογή στο γήπεδο, όσο παλεύει για κάθε φάση, ανεξάρτητα του ποιος είναι ο αντίπαλος, τότε θα είναι καλός. Πραγματικά καλός. Όταν το ένστικτο είναι αυτό που θα κυριαρχήσει όχι σε μια φάση, όπως και είναι σωστό να γίνει, αλλά στα 40 λεπτά, ούτε το μπάσκετ που μπορεί θα παίξει, ούτε θα είναι ποτέ τόσο καλός όσο μπορεί να είναι. Αυτή τη στιγμή είναι σαν το «πρέπει» και η παρόρμηση να παίζουν.... μπουνιές. Μην ξεχνάμε πως υπάρχουν και διαφορετικού τύπου παίκτες με το «πάντρεμα» να γίνεται σταδιακά. Ο Μπουρούσης, ο Χαραλαμπόπουλος, ο Ρίβερς, ο Φώτσης, o Παππάς ακόμη είναι παίκτες που θέλουν το σύστημα. Ναι, θα πάρουν μια πρωτοβουλία, αλλά θέλουν και τον «μπούσουλα». Ο Τζέιμς, ο Σίνγκλετον, ο Φελντέιν, ο Γκάμπριελ είναι παίκτες που θα παίξουν πρώτα με το ένστικτο. Και ο Νικ Καλάθης είναι ικανός να «πατήσει» και στις δύο όχθες. Με έναν ιδιότυπο τρόπο, πέρα από το τεχνικό επιτελείο που σαφώς έχει τον πρώτο ρόλο σε όλη αυτή την προσπάθεια και δουλεύει στη σωστή κατεύθυνση, είναι ο Νικ Καλάθης. Θα πρέπει να γίνει η «γέφυρα», δίνοντας ρόλους σε όλους τους συμπαίκτες του με το μοίρασμα του παιχνιδιού, όντας το Α και το Ω στην άμυνα, όπως έκανε σήμερα στο τρίτο δεκάλεπτο. Ο Παναθηναϊκός αυτό που χρειάζεται είναι κάτι πολύ δύσκολο: Η ισορροπία ανάμεσα ακριβώς στο ένστικτο και στο μυαλό. Είναι σε καλό δρόμο και αν το καταφέρει, τότε θα είναι όσο καλός νομίζουμε πως είναι. *Ο Βασίλης Χαραλαμπόπουλος δείχνει σε κάθε αγώνα πως βρίσκει ρυθμό και τα πατήματά του. Αυτό που χρειάζεται είναι χρόνος και εμπιστοσύνη (όπως όλοι άλλωστε). *Μόνο θετική είναι η παρουσία του Κωνσταντίνου Παπαδάκη στον Κολοσσό Ρόδου, ο οποίος στα 18 του αρπάζει κάθε ευκαιρία που του δίνεται.